Al jaar en dag is de BlackWidow hét paradepaardje als het aankomt op de mechanische toetsenborden van Razer. Eigen, kenmerkende switches en een boel high-end afwerking bovendien. Gamers die hun bureaublad kleurrijk willen doen uitdossen, deden er altijd goed aan dit model in overweging te nemen. De markt raakt de laatste tijd echter verzadigd en vernieuwing is welkom, en dus komt Razer nu op de proppen met een verse uitvoering van de BlackWidow. Maar in hoeverre gaat de Razer BlackWidow Chroma V2 nu echt mee met zijn tijd?
Vernieuwd en verbeterd?
Het jaar is 2017 en gamers willen meer en meer toegespitste randapparatuur om hunzelf heen. Razer springt daarop in door de bejubelde BlackWidow eens in een nieuw jasje te steken. Eerder zagen wel al spin-offs zoals de BlackWidow X het licht, maar dit V2-model dient het origineel volledig te vervangen. De Razer BlackWidow Chroma V2 gaat dan ook weer op de kop voor de hoofdprijs van 189,99 euro, maar is wel voorzien van legio gemakken van diens voorloper. En meer…
- Switches: Razer Green (clicky), Razer Orange (tactile) of Razer Yellow (lineair)
- Anti-ghosting: 10 key roll-over
- Layout: full-size QWERTY + 5 macrotoetsen
- Aansluiting: tweemaal USB 2.0 connector, audio-out/mic-in 3.5 mm jack
- Drivers: Razer Synapse voor Windows/Mac
- Verlichting: per-key volledig RGB, aan te sturen met Razer Synapse
- Kabel: gewoven 1,80 meter multi-kabel
- Constructiemateriaal: faux leer en mat kunststof met vlekvrije top cover
- Afmeting: 475 x 171 x 39 mm (breedte x diepte x hoogte)
- Gewicht: 1371 gram (exclusief 245 gram polssteun en kabel)
Voor een heerlijk plakkerige pols
Het toetsenbord zelf is nauwelijks aan verandering onderworpen. In ieder geval in het fysieke overkomen dan. Grofweg dezelfde body, terugkerende LED-switches en de layout (met macro’s) van weleer; vrijwel alles komt een-op-een overeen. Het is echter de meegeleverde, losse polssteun die de BlackWidow Chroma V2 een significante onderscheiding geeft. Eenzelfde accessoire zagen we eerder al verschijnen bij de Razer Ornata Chroma, waarover ondergetekende al zeker te spreken was. De polssteun is net als die van de Ornata magnetisch te bevestigen aan de behuizing, maar is in zijn doelstelling rigoureus veranderd. Waar de Ornata juist focuste op een comfortabele typervaring, spitst deze nieuwe polssteun zich duidelijk toe op de hevige game-sessies.
Niet alleen is het foamachtige stofje in de polssteun een stuk steviger, maar de buitenste textuur staat ook een stevigere grip toe. Plakkerig bijna. En dat is oprecht net zo handig als het dubieus klinkt. Doordat je pols ferm geankerd zit, blijft deze potig op de zelfde plek ‘plakken’. Ongeacht abrupte en gepassioneerde bewegingen tijdens het gamen ben je daarmee verzekerd van een stabiele handplaatsing. En dat kan bij krampachtige clutches zeker van pas komen. Mijn Overwatch-teammaten zijn in ieder geval te spreken over de vermindering van mijn gebruikelijke in paniek aangeslagen Ultimates.
Onder de gulden standaard?
Naast de prettige polssteun, kun je bij de Razer BlackWidow Chroma V2 grofweg dezelfde features verwachten als diens grote broertje had. Zo is er wederom de mogelijkheid om een USB 2.0 poort door te snoeren, alsmede een 3.5mm audiojack voor een koptelefoon met microfoon. Handig voor een muisje en een headset bijvoorbeeld, maar misschien nog wel fijner als oplaadstation voor je smartphone of om een controller bij de hand door te snoeren.
Tegelijkertijd is het die connectiviteit die wat opvallende misstanden met de BlackWidow Chroma V2 aan het licht brengen. Qua USB-gebruik weet deze verbeterde versie namelijk weinig goede vernieuwingen teweeg te brengen. De USB-connectoren zijn niet van de gold plated-standaard voor deze high-end modellen, maar alsmede ook nog eens USB 2.0-varianten. Als het aankomt op het doorsnoeren van USB-kabels en apparaten, zou inmiddels een USB 3.0-connector op zijn plek zijn.
Voor velen zal de ‘gulden standaard’ en het gebrek aan een USB 3.0-poort weinig impact hebben op hun ervaringen met de BlackWidow V2, maar ergens mag men toch wel verwachten dat er voor deze topsegmentprijs ook wat top-notch afwerking in het verschiet zit. Een smet op het hoogwaardige imago. Evenals een gemiste kans voor Razer om te verbeteren, al zal het ongetwijfeld geholpen hebben bij het tientje aftrek op die 199,99 euro richtprijs van de concurrerende toetsenborden.
Premium ten top
Toch slaagt de vernieuwde BlackWidow erin een zeker gevoel van luxe over te brengen. De comfortabele polssteun is daar uiteraard de voornaamste factor in, maar in alle andere details weerspiegelt eenzelfde premium gevoel. De strakke en vlekvrije coating, legio felle LED-lampjes om naar smaak in te programmeren en gewoon een ontzettend fijne ervaring om aan te slaan: de Razer BlackWidow Chroma V2 heeft het allemaal. Een kleurrijk en stevig uiterlijk om je mee aan te spreken, gevolgd door Razers schakelaars om je te doen charmeren tijdens je typ- en game-sessies. Razer weet duidelijk hoe ze een liefhebber van randapparatuur aan moeten spreken en binnen moeten halen.
Razer Orange, de nieuwe Cherry MX Brown?
Ook ik zelf was gecharmeerd van deze letterplank, vooral met het oog op die eerdergenoemde, charmante switches. Razers eigen schakelaars zijn een fabrikaat van Khail, en die doen absoluut niet onder aan de populaire varianten van Cherry MX. In mijn geval liet ik de bejubelde Razer Greens achterwege om de Razer Orange-schakelaars eens onder de vingers te nemen. In tegenstelling tot het ‘clicky’ imago van de groene varianten, is dit een schakelaar met enkel ‘tactile feedback’. Geen extra klikje dus, maar wél een voelbare actuering bij 50g.
En hoewel ik zelf soms ook een enorm zwak heb voor die overdreven klikkertjes, moet ik eerlijk toegeven dat de Razer Orange ook een waar plezier zijn om te gebruiken. Niet ongelijk de populaire Cherry MX Browns is het een goede tussenweg voor gamers die de betrouwbaarheid zoeken van een mechanische schakelaar, maar niet verdoofd willen worden door gerikketik. Voor die gamers zijn nu — naast de Browns van Cherry — ook de Razer Oranges te overwegen. Met slechts 0.1 millimeter snellere actuering en dezelfde 50g benodigde kracht, zal menig gamer het verschil niet eens kunnen voelen. Voor mij komt het evenals niet zo nauw; ik ben inmiddels liefhebber van beide schakelaars.
Conclusie
De Razer BlackWidow Chroma V2 vernieuwd wel zeker de bejubelde formule, maar weet het soms nét niet overtuigend genoeg te maken. Weliswaar is de richtprijs enigszins geslonken naar 189,99 euro, maar dat betekent tegelijkertijd dat de BlackWidow V2 niet overal even overweldigend meer overkomt. Vooral de minder fraaie USB-connectoren zijn daar debet aan. Geen doodzonde, wel een lichte afbreuk aan het premium imago.
Tegelijkertijd slaagt deze vernieuwde versie erin die haast legendarische bloedlijn van Razers BlackWidow voort te zetten. In alle andere aspecten weet Razer immers nog maar al te goed hoe je een high-end toetsenbord echt luxueus aan kan laten voelen. De nieuwe polssteun is een verademing, het oog voor detail is aanwezig en de iconische Chroma-verlichting is nog altijd even fel en tweakbaar. Toegegeven, dat is bij verre na nog niet genoeg vernieuwing om bezitters van de oude BlackWidow tot overstappen te verleiden. Voor de gamer die echter voor het eerst over wil stappen naar een dergelijk product, is de Razer BlackWidow Chroma V2 al direct een goede kanshebber.
Mocht je dus op zoek zijn naar een hoogwaardig gaming toetsenbord annex smaakmaker op je bureaublad, dan doe je er goed aan om de Razer BlackWidow Chroma V2 in acht te nemen. Al is het maar voor die lekkere polssteun.
Vraag me toch echt af wat nou de meerwaarde van USB 3.0 is ten opzichte van 2.0. Bij opslagruimte kan ik mij goed voorstellen dat het gewenst is, aangezien het duidelijk zichtbaar veel sneller is. Maar voor toetsenborden en muizen maakt het toch geen donder uit?
Sluit je graag usb 3.0 harde schijven aan op je toetsenbord? Want los daarvan is de meerwaarde inderdaad praktisch nul, evenals gold plated connectoren. Dat is net zoiets als mensen die HDMI kabels van 50 euro kopen omdat ze denken dat ze dan beter beeld krijgen.
Persoonlijk gebruik ik USB-poorten op toetsenborden (of andere apparatuur, for that matter) sowieso zelden. Ik ben echter wel van mening dat als je iets oppakt, je het net zo goed meteen helemaal door kan voeren. Er zijn goedkopere toetsenborden die wél USB 3.0 doorsnoeren, dan is het gewoon cru om te zien dat een duurder merk als Razer zoiets vertikt.
Niet alleen handig voor harde schijven, maar denk ook aan capture cards of bestandenoverdracht van smartphones. Een toegankelijke USB 3.0-poort is wel zo anno 2017.
Hetzelfde geldt voor de gold plating afwerking. Razer heeft er zelf meermaals mee gegooid als extra verkooppunt bij andere producten, waarom nu dan afwijken van dat statement, juist met een nieuw paradepaardje. ‘Go big or go home’ is altijd wel een ding geweest in Razers marketingtechnieken, dan voelt het gewoon scheef dat ze nu plots wat bescheidener inzetten.
Daartegenover staat wel — zoals ook aangehaald in de review — dat de prijs daarmee wat scherper is geworden. Interessant voor Razers plaatsing op de markt, aangezien zij vroeger een overpriced imago opgespeld kregen, terwijl Corsair en ASUS nu daadwerkelijk duurder uitpakken.
Ik begrijp niet waarom je die dingen op je toetsenboord zou willen aansluiten, bij de meeste pc’s heb je tegenwoordig sowieso al vaak minstens 4 usb 3.0 poorten tot je beschikking. (Naast de overige 2.0 poorten waar je prima je muis, headset en toetsenboord op kan aansluiten.) Maar goed, ik kan daar nog wel enigszins in mee gaan.
Maar gold plated connectoren? Dat is echt onzin, waarom zou je daar extra voor willen betalen?
Sluit mij aan bij Pepe. Gold plating en usb 3.0 voor muis en toetsenbord blijf ik maar onnodige toetsers en bellen vinden.
Maar goed aan de andere kant hadden ze voor dat hoge prijs het ook wel mogen doen, maar ja wie ben ik? Ik vind een toetsenbord van €60 al erg prijzig
Het is niet zo zeer dat ik er speciaal meer voor zou willen betalen. Zowel in het geval van de USB 3.0-functie als de gold plated connectoren. Het gaat me er meer om dat het allemaal extra potentie zou zijn voor Razer om extra prestige op het apparaat te gooien.
Voorheen was de Razer BlackWidow echt een van de eerste toetsenborden die zich high-end wist te onderscheiden, en wat dat betreft zijn dit gewoon twee factoren waarbij de BlackWidow V2 er niet in slaagt zo prestigieus over te komen.
Ik zeg niet dat het met functies als deze meteen honderd keer beter zou zijn, maar het doet wel een deel afbreuk aan dat premium imago van de BlackWidow-reeks. Voor de een minder dan de ander, maar toch. Niet vernieuwen is achteruitgang.
Maar begrijp me niet verkeerd: persoonlijk vind ik dit nog altijd een van de meest complete en fijnste toetsenborden die ik tot dusver heb mogen testen. Misschien is het gewoon dat ik zo langzamerhand nóg meer van Razer had verwacht. In ieder geval meer pogingen om zich te onderscheiden als hét premium merk.