Review: Mass Effect: Andromeda

Met de Mass Effect-trilogie introduceerde BioWare gedurende de vorige generatie consoles een uiterst succesvolle nieuwe franchise. Het avontuur met Commander Shepard kon velen bekoren, al zorgde het einde van Mass Effect 3 voor de nodige controverse. Nadat we met het einde van de trilogie ook afscheid hebben genomen van Commander Shepard, is het nu met Mass Effect: Andromeda tijd om met een schone lei te beginnen. Ongeacht de beslissingen die je hebt genomen in de voorgaande Mass Effect-games, is het Melkwegstelsel ingrijpend veranderd en dat zou een directe sequel per definitie ontzettend lastig maken. Met Mass Effect: Andromeda heeft BioWare hiervoor een interessante uitweg gecreëerd.

Welcome to Andromeda

Deze uitweg is het ‘Andromeda Initiative’, een project dat al plaatsvond voordat je met Shepard een einde probeerde te maken aan de Reaper-invasie. Met het Andromeda Initiative hebben onder andere Asari, Turians, Salarians en mensen de handen ineengeslagen om het Andromeda-stelsel te verkennen en hier nieuwe koloniën te stichten. Geen gemakkelijke opgave, want het Andromeda-stelsel is maar liefst zeshonderd jaar reizen verwijderd van het Melkwegstelsel. Middels cryopods in immense ruimteschepen, arks genaamd, hebben duizenden wetenschappers, kolonisten en avonturiers het tripje naar Andromeda gemaakt om zich daar te kunnen settelen. Hoewel het plan zo mooi klinkt, verloopt de aankomst in het Andromeda-stelsel heel wat moeizamer dan gepland.

De taak van de Pathfinders, die verantwoordelijk zijn voor het vinden van een geschikte leefomgeving, blijkt dan ook heel wat complexer dan gedacht. De geplande ‘golden worlds’ blijken ineens heel wat minder bewoonbaar dan verwacht werd. Als je dan ook nog eens, zoals Scott of Sara Ryder, uit het niets de rol van Pathfinder krijgt, staat je een loodzware taak te wachten. Tijdens je reis in de Tempest langs talloze nieuwe planeten word je gelukkig bijgestaan door een competente squad. In beginsel is dit team beperkt tot Cora, Liam en de Turian Vetra, maar uiteraard blijft het hier niet bij. Het is even wennen aan je nieuwe teamgenoten, want de emotionele binding die je na de tientallen uren in de voorgaande drie Mass Effect-games had met onder meer Garrus, Liara en Wrex ontbreekt natuurlijk. Op den duur ontwikkelt je squad echter zijn eigen smoel en begin je je langzaam maar zeker steeds wat meer aan je team te hechten.

In je ontdekkingstocht door het Andromeda-stelsel ben je dan ook heel wat uren onderweg met je teamgenoten. Niet alleen met het ruimteschip Tempest, of te voet op de planeten, maar ook in de Nomad; een voertuig dat doet denken aan de Mako uit Mass Effect 1. Een ideaal transportmiddel om het dikwijls onontgonnen terrein dat je tegenkomt te slechten. In Andromeda bestaan de planeten namelijk niet meer uit hubs met vervolgens vrij lineaire missies, maar wel biedt iedere planeet een open wereld.

Deze werelden, die qua landschap behoorlijk wat variatie bieden, zijn ieder bezaaid met missies en opdrachten, waarbij het belangrijk is om het kaf van het koren te scheiden. Buiten de hoofdmissies is er natuurlijk in onder meer de loyaliteitsmissies nog voldoende leuks te beleven, maar tegelijkertijd biedt de game je ook een waslijst aan opdrachten aan die bijzonder weinig extra’s te bieden hebben. Hoewel het best aardig is om op z’n tijd een paar van die tasks op te pakken om zo een stukje extra world building mee te pakken, halen ze ook de vaart wat uit het spel en wordt je map erdoor vervuild met talloze missiemarkers.

Meer actie, minder tactiek

Niet alleen in het ontdekken heb je behoorlijk wat vrijheid in Andromeda, die focus op vrijheid is ook terug te vinden in de combat mogelijkheden. Zo ben je nu niet langer gebonden aan één specifieke klasse, je kunt nu investeren in combat, biotics en tech skills. De diverse klassen uit voorgaande Mass Effect-games zijn echter niet helemaal verdwenen, maar keren terug in de vorm van profielen. Als je veel punten in tech investeert, kan je bijvoorbeeld het engineer-profiel activeren dat diverse tech-bonussen oplevert. Kies je voor zowel combat als biotics, dan is het vanguard-profiel een betere keuze. Keerzijde hierbij is wel dat je met slechts drie actieve skills ten strijde kunt trekken en dus is het zaak om te zorgen dat deze elkaar goed completeren. Blijkt je gekozen skillset echter niet helemaal geschikt voor een situatie, of ben je wel uitgekeken op je huidige loadout, dan kun je echter on the fly wisselen van actieve skills. Daarbij kun je een viertal verschillende loadouts als favoriet markeren om zo snel te wisselen en op alle situaties voorbereid te zijn. Deze keuze van BioWare pakt uitstekend uit en brengt een stuk meer dynamiek in de gevechten. Dit komt ook doordat er met dank aan de jumppack meer mogelijkheid is tot verticale gameplay tijdens schermutselingen. Natuurlijk kun je ook gewoon vanuit cover op de tegenstanders vuren, al werkt de dynamische dekking hierbij niet altijd even goed mee.

De gevechten in Andromeda doen sowieso wat actievoller aan dan in voorgaande Mass Effect-games, maar dat komt ook doordat er flink gesneden is in het tactische gereedschap dat beschikbaar is. Je hebt natuurlijk beduidend minder mogelijkheden in het aansturen van je squadmates. Dit blijft beperkt tot het markeren van vijanden die uitgeschakeld moeten worden of posities die verdedigd moeten worden door één of beide teamgenoten. Niet langer kun je de game even pauzeren om te zorgen dat je squadmates specifieke skills gebruiken om zo krachtige combo’s aan elkaar te rijgen en dat is een groot gemis.

Zoals het een BioWare RPG betaamt, is er naast ontdekken en vechten ook nog de nodige aandacht voor dialoog en keuze. Waar het overkoepelende verhaal tijdens de Mass Effect-trilogie behoorlijk donker was, met een steeds dichterbij komend kwaad, is de toon in Andromeda een stuk luchtiger en dat komt sterk terug in de dialoog. Daarbij is er ook meer aandacht voor nuance en zijn antwoorden en beslissingen niet per definitie goed of fout. Echt grote keuzes, met merkbare consequenties, zijn er overigens nauwelijks. Geen paragon en renegade meer dus, maar keuze tussen een casual, professioneel, emotioneel of bedachtzaam antwoord. Het zorgt ervoor dat je beter moet nadenken over je antwoorden dan bij voorgaande Mass Effect-games, waar je al snel blind voor ofwel het paragon dan wel het renegade antwoord koos.

Hoewel het nieuwe systeem an sich prima werkt, is het jammer dat de dialogen lang niet allemaal even sterk geschreven zijn. Dat de gezichtsanimaties niet altijd meewerken, doen de gesprekken ook geen goed. Sowieso voelt Mass Effect: Andromeda behoorlijk ongepolijst aan, de framerate is niet altijd even stabiel, bugs en glitches zijn eerder regel dan uitzondering en incidenteel houdt de game er helemaal mee op.

Online in Andromeda

Net zoals in Mass Effect 3 is er ook in Andromeda weer een multiplayermodus van de partij. Het onlinecomponent is wederom geïntegreerd met het singleplayer deel van de game, maar de onlinemodus van Mass Effect: Andromeda kan ook zonder problemen omzeild worden. Hiermee doe je de game echter wel tekort. Hoewel de multiplayer in Andromeda nauwelijks gewijzigd is ten opzichte van zijn voorganger, is het namelijk een uiterst vermakelijke afwisseling van het singleplayeravontuur. Dat het met behulp van maximaal drie anderen vechten tegen steeds sterkere aanvalsgolven van diverse tegenstanders uitstekend werkt, is immers al in talloze multiplayergames bewezen. Door potjes te voltooien, kun je packs aanschaffen waarmee je nieuwe klassen en wapens vrij speelt. Doordat je hiermee uiteindelijk ook hogere moeilijkheidsgraden aan kunt, blijft er ook altijd wat voor om te spelen.

Conclusie

Mass Effect: Andromeda komt moeizaam uit de startblokken en het duurt even voordat met name het verhaal op gang komt. Ook na die uren is er nog flink wat aan te merken op Andromeda. Zo voelt de game behoorlijk ongepolijst, heb je vrij weinig invloed op het verhaal en is de game beduidend minder tactisch dan voorgaande Mass Effect-games. Toch kun je wel degelijk met veel plezier tientallen uren in Andromeda stoppen, nog voordat je de multiplayer überhaupt hebt opgestart. Ondanks alle minpunten is het heerlijk om jezelf weer in een Mass Effect te kunnen verliezen. Om nieuwe planeten te ontdekken, in aanraking te komen met een nieuw alienras en ook het vernieuwde vechtsysteem pakt prima uit. De overeenkomst tussen Mass Effect: Andromeda en het Andromeda Initiative is dan ook ironisch. Een nieuw begin, dat niet zo goed verloopt als van tevoren verwacht. Op den duur blijkt echter dat het toch allemaal heus nog niet zo slecht is.