NBA 2K17

Na het perstripje ‘thuis’ in Rotterdam had ik na jaren opeens weer ongelooflijk veel zin in basketbal. De hardcore NBA 2K-serie weerhield mij ervan het veel te spelen, want de leercurve heeft jarenlang heel hoog gelegen. Met NBA 2K17 doet ontwikkelaar Visual Concepts een stapje terug om het de leek ook te gunnen met de reeks kennis te maken. Nu ben ik geen leek in de wereld van basketbal, maar moeite met NBA 2K had ik dus altijd wel. Dit jaar verandert het compleet en is de instap verfijnd naar een casual niveau.

Slam dunk

Maar dat de instap van NBA 2K17 op een lager niveau ligt betekent absoluut niet dat de game veel gemakkelijker of zelfs casual is. Integendeel, het spel is net zo hardcore als anders en is tevens nog een stap realistischer geworden. De gameplay voelt echter, soepeler, de bewegingen die jij maakt met de pookjes van de controller kloppen ook en de physics spelen hier een grote rol in. De animaties zijn in veel gevallen behoorlijk echt en de balpshysics geven het dribbelen, het controleren van de bal en ook juist het verliezen van de bal een goede indruk van het real-life spel.

Daarbij heeft het verdedigen eveneens een dreun gekregen. Waar je voorheen door een muur van groteske verdedigers kon beuken, is ook dit element aangepakt. Je zult tactischer moeten spelen en schijnbewegingen moeten maken om langs een tegenstander te komen. Zo gemakkelijk gaat het allemaal niet meer en het vijf-tegen-vijf voelt ook meer zo dan ooit. In de modus MyCareer helaas nog niet altijd, waarbij spelers soms tien seconden stilstaan en zelfs met de bal geen stap zetten, maar teams in de NBA zetten echt strategieën op. Hier een muur om daar ruimte te creëren, in-and-out en de bal vragen of spelers afleiden om een driepunter te maken. Ik heb schitterende matches meegemaakt en mij verbaasd hoe tof de AI speelt.

Ballin’

Als zo’n match lekker soepel loopt en je een driepunter of vanuit een pass-sessie een feilloze lay-up maakt, ga ik bijna terug naar mijn jeugd. Ik heb drie jaar gebasketbald en hoewel dat lekker amateuristisch was, komen veel situaties overeen. Dit jaar pakt Visual Concepts het basketbal echt goed aan en dat is aan kleine details te merken. Elke speler heeft zijn eigen rol, ieder team anticipeert anders op elke actie en dat heeft ook invloed op de sfeer. Elk stadion heeft andere belichting, divers publiek en een eigen mascotte. Slam dunks worden uitgebreid gevierd en dat zie je terug aan de emoties van de desbetreffende speler. Animaties zijn realistischer, het zweet druipt van de hoofden en na een mooie score zie je hier een blije kop in terug.

De weg naar NBA

De MyCareer waar ik het eerder over had, heeft ook wat verbeteringen doorgebracht. Vorig jaar was het verhaal wel heel erg cheesy, maar in NBA 2K17 pakt de ontwikkelaar het stukken beter aan. Je volgt het verhaal van een jonge speler, die je zelf kunt creëren, vanaf High School. Er zit een verhaal in dat positiever wordt naarmate je beter speelt en natuurlijk negatiever als je slecht speelt. Daarnaast bouw je een band op met Justice Young, een vriend die op dezelfde High School zat en in het team gedraft wordt waar jij ook belandt. Het doel is te trainen en je vaardigheden op te vijzelen, naast sponsorships aan te gaan om meer geld te verdienen en fans binnen te harken. Er zit dus ook een sociaal aspect in, met tweets van fans en appjes van je dierbaren en bijvoorbeeld coach. Veel minder cheesy en juist tof om te doorlopen.

De andere modi zijn aangepast waaronder MyTeam, dat Dynamic Duo’s heeft toegevoegd (ook MyCareer heeft dit). Zijn twee spelers een goed duo, dan krijgt het team hierdoor een boost. In MyCareer kun je op den duur Orange Juice activeren waarmee je jezelf en Justice kunt besturen, om zo beide spelers te verbeteren. Bovendien kun je in MyGM een suggestie indienen om spelregels aan te passen en zijn bijvoorbeeld de ratings van spelers omlaag geschroefd. Verder kun je weer genoeg animaties vrijspelen, vaardigheden van je MyCareer-speler verbeteren en in MyGM invloed hebben op de draft.

Mooi zweet

Naast de sterk verbeterde animaties zijn ook de graphics verder opgeschroefd. Spelers ogen authentiek – buiten een aantal smalle spelers, de jerseys bewegen realistischer en de stadions zien er heel strak uit. Naarmate basketballers langer spelen, beginnen ze echt te zweten. Tevens is de belichting mooier en is het geluid aangepakt. Ieder stadion klinkt anders, elke vloer piept op zijn eigen manier en overal is een andere sfeer merkbaar. Zo zijn er ook veel meer commentatoren en zodoende hoor je bij elke wedstrijd wel een paar anderen. Dit doet de authentieke feeling uiteraard ten goede.

Helaas zijn er een paar smetjes te vinden, zoals dat bepaalde animaties nog wat houterig overkomen op sommige momenten, maar ook foutjes in het aanvallen of verdedigen. Hierdoor wil de bal nog weleens raar reageren. Verder is de half-time show met onder andere Shaquille O’Neill behoorlijk hetzelfde als vorig jaar en voelen sommige tussenfilmpjes als opvulling dan een meerwaarde. Tot slot zijn de laadtijden vrij lang, wat een beetje afbreuk doet als je lekker wat potjes wil spelen.

Conclusie

Dit jaar weet NBA 2K17 wederom op heel veel punten te overtuigen. De gameplay voelt authentieker, lekkerder, soepeler en geeft meer voldoening dan ooit als je een schitterende score maakt. De animaties ogen realistischer en in combinatie met nieuwe balphysics en een lager instapniveau, is NBA 2K17 een genot voor zowel de hardcore als de beginnende basketballiefhebber. Daarnaast is de MyCareer-modus minder cheesy, meer relevant en het heeft wat leuke features toegevoegd om het extra leuk te maken. Ook is het audiovisueel geweldig om naar te kijken en te luisteren en geeft het goed de NBA-ambiance weer. De smetjes van een paar houterige bewegingen, lange laadtijden en irrelevante tussenfilmpjes zijn er, maar de gameplay en sfeer van NBA 2K17 zijn dit jaar niet te verslaan.