De Eerste Ontdekkingen in No Man’s Sky

Een weergaloze sterrenhemel. Vallende sterren. De witte streep van de Melkweg. Tellen is onmogelijk, genieten niet. Hoe ver zou het reiken? Zijn wij het enige leefbare ras in dit onwerkelijke bestaan van sterrenstelsels? Hoe gaan wij reageren als we ook maar een enkel teken van leven buiten onze Aarde vinden? Deze reeks woorden was een moment in Oostenrijk, waar ik onlangs liggend op het gras het filosofische sterrenstof tot me liet komen. Films, series en games simuleren onze fantasieën en toen ik na mijn vakantie het universum in No Man’s Sky mocht gaan ontdekken, schoten diverse gedachten door het hoofd. Is het doel in het spel waardig genoeg om ontwikkelaar Hello Games te prijzen voor dit virtuele sterrenkundig wonder?

In dit artikel licht ik de eerste ontdekkingen en ervaringen uit in No Man’s Sky. Het was te kortdag om voor Gamescom al de review te kunnen schrijven.

Verken niemandsland

Waar ik tijdens het ontwikkelingsproces van No Man’s Sky enorm gehypet zou raken voor de game, verdween dit gevoel langzaam richting de release. Het mysterie van het onbekende, dat moest nu wel klaar zijn. De grafische stijl, de belevenis op verscheidene planeten en de ontdekkingsreis naar meer klonken allemaal heerlijk in de oren. Echter, wat zou No Man’s Sky nou precies worden? Een verhalende game waarin je naar iets op zoek moet, je thuis terug moet vinden, andere planeten veroveren? Nee, de game draait om overleven en uiteindelijk het midden van het universum bereiken. Hoe jij dat doet, is volledig aan jou. Je wordt op een willekeurige planeet gedropt, in een willekeurig sterrenstelsel en je moet grondstoffen (koolstof, ijzer, thamium9, zink, plutonium etc.) verzamelen om te overleven en je ruimteschip repareren om deze planeet te verlaten. Uiteindelijk een volwassen versie van Minecraft.

Hoewel je in het diepe wordt gegooid, geven veel grondstoffen en voorwerpen aan waar ze voor dienen. Zodoende, als je No Man’s Sky eenmaal door hebt, kun je je een weg banen door de ruimte. Ik startte in het ‘Stersysteem’ Uyskogaets XVI op planeet Suzhicheh Soloin en ontdekte binnen dit systeem nog vier andere planeten: Kechishere Iawaji, Sivashtaravlo, Nevistop Regie en Mabokubarakit-Infac. Nu had ik de pech in een systeem te belanden met vrijwel alleen maar onbewoonbare planeten. Zo zijn ze te koud, schommelt de temperatuur te erg of hangen er giftige stoffen waar je langzaam van sterft. Alleen de laatstgenoemde lijkt tot nu toe de beste habitat te zijn om langer te vertoeven.

Teken van leven

Planeten zijn groot, dus hoe kun je ze op een fijne manier verkennen? Je bent gelukkig een luxepaardje, want naast een ruimteschip (Rasamama S36) , laser om grondstoffen te winnen en jetpack heb je ook de beschikking tot een scanner. Deze scanner geeft verschillende icoontjes weer waar je naartoe kunt reizen. Zo kun je schaarse grondstoffen vinden, routepunten en zelfs civilisatie. Met volken in kleine dorpjes kun je proberen te communiceren, een bondgenootschap mee aangaan, items verkrijgen of spullen (ver)kopen. Ik heb in mijn avonturen meermaals buitenaards leven gevonden en er behulpzame items door verzameld. Om uit je Stersysteem te komen, zul je namelijk een Hyperdrive moeten ontwikkelen, maar daar heb je een blauwdruk, specifieke grondstoffen en voorwerpen voor nodig. Het is dus echt de bedoeling om de planeten binnen jouw systeem af te struinen, op zoek naar unieke dingen.

Elke planeet bevat ook een bepaald aantal routepunten en meerdere levenssoorten. Door te scannen en deze gegevens te uploaden (en er coole geluiden naar te maken als je beesten ontdekt) krijg je units, het betaalmiddel in No Man’s Sky. Op bijvoorbeeld Sivashtaravlo heb ik meerdere dier- en plantsoorten ontdekt en gescand. Een zespotige Cisciascii Taletu van 1,68 meter lang die verlegen is, een 266 kilo wegende Aegiumen Cuillus of een soort paddestoel Eadenteus Issidium. Het hoogtepunt was echter wel op Mabokubarakit-Infac, waar ik een onbekommerde blob ontmoette. Zijn originele naam ben ik vergeten, maar hij was zo awesome dat ik hem eten gaf, hij een vriendje werd en ik hem Thor heb genoemd. Dat zijn de momenten dat No Man’s Sky zijn unieke kant laat zien. De willekeurig gegenereerde planeten, de ervaring die jij hebt en niemand anders en het zo bevlogen maakt als jij zelf wilt, voelt als jouw eigen dingetje.

Voorlopige conclusie

Het is nog te vroeg om een bindend oordeel aan No Man’s Sky te geven. De weggesijpelde hype komt echter na een aantal uur spelen deels terug, wat een aangename verrassing is. De volwassenheid van de game, die het met de stijl uitstraalt, maar ook met echte grondstoffen, gevechten met drones, ontmoetingen met buitenaards leven, geven No Man’s Sky de kans om als survivalgame op een andere manier uit te laten groeien tot werkend concept. Het overleven krijgt een nieuwe dimensie, omdat veel planeten bizarre leefomstandigheden hebben. Je zult goed moeten nadenken welke grondstoffen je voornamelijk verzamelt en meeneemt, waar je lang blijft om zeldzame voorwerpen te zoeken of waar je je bondgenoten kiest. Het begin ziet er veelbelovend uit, maar we gaan uitzoeken of de reis naar het midden van het universum genoeg boeit om No Man’s Sky tot succesvolle game te kunnen benoemen.