TurnOn is een game die geïnspireerd is door Earth Hour, het jaarlijkse uur waarin mensen massaal hun lichten uitzetten. In deze platformer valt de stroom uit in de stad Electro City, die vervolgens in chaos vervalt: bij de bibliotheek worden boeken verbrand, losgeslagen drones vallen hun eigenaars aan en jongens kunnen meisjes niet meer op dates vragen door middel van veel te grote borden met de tekst “I love you”. Als een schattig tot leven gekomen vonkje reis je door de vele stroomkabels in de stad en kun je apparaten weer voorzien van energie. Aan jou dus de taak om ervoor te zorgen dat Electro City haar naam weer eer aandoet.
Mag het licht aan/uit?
Maar zonder goede levels zou TurnOn natuurlijk tóch enorm saai zijn. Gelukkig zit het ook op dat vlak goed. Er zijn twee leveltypes: het standaardtype platformer, waarin je een klein deel van Electro City verkent en puzzels oplost om allerlei elektrische apparaten weer aan de praat te krijgen. Tussen verschillende delen van de stad reis je echter langs elektriciteitsmasten in een soort Guitar Hero-modus. Dat klinkt misschien raar, maar de vergelijking is wel degelijk toepasselijk: je raast in deze levels over stroomkabels die regelmatig worden afgebroken, waardoor je naar een andere kabel moet springen. En die sprongen moet je timen op de maat van de muziek voor een maximale score. Mij deed dit leveltype dus denken aan Guitar Hero, maar dan met slechts drie verschillende noten.
Maar ik ben de laatste die zal zeggen dat de levels in TurnOn perfect zijn. Er zitten namelijk een paar schoonheidsfoutjes in die af en toe redelijk frustrerend kunnen werken. De game suggereert ondanks de 2D-graphics wél diepte, en dat is natuurlijk altijd gevaarlijk om te doen als ontwikkelaar. Je kunt omhoog springen en dan op een kabel op de achtergrond terechtkomen en andersom, maar dit werkt niet altijd even goed. Je karakter schaalt namelijk niet mee in grootte: ook als je je vijftig meter op de achtergrond bevindt, wordt het blauwe bolletje nog even groot op je scherm getekend. Dit ziet er natuurlijk raar uit, maar het zorgt er ook voor dat je verkeerd inschat hoe hoog je precies kunt springen, en dus ook welke plekken je wel en niet kunt bereiken. Zoals je zult begrijpen, kan dat af en toe redelijk frustrerend worden.
Ook in de Guitar Hero-achtige levels zitten zulke frustraties, maar dan op een andere manier. De diepte die in deze levels wordt gesuggereerd, is namelijk puur voor het uiterlijk van het spel. Dit komt bijvoorbeeld tot uiting in bomen op de achtergrond. En dat zou niet zo erg zijn als ze daadwerkelijk op de achtergrond bleven, maar op sommige plekken staan dus ook bomen op de vóórgrond – en die zijn zo groot dat ze bijna je hele scherm opvullen. Daardoor zie je dus ineens niet meer waar je bent, laat staan waar je heen moet. Dit kun je natuurlijk zien als een extra uitdaging, maar als je twintig keer naar een verkeerde kabel springt omdat een boom je zicht beperkt, wordt het vooral een frustratie.
De laatste frustratiefactor zit hem ook in die Guitar Hero-levels. De moeilijkheidsgraad varieert namelijk behoorlijk sterk, waardoor de kans groot is dat je bepaalde stukken met twee vingers in je neus doorkruist. Andere delen zijn echter weer zó moeilijk dat je er waarschijnlijk herhaaldelijk het loodje legt. En laat die moeilijke gedeeltes nou de vervelende gewoonte hebben om niet vlak na een checkpoint te zitten. Daardoor moet je dus telkens weer de simpele delen opnieuw doen, om vervolgens wéér dood te gaan op hetzelfde punt. En omdat de gameplay in deze levels begeleid wordt door de soundtrack, begint die ook iedere keer weer opnieuw vanaf het punt waar je bent begonnen. Na een tijdje wordt dit behoorlijk eentonig.
Laat het licht u leiden
Het verhaal wordt voornamelijk verteld met visuele middelen: tussen de levels door krijg je een soort stripverhaaltje (zonder tekst) te zien, waarin wordt verteld wat het volgende probleem is dat ontstaan is na het uitvallen van de stroom. Ook in de levels zelf zitten kleine verhaaltjes, zoals stoplichten die zijn vastgelopen en huilende politieagenten die op straat zitten. In andere games zouden we dit side-quests noemen. Ze zijn niet verplicht om het level te voltooien, maar ze helpen wel bij het verhogen van je eindscore.
Maar ondanks het maatschappelijke thema is TurnOn bepaald geen game die preekt dat we allemaal minder energie moeten verbruiken. De spelwereld is enorm kleurrijk en humoristisch, zelfs bijna karikaturaal. Dit zorgt ervoor dat het een lichthartig spelletje blijft, dat je slechts subtiel aan het denken zet. Dit in tegenstelling tot andere games die hun inspiratie vinden in overmatige consumptie en andere maatschappelijke thema’s, die vaak heel erg in your face zijn met het opgeheven vingertje.
Conclusie
Is TurnOn perfect? Verre van. Maar vermakelijk? Absoluut! Voor 14,99 euro krijg je tussen de zes en acht uur aan gameplay. Dit lijkt misschien wat karig, maar als je het omrekent naar euro’s per gameplay-uur, valt het allemaal best mee. Er zijn wat irritatiepuntjes, maar die mogen het speelplezier niet bederven. De levels in TurnOn zijn goed ontworpen en de ritmische levels zijn (meestal) een leuke afwisseling. Het spel zet je bovendien aan het denken over ons elektriciteitsverbruik, maar doet dat op een subtielere manier dan veel andere games. Al met al raad ik TurnOn dan ook van harte aan als je op zoek bent naar wat afwisseling van al het geweld dat games tegenwoordig op je beeldscherm of televisie toveren.
