Review: Tom Clancy’s The Division

Zelden werd een nieuwe IP zo doeltreffend gehyped. Ubisoft vond tijdens de E3 van 2013 met de onthulling van Tom Clancy’s The Division ineens een regelrechte shortcut naar het hart van vrijwel iedere gamer. De belofte op een diepgaande tactische multiplayer-shooter, die zich ook nog eens afspeelt in een interactieve online wereld, het post-pandemische New York. Waar hadden we nog meer op kunnen hopen? Het idee deed velen al watertanden en hun vingers jeuken, en over de span van dik twee jaar groeide dat enthousiasme als een gelukzalig gezwel in onze hoofden. Met elke mooie ontwikkelambitie of strakke trailer weer een klein beetje.

Nu is The Division eindelijk hier en kunnen we volop aan de slag met het beloofde walhalla van de tactische online shooters. Zouden we ons daadwerkelijk ietwat te veel op hebben laten hitsen voor dit spelletje of is The Division het hype-gezwel gewoon dubbel en dwars waard?

Pokke(n)game

Wie zag het aankomen? De ooit zo onschuldig lijkende pokken zijn geëvolueerd en “they’re better than ever”! Een nieuwe variant van het virus is dodelijker dan ooit en verspreid zich nota bene veel gemakkelijker, met name via het briefgeld. En die Amerikanen houden wel van wat ‘dough’. Terwijl de ziekte in omvang toeneemt, valt langzaamaan de Amerikaanse maatschappij uiteen. Mislukte quarantaines, meer en meer sterfgevallen en ook de vele straatbendes zien hun kans om de situatie naar hun hand te zetten. Het eens zo statige New York verandert over verloop van een aantal dagen in een haast post-apocalyptisch slagveld. Een kil terrein waar vechten voor je leven de klok slaat. Hoog tijd om de agenten van The Division om de zaakjes op orde te brengen en de maatschappij een laatste kans te geven, hier in het zwaar getroffen Manhattan. Jij en je vrienden stappen in de schoenen van deze tactische stadsbevrijders om het leger een handje te helpen, de gevaren van bendes te elimineren en zoveel mogelijk overlevenden te redden. Al met al een pokke-klus dus, maar vermakelijk dat het is…

Een eigen epos

In de basis is The Division voornamelijk een shooter, zij het dat deze veel gameplay-elementen leent van een grote online role-playing game. Confrontaties worden veelal opgelost met lomp geknal, maar over verloop van tijd krijg je meer en meer mogelijkheden om je karakter naar je eigen smaak te verbuigen. Niet alleen door deze uit te dossen met nieuwe of gemodificeerde wapens en gear, maar ook aan de hand van specifieke vaardigheden en perks. Denk aan handige gadgets om in te zetten voor jou en je team of verbeterde statistieken om je eigen speelstijl mee te versterken. Echt enorme skilltrees zijn het niet, maar er is meer dan genoeg keuze om mee te experimenteren of om uit te bouwen tot jouw ultieme strijdformule.

Het opbouwen van je eigen unieke personage loopt parallel aan de heropbouw van de maatschappij. Tot op zekere hoogte dan. Je eigen ‘Base of Operations’ staat symbool voor je progressie in de game, een beetje zoals de Paladin dat deed in Splinter Cell: Blacklist. In verschillende vleugels van dit herbestemde postkantoor kun je de veilige haven voorzien van doelgerichte uitbreidingen. Elke ‘gekochte’ upgrade ontgrendelt op haar beurt weer nieuwe vaardigheden of gadgets voor jouw karakter. Door verhalende missies te voltooien en op zoek te gaan naar de juiste confrontaties, kun je de benodigde materialen verzamelen en langzaamaan je speelstijl uitbreiden en verbeteren. Op die manier heb je vaak genoeg motivatie om juist het één of het andere slagveld in de wereld te betreden: vrijwel alles dat je doet voor Manhattan helpt jou weer om sterker te worden op de voor jou belangrijke fronten.

Zodoende creëer je een unieke, eigen ervaring voor jezelf in The Division. Iets wat naar mijn idee toch een zekere opluchting bleek, aangezien de ervaring qua verhaal wellicht wat karig af kan steken. Uiteraard is de game gezegend met een fantastische backstory, maar niet zo zeer met een epische queeste om zelf in te schitteren. The Division is immers een online ervaring en dat elimineert noodgedwongen de potentie voor echt meeslepende storytelling. Uiteraard zijn er legio cutscenes die je netjes introduceren in de nieuwe wereld, maar verder laat de game zich vooral vertellen door veel audiofragmentjes van je SATCOM, een bijzonder grote hoeveelheid verschillende verzamelvoorwerpen en een paar dozijn bewijsvideo’s die je vrijspeelt bij specifieke missies. Op deze manier komt het verhaal wel aan de man, al is het misschien op een wat gedoseerde manier. Uiteraard komt dit de online sferen wel ten goede: iedereen beleeft Manhattan op zijn of haar manier, zonder dat een intrigerend of asymmetrisch plot de ervaring van verschillende spelers kriskras door elkaar laat lopen.

Geniet met maten

Want in wezen is The Division natuurlijk een snoeiharde multiplayer-ervaring. Al was een episch verhaal nog zo meeslepend geweest, het zou zonder meer verbleken tegenover de fantastische gameplay die The Division biedt als de game met vrienden gespeeld wordt. De hoofdnoot van de game is gewoon een waar genot voor liefhebbers van tactische shooters. Doordat elke agent zijn eigen speelstijl en sterke eigenschappen heeft, wordt het mogelijk om gezamenlijk één allround eenheid te vormen. Combinaties van verschillende technologie en wapens leiden tot effectievere vuurgevechten en een nog gaver samenspel. Elke missie, zelfs het gewoon ronddwalen door Manhattan, wordt op die manier een intense wijze waarop je de urban warfare van de game kunt ervaren.

Goede communicatie is dan ook bijna een vereiste om zoveel mogelijk uit de game. Niet alleen met het doorgeven van de locatie van vijanden, maar ook door allereerst een goed plan van aanpak te bedenken. Wie is de hospik? Welke gadgets sluiten mooi op elkaar aan? Wie van jullie heeft eventueel nog een dikke sniper op zak? Door elkaars uitrusting af te stellen op het gehele team verhoog je de kans op slagen enorm. En dat voelt simpelweg ontzettend tof aan. Door de rollen goed te verdelen wordt ieders eigen personage optimaal benut en kun je daaropvolgend weer genieten van heerlijk gecoördineerde rellen met de crimineeltjes.

Keihard knallen, ook op elkaar

De shootouts op zichzelf zijn ook noemenswaardig aspect van de game. Elke nieuwe confrontatie vraagt spelers niet alleen om hun mannetje te staan als het aankomt op precisie en vuurkracht, maar ook een zekere vorm van tactiek en communicatie. De vijandelijke AI is immers ook goed uitgewerkt in The Division. Tegenstanders gebruiken, net als jezelf natuurlijk, de omgeving en beschutting daarin voor hun eigen voordelen. Lompe soldaten proberen je te flankeren, sluipschutters trekken vanzelf naar hogere grond en ondertussen bestormen de brute krachten je head-on. Alleen door de rollen evenredig te verdelen en de zaakjes vooraf aandachtig te analyseren en uit te denken met je strijdkameraden, maak je de beste kans. Al heb je nog zo’n zieke shotgun gevonden, het is juist de kunst om te weten wanneer en waar je hem in moet zetten, anders leg je alsnog het loodje.

Maar mocht je even genoeg hebben van het opruimen van generieke AI-soldaten en het bij elkaar houden van de restanten van de New Yorkse samenleving, dan is uiteraard de bejubelde Dark Zone een heerlijke uitvalsbasis. Deze extra pittige regio kent de beste loot uit de game en de zwaarste tegenstanders, maar tegelijkertijd is het de enige plek waar mede-agenten van The Division zich tegen elkaar kunnen keren. De hier gevonden wapens en uitrusting moeten namelijk eerst middels een helikopter teruggescheept worden naar de ‘veilige’ wereld en gedurende die handelingen kunnen andere online spelers je dwarsbomen voor hun eigen sadistische genot. Elke speler die ooit je strijdbroeder leek, kan zich hier plots tegen je keren en ‘Rogue’ gaan in de hoop jouw inventory te plunderen. In de Dark Zone sterven resulteert daarnaast in grotere penalty’s voor de voortgang van je ervaringspunten, waardoor je hier ten alle tijden op scherp dient te staan. Paranoïde wordt je er haast van, maar lekker dat het is. Naast een heerlijk teamgevoel met je (echte) kameraden resulteert de Dark Zone in een met adrenaline gevulde rit, met de bijbehorende beloningen van dien.

Eindeloos grinden of afhaken bij herhaling?

Waar stopt The Division echter? Wanneer is het klaar met de pret? Het idee is uiteraard dat game evolueert en de speler continu bezig blijft houden met nieuwe uitdagingen, maar in wezen kunnen we natuurlijk spreken van een level cap. Het ultieme hoogtepunt in je game-progressie is momenteel Level 30. Vanaf het bereiken van die piek in de ranglijsten, kun je de laatste nieuwe missies wel achter je laten en uiteraard is je eigen Base of Operations alweer aardig uitgedost. Met het vrijspelen van deze ‘endngame’ houdt The Division je vooral gaande met dagelijkse uitdagingen en de kans op volledige dominantie in de Dark Zone, maar veel meer dan dat heeft het ook niet om het lijf. Het komt vooral neer op oude missies dunnetjes overdoen in een hogere moeilijkheidsgraad en nog eventje grinden om de beste uitrusting te kunnen verzamelen, craften of upgraden. En dat vormt mogelijk een obstakel voor een aantal gamers. Hoewel de vele vuurgevechten ten alle boeiend blijven, kan de structuur van missies zichzelf wat gaan herhalen.

Weliswaar zijn vrijwel alle opdrachten gebonden aan andere locaties en verhalen, maar in de kern komen ze vaak neer op doeltreffend je magazijn leegknallen, munitie verzamelen en weer een stukje doorlopen of klimmen, om het daarna nog een keer te doen. Zelf vond ik deze repetitie nauwelijks storend (het is immers ook zo vermakelijk in groepsverband), maar ik kan me voorstellen dat het sommige spelers uiteindelijk toch doet vervelen. Gelukkig kunnen zij de lengte van The Division nog enigszins oprekken met het op zoek gaan naar alle verschillende collectibles, waardoor je uiteindelijk het complete achtergrondverhaal van het post-pandemische New York bij elkaar puzzelt. Een iets minder hectische bezigheid, maar bij uitstek een perfecte kans om de prachtige omgevingen te verkennen en je te verdiepen in wat er achter alle oorlogsvoering schuilt.

Post-pandemische prikkel voor het oog

Want ook dat kan ik niet ongerept laten: de grafische pracht waarin The Division zichzelf waant. Ontwikkelaar Massive Entertainment is met vlag en wimpel geslaagd als het aankomt op het neerzetten van een aantrekkelijk, doch uitgestorven, Manhattan. Tussenstraatjes zijn lekker benauwd, tal van gebouwen zijn ook van binnenuit te verkennen en de grote open ruimtes worden vaak gehuld in prachtige weersomstandigheden. Denk aan een dun laagje sneeuw dat in de nacht op een verlaten vista valt, een witte jas op alle knusse kerstverlichting. Of metrostations waar bandieten zich warmhouden met vuurvaten en tentenkampjes. Om de knus uitgedoste veilige havens niet te vergeten, zij het een behaaglijk riool of een gezellige taverne.

De vele regio’s hebben elk een eigen overkomen, maar zijn stuk voor stuk voorzien van ontzettend veel oog voor detail en realistische licht- en weerseffecten bovendien. Soms wil je nog zo graag door naar je volgende shoot-out of optionele missie, maar móét je gewoon even stilstaan bij de pracht van alles wat zich daartussen begeeft. Het levert de broodnodige rustmomentjes en wat sfeervolle balans tussen alle tactische hectiek die The Division juist zo sterk maakt.

Conclusie

Het zal geen verrassing meer vormen, maar Tom Clancy’s The Division is gewoon een ijzersterke online shooter. Dat het verhaal af en toe wat oppervlakkig blijft en de missies generiek, maakt eigenlijk geen barst uit voor iedere gamer die gewoon wil genieten van een epische en tactische ervaring. De wijze waarop je een Division-agent naar je eigen hand kunt zetten met uitrusting, toffe gadgets en natuurlijk brute wapens is ongekend diep en dat maakt de game ook zo vermakelijk. Elke speler beleeft het spel op een eigen manier met zijn of haar unieke speelstijl en zodra meerdere spelers zich bij elkaar aansluiten, wordt het pas echt goed vertier.

Hoe je gezamenlijk en gecoördineerd de straten schoonveegt, op avontuur gaat naar meer backstory of een kans waagt compleet paranoïde te worden in Dark Zone: het komt allemaal samen in één heerlijke achtbaanrit waarin je urenlang gelukzalig vast kunt zitten. En ondertussen ben je continu in de weer om voor jezelf de ultieme character build op te bouwen, zij het met nieuwe loot en vaardigheden of door veel te experimenteren met crafting en modificaties. We kunnen er niet langer omheen: The Division is gewoon uitgegroeid tot een immens verslavende ervaring. Een dikke aanrader voor elke vriendengroep met een voorliefde voor goed teamwork. Een tactische shooter van epische proporties. Een verdomd goede reden om razend te worden op je maten als ze hun rol niet kunnen vervullen. En ja, het is het hype-gezwel dubbel en dwars waard geweest.