Hitman – Episode 1: Parijs

Hitman, Agent 47, de kale knikker, Mr. Barcode, Daniël die voor Hipster Hitman uitkomt, het is de terugkeer van de Silent Assassin in een nieuw jasje. De serie gaat episodic en dat betekent dat Hitman gedurende 2016 in twee seizoenen en zeven episodes verschijnt. Helemaal nieuw is het natuurlijk niet, want onder andere de games van Telltale worden al een aantal jaar op die manier op de markt gebracht. Maar, werkt het voor een ‘AAA’-titel als Hitman? Want Episode 1: Intro Pack in Parijs biedt wellicht te weinig content, al staat onze koele moordenaar wel als een huis.

Enter A World Of Assassination

Dit is de slogan van Hitman versie 2016 en ze voegen daad bij woord, want de zeven episodes die de uiteindelijke game zal gaan vormen – met als rode draad een mysterieus verhaal – spelen zich wereldwijd af. Zo bevind je je voor de eerste missie in Parijs, waar ik recentelijk voor een perstrip ook was, om daarnaast al Episode 2 te spelen en een glimp op te vangen van Episode 3. We gaan respectievelijk naar Sapienza, het zonnige Italië, en Marrakech, een oude stad met een luxe Zweedse ambassade. Meer mag ik er niet over zeggen, maar dat Hitman gedurende het jaar potentie en diversiteit biedt is al wel duidelijk. Echter, Episode 1 is het Intro Pack die je voor vijftien euro aanschaft met als beloning twee tutorial levels en de hoofdmissie in Parijs.

Deze twee tutorials voelen ietwat beklemmend, hoewel het een goed begin is om Hitman te leren kennen. De basis wordt opgediend en door middel van challenges, dertien in de eerste tutorial en iets meer in de tweede, kun je de trucjes van het geruisloos moorden eigen maken, maar het maakt ook je zoekwerk beter en tactischer. Sommige challenges zijn vrij simpel te behalen, echter, zoals het een echte Hitman betaamt wordt het uitdagend genoeg gemaakt. Zeker als je naar Parijs vertrekt. De enorme locatie bevat het paleis waar een modeshow wordt gehouden alsook een veiling en een feest, en tevens omgevingen als een parkeerplaats, een kelder, een helikopterplatform en de tuinen van het paleis. Dit vertrek laat je nog wel eens dolen waardoor je voortdurend verdwaalt. Het maakt dat Hitman je legio mogelijkheden schenkt om jouw doelwitten uit te schakelen.

In Parijs krijg je twee doelwitten en afhankelijk van welke instellingen je aan hebt staan, krijg je hints en tips, of zul je het volledig zelf uit moeten pluizen. Mijn recente stream van Hitman zorgde voor reacties als: “Hoor Daniël denken.” En dat is het prachtige, je zit continu te bedenken waar de doelwitten zich bevinden, welke route ze lopen, of ze veranderend gedrag vertonen, op welk moment ze te vermoorden zijn en op welke mogelijkheden. Na diverse keren zijn de patronen wel hetzelfde en is de AI niet altijd even snugger, maar hé, het paleis is zeer goed gevuld met mensen. Daarnaast is de tactiek om ongezien paleis medewerkers, guards, stylisten of een crewlid bewusteloos te wurgen en zijn kleding aan te trekken als vermomming. Zodoende kun je als stylist door de coulisse wandelen, waar dat met je tuxedo niet lukt. Echter, als stylist mag je bijvoorbeeld weer niet langs bepaalde guards, en is het raar om als crewlid door de keuken te lopen. Je bent voortdurend aan het peilen met welke vermomming je waar mag komen, wie van de leiding je zelfs als bewaker verdacht vindt en hoe je verdomme langs al die machinegeweren komt.

Parijs paleis

Na meerdere speelsessies, pogingen zo weinig mogelijk moorden te plegen – waar lange laadtijden een knelpunt zijn – en zo snel je kunt en op een zo originele manier Parijs weer te verlaten, is te merken dat ontwikkelaar IO Interactive veel heeft geleerd. Weinig cheesy te zien uit Hitman: Absolution, maar een strakke presentatie, flinke kwaliteit in de cutscenes en het verband tussen eerdere assassinations en deze in Parijs. Het vlechtwerk in deze Hitman is aan en dat vele werk zien we terug in de eerste episode. Het complexe bolwerk van het paleis zorgt dat je na tig speelsessies nog steeds nieuwe kamers, ruimtes, items en wapens vindt. Het is mogelijk gesprekken af te luisteren, je te blenden als een ober en op die manier informatie te verschaffen over een doelwit. Wat zijn de wensen en behoeften van je target, wat beweegt ze en wat halen ze uit? Vergiftig je ze, laat je het lijken op een ongeluk door als technicus een box te laten vallen, wurg je ze met een draad terwijl je net daarvoor een bewaker met je silencer hebt gedood of ga je grof rammen met een hamer? Ik verklap niet teveel, al lijken de mogelijkheden eindeloos en zijn de geluidstechnische elementen hierin zeer verfijnd. Hitman is continu analyseren en daar komt dat hardop denken steeds weer in terug.

Kalend begin

Een kleine sprong in de lucht als je opeens vergif vindt, of intel, of camerabeelden kunt wissen waar je als stylist iets hebt uitgevroten, of zelfs een vermomming overneemt waarmee je vrijwel overal vrijuit kunt lopen. En ze noemen je zelfs bij naam! Dit zijn uitvindingen die je echt niet allemaal in de eerste ronde tegenkomt. Dat maakt het mechaniek zo subliem. Het is misschien af en toe een flink doolhof, al voelt Parijs na meerdere keren nog steeds verfrissend. Zeker als je iedere speelsessie je gear, kleding en begin locatie kunt kiezen. Dit creëert uiteraard variëteit. Echter, ook al steekt Episode 1 excellent in elkaar, de content blijft karig. Zeker als je na een derde sessie binnen het uur redelijk tevreden het paleis uitwandelt, ga je analyseren hoe lang één missie van deze episodische Hitman interessant blijft. Uitgelichte contracten, die spelers online met behoorlijke vrijheid kunnen creëren, zijn een verlenging van de gameplay en geven je opnieuw inzicht in het moorden in Parijs. Maar, het blijft Parijs, de omgeving verandert niet. Ook IO Interactive komt binnenkort met elusive targets, doelwitten in dit gebied die je binnen 48 uur moet zien om te leggen. Tevens geven de meer dan tachtig challenges je genoeg om alles uit te pluizen in de game.

Conclusie

Dat gezegd hebbende blijft er toch een dubbel gevoel achter. Ja, Hitman heeft een voortreffelijke comeback, met een prima visueel aspect door vele NPC’s te plaatsen en kleine details als bloedspetters na een grove moord te implementeren, geloofwaardige voice-overs en prachtig vormgegeven cutscenes, met als kanttekening vrij lange laadtijden. De sfeer is om te snijden, Agent 47 is soepeler dan ooit en je kunt het zo grimmig maken als je zelf wilt. Het smaakt naar meer en echte Hitman-fans smullen absoluut en wel van deze eerste episode. Voor de wat meer twijfelende gamer is de content wellicht wat karig en is het afwachten wat de ontwikkelaar nog met Parijs kan. Gelukkig heb ik Episode 2 en 3 respectievelijk gespeeld en gezien en kan ik stellen dat er genoeg potentie in zit om te kunnen blijven boeien. In 2017 verschijnen alle episodes gebundeld op schijf en dit zal het andere deel van de gamers overtuigen om met onze kale killer aan de slag te gaan. De rode draad in het verhaal van Hitman mag nog wel beter tot zijn recht komen, want een climax kent het einde van Parijs niet. Hopelijk komt dit op gang in de volgende episodes, aangezien Agent 47 in een tuffende stoomtrein die overal stopt natuurlijk niet volledig tot zijn recht komt.