Nintendo wordt gekend door verschillende iconische gamefiguren. Denk alleen al aan Donkey Kong, Mario en Samus Aran. Chibi-Robo! (kleine robot) past niet in dat rijtje. Het schoonmaakrobotje van tien centimeter is weliswaar toe aan zijn vijfde game, maar ondanks de redelijk positieve kritieken op eerdere delen, weet het dienstbare stukje metaal niet echt tot het grote publiek door te dringen. Met Chibi-Robo! Zip Lash gooit Nintendo het over een andere boeg en deze keer is het tijd voor heuse platformactie. Zelfs een optionele Amiibo wordt toegevoegd om de aantrekkingskracht van de serie te vergroten.
De Gyorians zijn ongewenste bezoekers van een andere planeet, die op de aarde komen om onze voorraden te stelen. Dat kan absoluut niet door de beugel en Chibi-Robo! zet zich in om de aliens te verslaan. Als een robot van tien centimeter ten strijde trekt, weet je al dat de aliens niet zoveel kunnen voorstellen. Het zijn dan ook schattige, oranje figuurtjes die helemaal niet zo bedreigend overkomen. De kindvriendelijke actie speelt zich af in 2,5D-omgevingen, die gelegen zijn in zes werelddelen. Deze werelddelen bestaan elk uit zes stages en worden afgesloten met een eindbaas. Het uitspelen van deze stages komt in de praktijk neer op mild-uitdagend platformen met het gebruik van de Zip Lash uit de titel.
Chibi-Tarzan!
Die Zip Lash is niets meer dan het snoer met stekker waarmee Chibi-Robo! zich moet opladen. Multifunctioneel dit keer, want het snoer kan flink in lengte toenemen door het oppikken van blauwe bolletjes en uitgroeien tot een bereik van wel drie meter. De manier waarop je het aanhangsel gebruikt, laat zich het beste omschrijven als “werpstekker”. Chibi-Robo! kan zijn stekker namelijk aan speciale vlakken op hoger gelegen platformen haken en zich omhoog trekken of van platform naar platform zwaaien. De stekker ketst af tegen normale oppervlakken en dat stelt het robotje in staat om via muren te kaatsen om moeilijk toegankelijke objecten en gebieden te bereiken. In veel gevallen is progressie ook alleen mogelijk als het snoer voldoende in lengte is toegenomen. De Zip Lash is daarnaast ook behulpzaam als wapen.
Over het geheel genomen is het platformen nogal simpel en wordt alleen enigszins lastig op de momenten dat je de stekker tijdens het springen moet vuren om als een Tarzan vooruit te slingeren. Het gaat op die momenten namelijk best eens mis. Helaas komt de uitdaging ook onvoldoende aan bod bij de baasgevechten. Deze vallen positief op door hun creatieve vormgeving, maar hun vijandigheden bestaan uit vrij makkelijke aanvalspatronen en trage bewegingen. Hoewel de gameplay voor kinderen zeker wat lastiger zal zijn, weet het level design naar mijn smaak onvoldoende te overtuigen om een breder publiek aan te spreken. De toevoeging van een aantal ongelukkig sturende voertuigen helpen de promotiecampagne ook niet. In dat opzicht vallen met name de onderzeeër en tros ballonnen op. Onderwater of in de lucht is de besturing werkelijk abominabel slecht en eerder frustrerend dan een leuke afwisseling op al het springen en slingeren.
Rad van Fortuin
Na het doorlopen van een level is het vanzelfsprekend tijd om een volgende te betreden. Dit gebeurt niet automatisch, maar pas na een draai aan een soort rad van fortuin. Dit rad is ingedeeld in zes vlakken met cijfers van één tot en met drie. De uitkomst bepaalt het aantal stapjes dat je vooruit mag doen en bij een twee, kan het dus zijn dat je van de eerste stage doorloopt naar de derde. De tweede zul je echter nog wel moeten doen omdat de eindbaas pas verschijnt na het afronden van alle zes. De random uitkomst kan ervoor zorgen dat je meerdere keren op dezelfde stage uitkomt, maar om je te helpen kun je meestal meer dan één keer een slinger aan het rad geven, afhankelijk van je vaardigheid om aan het einde van een iedere stage een bronzen, zilveren of gouden ufo te raken met je Zip Lash. De gouden ufo laat je bijvoorbeeld drie keer draaien om de kans op een gunstige uitkomst te verbeteren. In theorie kan dit progressie-systeem een wereld van frustratie opleveren, ware het niet dat je getallen kunt bijkopen met verzamelde munten. In de praktijk zul je allemaal enen kopen om ervoor te zorgen dat je op ieder vlak een één hebt geplaatst. Zo kun je geen levels overslaan, maar door het beïnvloeden van de getallen op het rad wordt het gedoe rond draaien niets meer dan een onnodig irritante bezigheid.
Shoppen bij Citrusoft
Om Chibi-Robo! te helpen bij zijn gevecht, heb je de gelegenheid om items uit het Citrusoft Supply Depot te kopen. Het gaat dan om een extra batterij, die van pas komt op de momenten dat je energie op is, en een jet die je een boost omhoog geeft als je een platform mist. Van beide kun je er maximaal vijf tegelijk bezitten en dat is ruim voldoende om de toch al milde moeilijkheidsgraad te doorstaan. Opladen kan ook bij stopcontacten die regelmatig te vinden zijn, waarvoor je de energie opwekt uit gevonden afval. Chibi-Robo! blijft een schoonmaakrobot in hart en nieren en alle rommel die hij tegenkomt, verdwijnt in zijn metalen kop. Het verzamelen van deze rommel wordt bijgehouden in een logboek en is eigenlijk het enige dat overeenkomt met de schoonmaaktaken die de robot in vorige games uitvoerde. Deze keer geen tandenborstel om vlekken mee weg te poetsen.
Conclusie
De nieuwe poging om Chibi-Robo! op de kaart te zetten, is een game geworden waarbij gemengde gevoelens ontstaan. De 2,5D platform-actie is vermakelijk door de toevoeging van de Zip Lash, maar niet erg uitdagend. De werelddelen waarin de actie zich afspeelt, zijn afwisselend in opzet, alleen hadden elementen uit de werelddelen veel beter in de levels verwerkt kunnen worden. Het is nu niet echt duidelijk of je in Europa of Noord-Amerika bezig bent. Bedenkingen zijn er ook rond de progressie in de game, want deze is verworden tot een onbegrijpelijk omslachtig kansspel, dat door het beïnvloeden van de kansen bovenal een zinloze activiteit wordt. Verder zijn de stukken waarin voertuigen voorkomen meer dan eens een hinderlijke in een verder prima platform-game. Enige herspeelbaarheid komt voort uit de optie om snacks te verzamelen. Dit zijn snacks die echt bestaan – zoals Fruittella – en deze zijn te voeren aan een aantal bonte figuren die verstopt zitten in de levels. Verder kun je bij de terugkeer in een eerder gespeeld onderdeel je nobele-ik aanspreken door verdwaalde alien kindertjes te helpen. Chibi-Robo! Zip Lash is een dappere poging het robotje meer faam te bezorgen, maar vreemde keuzes zorgen voor een middelmatige titel. Daar kan de toevoeging van een schattige Amiibo niets aan veranderen.
Jammer dan! Aan de hand van de E3-demo (eerste drie levels, nog géén voertuigen) was ik nog relatief enthousiast over deze Zip Lash. De basis speelde al een eind weg, maar verder heeft het geheel dus gewoon te weinig body of karakter om echt eruit te springen.
Voor de kids ongetwijfeld een leuke platformer voordat ze overstappen naar het échte werk. Gewoon die hardcore Super Mario shizzle.