Need for Speed

De Need for Speed-serie is de laatste jaren een beetje zijn glans verloren. De games waren steeds vaker van matige kwaliteit en ook leek de serie een beetje in een identiteitscrisis te zitten: de ene keer kregen we een pure arcade-ervaring voorgeschoteld, waarna we niet veel later op racebanen moesten proberen zo netjes mogelijk te rijden. EA heeft de serie daarom een korte pauze gegeven en later dit jaar keert de franchise in volle glorie terug met de reboot die simpelweg ‘Need for Speed’ heeft. Is dit de game die de serie nieuw leven in kan blazen?

Voor ieder wat wils

Wanneer je vijf willekeurige gamers vraagt wat hun favoriete Need for Speed is, geven ze waarschijnlijk allemaal een ander antwoord. De één vindt Underground fantastisch vanwege de diepgaande tuning-opties, de ander bewaart warme herinneringen aan de arcade-gameplay van Most Wanted. Het is dus vrijwel onmogelijk oom één NFS-game te maken die iedereen aanspreekt en daarom levert EA met de nieuwe Need for Speed eigenlijk vijf games in één.

Need for Speed combineert het beste van alle voorgaande NFS-games. Het tunen uit Underground komt dus terug, maar hetzelfde geldt voor de arcade rijstijl van Hot Pursuit en de stoere vibe van Carbon. Bovendien biedt de game vijf verschillende verhaallijnen, waarbij elke verhaallijn correspondeert met een andere speelstijl. Deze ‘Five Ways to Play’ zijn Speed, Style, Build, Crew en Outlaw. Elke verhaallijn wordt bovendien begeleid door een bekende racecoureur. Het gaat hier om grote namen als Ken Block, Magnus Walker, en Nakai-san. Inderdaad: EA heeft kosten noch moeite gespaard.

Deze verhaallijnen worden uit de doeken gedaan in live-action tussenfilmpjes. Hierin spelen dus echte acteurs en zoals je waarschijnlijk al zag aankomen, zijn deze acteurs niet altijd allemaal even sterk. Ik vond dat persoonlijk wel grappig en passen bij de overdreven stoere vibe die het verhaal uitstraalt, maar als je het type bent dat zich hier snel aan ergert, ben je alvast gewaarschuwd.

Weinig inspiratie

Naast de verhaalmissies zijn er ook losse races te vinden in de stad. Hierin zagen we tot dusver weinig inspiratie, met onder andere Elimination Races, Time Trials en Drift Challenges. Inderdaad: dat hebben we in vorige racegames al duizenden keren gedaan. Voor verrassende missies en unieke ervaringen ben je bij Need for Speed dus aan het verkeerde adres, maar gelukkig maakt het racen zelf veel goed. Dat werkt namelijk heerlijk!

Door je auto te tunen kun je zelf kiezen hoe je het liefst wilt racen (driftend de bochten door of juist iets realistischer) en op die manier kun je jouw ideale racegame samenstellen. De auto’s sturen bovendien als een zonnetje en vooral het driften werkt lekker. De camera is daarbij wel even wennen; die beweegt nogal hevig mee en dat zal niet bij iedereen in de smaak vallen. Je krijgt een mooi zicht op de straat waar je inrijdt, maar dat geen ten koste van je zicht op de kruisende wegen. Het is echter mogelijk om deze camera uit te zetten, mocht je diens hevige bewegingen niet fijn vinden of simpelweg een zwakke maag hebben.

Voorlopige conclusie

Need for Speed doet precies wat een goede reboot hoort te doen: het combineert de beste elementen uit vorige games en past deze zodanig aan dat ze ook anno 2015 nog goed tot hun recht komen. De game ziet er prachtig uit, de auto’s laten zich heerlijk besturen en er zijn veel bekende namen aan boord. Ook de mogelijkheid om je auto zodanig te tunen dat deze perfect aansluit op je eigen speelstijl, is zeer veelbelovend. Het is jammer om te zien dat de game weinig nieuws doet binnen het genre en ook de acteurs zijn niet allemaal even sterk, maar gelukkig maakt de heerlijke race-ervaring veel goed. Wil je dit najaar met de virtuele straten onveilig maken met de duurste auto’s onder het genot van heerlijk foute hiphopmuziek, dan ben je bij Need for Speed aan het juiste adres.