Ik ben een groot fan van de Insidious-reeks. Daarom keek ik ook erg uit naar dit derde deel in de franchise. Helaas werd deze niet geregisseerd door James Wan, die waarschijnlijk erg druk bezig was met een andere populaire reeks namelijk Fast & Furious. Wan heeft wel zijn perfecte vervanger gevonden. Leigh Whannell werkt al jaren lang samen met James Wan en speelde ook nog eens het personage Specs in de eerdere Insidious-films. Het is dus logisch dat Wan hem deze franchise toevertrouwt.
Leigh Whannell neemt ons terug in de tijd en gebruikt het personage Elise als aankooppunt met de vorige delen. De medium Elise wordt in deze film wederom fantastisch gespeeld door de actrice Lin Shaye. De hele film speelt zich af voor de gebeurtenissen met de Lambert-familie en Elise is hier dus nog springlevend. We nemen dit keer een kijk in het leven van Quinn Brenner (Stefanie Scott), een jong tienermeisje die haar moeder een jaar terug heeft verloren aan kanker. Ze probeert contact op te nemen met haar overleden moeder, niet wetende dat wanneer je uitroept naar iemand die is overleden, alle doden je kunnen horen. Zo wordt Quinn van het ene op het andere moment achterna gezeten door een demon. Nu is het dus aan Elise om Quinn’s leven te redden.
Eén van de aspecten die van Insidious een erg goede horrorfilm maakte was het zogeheten ‘The Further’. Dit is het reik van de doden, waar alleen mensen met speciale gaven en mensen die zijn overleden kunnen komen. Hier wordt in Insidious: Chapter 3 weer uitbundig gebruik van gemaakt. Zowel the Further als de echte wereld heeft in dit derde deel een heel duistere toon. Dit maakt alles alleen maar spannender. Er wordt alleen niet echt iets nieuws toegevoegd aan deze wereld. De film is redelijk kortaf, zo krijgen we dus geen enkel achtergrondverhaal over de demon die achter Quinn aanzit. Dit is jammer, want de eerste twee Insidious-delen pakte dit juist heel goed aan. Er worden in het begin van de film redelijk wat subplots in gang gezet, waaronder die van het achtergrondverhaal van de demon, maar helaas heeft Leigh Whannell besloten deze allemaal links te laten liggen, waardoor veel personen geen enkele waarde meer hebben.
Ondanks het feit dat Whannell zijn subplots niet goed heeft aangepakt, maakt hij dit weer goed met zijn fantastische manier van spanningsopbouw. Iets waar hij heel erg op ingaat is de immobiliteit van Quinn. Ze heeft in een auto ongeluk haar beide benen gebroken. Hierdoor krijg je als kijker het gevoel dat je vastzit. Dit levert af en toe doodenge situaties die haast claustrofobisch zijn. Van spanningsopbouw in het algemeen, lijkt Whannell veel geleerd te hebben van James Wan. De film heeft redelijk wat angstaanjagende scènes, maar helaas pakt niet alles goed uit. Sommige momenten zijn zelfs lachwekkend, wat natuurlijk niet de bedoeling is geweest.
Na afloop van de film verliet ik redelijk teleurgesteld de zaal. Dat komt misschien omdat ik erg uitkeek naar de film, maar deze het niet haalt bij de het eerste deel. Dit kan ook komen door de grote hoeveelheid onnodige referenties die werden gemaakt naar de eerste twee delen. Het leek wel alsof ze wanhopig waren dat de film niet zou worden erkent als onderdeel van de Insidious-franchise. Als kijker ging ik me hier al snel aan ergeren en ook de laatste minuut van de film heeft zeker niet geholpen.
Insidious: Chapter 3 is geen meesterwerk, maar wel een goede eerste poging voor regisseur Leigh Whannell. De film ontvangt 3 sterren.
