De regisseur van de befaamde eerste Taken-film is terug. Hij vervangt zijn lievelingetje Liam Neeson met Oscar winnende acteur Sean Penn, voor weer een veelbelovende actiethriller. We zijn benieuwd of we weer veel intense telefoon gesprekken zullen krijgen en of Sean Penn een even intimiderende stem heeft als Liam Neeson.
The Gunman is een film die vrij sterk begint. Sean Penn’s personage Jim neemt ons mee naar het Congo van acht jaar geleden. Hij is volgens zijn baan descriptie een beveiliger, die medewerkers beschermt tegen rebellen. Maar dat is niet het enige wat hij doet. In het geheim voert hij, met een groep andere beveiligers, geheime missies uit. Nadat hij als schutter wordt aangewezen en een minister uitschakeld, zorgt dit ervoor dat Jim het continent met zijn lieftallige vriendinnetje Annie (Jasmine Trinca) moet verlaten. Acht jaar later keert Jim terug om te helpen met het aanleggen van waterputten voor schoon water. Hij wordt echter tijdens dit goede werk verstoord door huurmoordenaars en komt tot de conclusie dat iemand hem wil uitschakelen. Zo komt hij terecht in een kat- en muisspel, waarbij Jim moet uitvogelen wie hem dood wil hebben.
Het sterke begin lijkt meteen een toon te zetten voor de rest van de film. Sean Penn speelt de hele film eigenlijk wel een prima rol en komt geloofwaardig over. Ook heeft het personage van de acteur veel charisma en lijkt eigenlijk wel met iedereen goed op te kunnen schieten. Dat ondanks de eeuwig chagrijnige blik van de acteur zelf. Helaas is het acteerwerk van zijn tegenspeelster, Jasmine Trinca, niet op en top. Dit levert hier en daar wat ongemakkelijke en ook lachwekkende dialogen tussen de twee spelers op en zou zo zijn plekje kunnen krijgen in een amateuristische B-film. Daar staat tegenover dat hun relatie in de film wel echt overkomt, ondanks het feit dat Sean Penn zo’n 20 jaar ouder is dan Jasmine Trinca.
De film bevat een zogeheten ‘Love Triangle’ tussen Jim, Annie en Felix. Deze laatste wordt gespeeld door Javier Bardem. Dit nutteloze conflict duurt alleen toch iets te lang, waardoor de film na een sterk begin toch wat afzakt. Zo zijn er meer nutteloze subplots in de film. Jim krijgt bijvoorbeeld een ziekte waardoor hij vaak last heeft van ernstige migraine. Dit gebeurt wanneer hij in plekken met hard geluid zit of veel stress heeft. Zo krijgt Jim hier bijvoorbeeld last van wanneer hij in een pub zit, maar het moment dat hij in Spanje mensen opblaast en aan gort schiet lijkt de ziekte geen enkel effect te hebben. Waarom dit is toegevoegd aan het plot is dus voor mij een raadsel.
Er zijn redelijk wat dingetjes in de film die niet helemaal kloppen, maar dat kun je makkelijk door de vingers zien. Er zijn twee specifieke scènes die uitblinken in de film. Eentje in het begin, waarbij Jim het opneemt tegen, uit Congo afkomstige, rebellen en een scène in een groot vakantiehuis in Spanje. Toch halen deze twee scènes het niet bij bijvoorbeeld de actie die in Taken aanwezig was. Wat dat betreft is Liam Neeson een stuk meer badass dan Sean Penn ooit zal zijn. Het is overigens meteen te merken dat de regisseur van Taken achter deze film zit. Wanneer het einde nadert lijkt de film ineens te veranderen in een Taken spin-off. Dus nu is ook Sean Penn een slachtoffer van Taken (inclusief intens telefoongesprek).
The Gunman is geen eersteklas actiefilm en zal ook zeker niet de geschiedenis in gaan als een van Sean Penn’s beste films. Toch is de film net onderhoudend genoeg om een onder gemiddelde score te krijgen. Helaas zijn er veel clichés aanwezig en is er een deel van de cast niet genoeg gebruikt. Idris Elba komt bijvoorbeeld maar vijf minuten in de film voor, maar staat met zijn naam wel bovenaan de poster.
Met twee gave actiescènes en mooie locaties zal de film, vooral voor Sean Penn fans, voor een prima bioscoop avondje kunnen zorgen. The Gunman ontvangt van ons 2.5 ster.
