Insurgent, voor iedereen die het niet doorheeft, is het tweede deel van Divergent. Aan het eind van de eerste film ontvluchtten Tris en Four de stad, na een gevecht waarbij Jeanine Abnegation van de machtspositie wil stoten. Insurgent pakt hier natuurlijk weer op en je ziet hoe Jeanine nog steeds de leider is van het dystopische Chicago. Op grote schermen, verspreid door de hele stad, vertelt zij hoe de Divergents Abnegation hebben aangevallen en dat het dus gevaarlijke mensen zijn die opgepakt moeten worden. Tris, Four, Caleb (Tris’ broer), Peter en Marcus (Four’s vader) zoeken ondertussen onderdak bij Amity, op het platteland.
De nieuwe rode draad
De grote leidraad van dit verhaal is deze keer een apparaat, gevonden in het ouderlijk huis van Tris, dat volgens Jeanine een boodschap bevat van de stichters van het dystopische Chicago. Een bericht dat zou helpen bij het vinden en het uitroeien van Divergents. Om dit apparaatje te openen is ironisch genoeg een Divergent nodig, een die de simulaties van elke factie kan doorstaan (drie keer raden welke Divergent dat kan). Naast dat de minder bekende facties wat meer in beeld komen, krijg je ook een INSIDE LOOK bij de Factionless.
Het Stormtrooper-Syndroom
Een van de eerste dingen die opviel, was hoeveel meer actie er in deze film zit. Een hoop meer gevechten en zeker meer schietpartijen. Echter, met zoveel rondgezwaai met geweren, wordt een ding héél snel, héél duidelijk; bijna niemand kan er wat van, op Tris en Four na natuurlijk. Het is altijd zo geweest dat slechteriken en minder belangrijke personages last hebben van het Stormtrooper-syndroom, maar in deze film leek het er bijna extra dik opgelegd. In de hele film wordt Tris misschien één keer geraakt en dat was niet eens een schot wat haar om had moeten brengen, nee, het was een soort tracker.
De andere facties
Naast een paar schoonheidsfoutjes en moeilijker doen dan had gehoeven, kijkt de film wel lekker weg. Je hoeft niet te veel na te denken, maar het blijft wel spannend genoeg om je aandacht erbij te houden. Daarbij is het heel leuk om ook eens een kijkje te nemen binnen de andere Facties zoals Amity, Candor en de Factionless in plaats van alleen Erudite, Dauntless en Abnegation. De simulaties zijn ook tof in beeld gebracht, zeker het deel waarin Tris iemand moet redden uit een wegzwevend, brandend gebouw. Het enige wat me wel een beetje dwarszit zijn de momenten dat de film je het idee geeft van een plottwist, maar uiteindelijk loopt het toch voorspelbaar af.
Prima acteerwerk
Het acteerwerk zit ook wel snor, zeker Tris en Four komen oprecht als een stelletje over. Aan het begin van de film wordt ook duidelijk dat Tris’ broer, Caleb, absoluut geen Divergent is, maar toch echt meer een Erudite. Al het geren en de vuistgevechten zijn niks voor hem, wat ook duidelijk aan zijn gezicht af te lezen is.
Conclusie
Mocht je fan zijn van Divergent, dan vind je dit deel misschien zelfs wel beter dan de eerste film. Zoek je simpel vermaak, dan kan ik deze film ook aanraden. Veel is er gewoon niet over te zeggen, hier en daar wat foutjes, maar verder een prima filmpje. Op het eind zat natuurlijk ook nog een fijne cliffhanger voor het derde deel: Allegiant. Dan weten jullie de naam ook alvast. Drie sterren voor een prima film.
