The Taking of Deborah Logan is een found footage horrorthriller die gaat over een oudere vrouw met Alzheimer, genaamd Deborah Logan (Jill Larson). Studente Mia (Michelle Ang) is met haar collega erg geïnteresseerd in de problemen die de ziekte met zich meebrengt en wil graag een documentaire maken over de dementerende Deborah. De vrouw ziet dit zelf in eerste instantie niet zitten, maar wegens geldgebrek weet haar dochter Sarah (Anne Ramsey) haar toch over te halen om mee te werken.
Dit is de eerste bioscoopfilm voor regisseur Adam Robitel, die ooit een klein rolletje vertolkte in X-Men uit 2000. Hij werkte voor deze film onder andere samen met producent Bryan Singer die grote films als The Usual Suspects, Valkyrie en X-Men: Day of Future Past op zijn naam heeft staan.
Het verhaal begint met Mia die zich richt tot de camera en verteld wat haar plannen zijn. Vervolgens hangt ze overal in het huis camera’s op om naast de handelingen overdag ook niks te missen van de nachtelijke activiteiten van de vrouw. Ze is naast de lichamelijke veranderingen ook benieuwd naar de geestelijke veranderingen en effecten bij zowel de oude vrouw als haar dochter. Het onschuldige plan loopt echter al snel uit de hand door het zien van onverwachte en angstaanjagende camerabeelden. Deborah vertoont namelijk geen standaard slaapwandelgedrag en haar dochter ziet haar moeder steeds meer gedrag vertonen wat ze nog nooit heeft gezien. Het begint langzaam maar zeker duidelijk te worden dat de geest van de oude vrouw niet verdwijnt, maar overgenomen wordt door een andere entiteit.
Hoewel het verhaal niet heel bijzonder en soms vrij voorspelbaar is en ook de manier van filmen inmiddels te vaak is toegepast heeft deze film me wel verrast. Ten eerste is er gekozen voor een hoofdrolspeelster op leeftijd en dat zie je niet vaak in horrorfilms. Daarnaast is het acteerwerk een stuk beter dan in menig horrorfilm die de laatste tijd in de bioscoop is verschenen. Jill Larson, die de rol van Deborah vertolkt, is echt ‘creepy’ en speelt haar rol overtuigend en je ziet haar geloofwaardig aftakelen en zichzelf verliezen. Larson had eerder al rollen in Shutter Island en in de serie All My Children. Haar lesbische dochter Sarah wordt ook goed gespeeld door Anne Ramsey die we kennen uit series als Six Feet Under en het populaire Dexter.
Jammer aan de film is dat alle vreemde dingen die gebeuren en voor een normaal mens al snel een reden zijn om weg te rennen, in het begin wat worden weggewuifd. Dit gebeurd helaas vaak in films en maakt het verhaal meteen wat ongeloofwaardig. Positief is dat het verhaal een andere kant opgaat dan dat je in eerste instantie zou verwachten en het grootste pluspunt is wel het ontbreken van overbodige jump scares. Dit zorgt ervoor dat de film zijn spanning behoudt.
Ik geef deze matige, maar goed geacteerde film zonder vervelende jump scares 3 sterren.
