Na TV-series in 1976, 1989 en 1997 is het dit jaar dan toch eindelijk tijd om deze lieve, bruine beer maar het witte doek te halen. Althans, zo moet Independent Films erover gedacht hebben. Zit het grote publiek wel te wachten op een film over deze marmelade-liefhebber? En hoeveel kenmerken zullen er teruggehaald worden uit de oude series?
De meeste van jullie zullen Paddington Bear herinneren aan zijn liefde voor marmelade, zijn blauwe jas met houten knopen en natuurlijk zijn fel-rode hoed. Dit alles zien we gelukkig ook terug in de film wat een behoorlijke, nostalgische waarde met zich meebrengt. Deze wordt nog eens benadrukt met een zwart-wit intro dat even later op toepasselijke wijze overgaat in een kleurenfilm.
We beginnen het verhaal midden in de jungle, waar de toen nog naamloze, bruine beer opgroeide bij zijn tante Lucy en oom Pastuzo. Ook hen kennen we natuurlijk nog wel uit de verhalen van vroeger. Na de toepasselijke introductie over hoe Paddington in London terechtkomt worden we voorgesteld aan de familie Brown. Vader Henry (Hugh Bonneville) waarschuwt zijn gezin, op een verlaten perron op Paddington Station, voor een vreemde bruine beer.
Moeder Mary (Sally Hawkins) kan de grote bruine ogen maar moeilijk weerstaan en besluit de beer mee naar huis te nemen. In ieder geval voor één nacht dan, want Henry moet niets van de beer hebben, hij staat erop hem de volgende dag naar een weeshuis te brengen, iets dat Mary en de kinderen maar moeilijk kunnen accepteren. Zal ook vader Henry ooit zwichten voor de liefde van de Paddington?
Zoals gezegd verschijnen naast Paddington ook zijn oom en tante op het witte doek. Deze drie beren zijn met de meeste verbazingwekkende details naar het witte doek gebracht en later in de film past Paddington fantastisch in de ‘echte’ wereld. De nadruk wordt duidelijk op de details gelegd en dan met name de vacht van de beer als hij door het regenachtige Londen loopt of wordt droog geföhnd na een grondige wasbeurt.
Een ander pluspunt van de film is de humor. Natuurlijk zorgt de zeer onhandige Paddington al snel voor een glimlach op je gezicht, wanneer hij probeert te wennen aan de dagelijkse gebruiken van de mens. Maar ook Nicole Kidman, die de rol van Millicent speelt, heeft er een handje van. Op de meest hilarische wijze probeert zij Paddington te vangen zodat zij hem kan opzetten in haar museum. Als de beer vervolgens door de schoorsteen van een stookoven omhoogklimt met behulp van twee handstofzuigers en onder het genot van de Mission Impossible-tune, komen wij niet meer bij.
Nee, zoals altijd al is gebleken zorgt Paddington Bear, ook in 2015, generatie op generatie voor een glimlach op het gezicht. Het verhaal gaat dieper dan je verwacht voor een kinderfilm, maar jong en oud zal een kleine anderhalf uur kunnen genieten in de bioscoopzaal. Wij geven Paddington dan ook een dikke drie en een halve ster.
De film is naast de originele versie ook te bewonderen in een Nederlandse versie, met stemmen van onder andere Anna Drijver en Beau van Erven Dorens.
