Project Spark

Een goede game maken is nog een fikse klus, zo blijkt uit de vele kritische recensies die GamersNET rijk is. Maar een spel waarin het maken van compleet andere spellen centraal staat, dat is pas een geval apart. Ontwikkelstudio Team Dakota probeerde het en gaf jong talent de gereedschappen om zelf nieuwe werelden te schapen in het kersverse Project Spark. De bedoeling is dat creatieve gamers de gemeenschap vullen en vermaken met de interactieve spellen, die voor iedereen dan toegankelijk zijn om te spelen, beoordelen en eventueel een beetje aan te passen. Deze maand treedt de spelende ontwikkelomgeving uit de bèta-fase en wordt Project Spark officieel uitgegeven, maar hoe leuk is de ‘game-making game’ tot dusver geworden?

Open universum

Project Spark draait dus niet zo zeer om één wereld, één verhaal of één doel. Het is een open universum, waarin spelers hun eigen interactieve ideeën uit kunnen werken en delen met andere gamers, door de game koddig vernoemd als ‘Sparks’. Team Dakota levert met regelmaat een eigen, afzonderlijke verhaallijn voor Sparks om te spelen, maar deze dient meer als een inspiratiebron dan een daadwerkelijke drijfveer om de game te spelen. De variërende missies laten zien wat mogelijk is binnen de structuur van Project Spark, zodat spelers zelf uitgedaagd worden om ook een mooi spelletje uit de mouw te toveren. Iets waar sommige Sparks zeker in zijn geslaagd, al zitten er hier en daar wat haken en ogen aan.

Gezien de game een aardig succesvolle bèta heeft gedraaid, zijn er al legio creaties te vinden in het universum van Project Spark. Van tweedimensionale side-scrollers tot geinige Ultimate Frisbee-spelletjes of kleine RPG-verhaaltjes, het aanbod is groot en het blijft zich voorlopig nog wel even uitdijen. Uiteraard zijn er ook een handjevol gamers die trachten andere games te vertalen in Project Spark, wat soms nog aardig uit kan pakken. Ik zag na enkele minuten spelen al een godsgruwelijk irritante remake van Flappy Bird langskomen, en niet veel later heb ik ook de opening van de eerste Fable-game mogen herbeleven in Project Spark-stijl. Allemaal leuk en aardig, maar niet alles verliep even soepel. Bugs vliegen je om de oren en een groot aantal games toont duidelijk dat het maken van een game ook in Project Spark een flink karwei is.

Geen kinderspel

Doordat Project Spark vrij open is en spelers gigantisch veel gereedschap geeft, kan het maken van een spel enigszins overweldigend zijn. Wie een nieuwe gameplay-mechaniek aan wil maken, zal daadwerkelijk een stuk handelingen moeten coderen en de gamer die zelf een wereld wil maken, moet soms urenlang omgevingen blijven hervormen voordat deze ook foutloos functioneert. De game helpt je uiteraard een beetje op weg, maar echt simpel zal het maken van een game nooit worden. Game design is geen kinderspel, en dat zal het ook niet worden in Project Spark.

En juist daarom vind ik het zo apart dat Team Dakota heeft gekozen voor een ontzettend kinderlijke aanpak voor de beginnende spelers. Met een soort Fabeltjeskrant-achtige stem word je ingeleid in de game en elke knop die het menu kent, krijgt een eigen uitleg á la Sesamstraat. Het kan de Nederlandse vertaling zijn (die de Xbox op je Nederlandse account forceert), maar het klinkt gewoonweg belachelijk voor iedereen boven de leeftijd van twaalf. Ook de verhaallijn van Team Dakota is bijgestaan door het kinderlijke commentaar, waardoor ik me elk level dat ik speelde haast een kleuter waande. Enorm storend uiteraard, want het staat haaks op de pittige leercurve van het maken van games. Leuk dat de doelgroep vijf- tot achtjarigen wordt aangesproken, maar geen van hen gaat dertig ijzig saaie uren in het maken van een degelijk spelletje steken. No offense natuurlijk, maar toen ik zou oud was ging ik liever gamen.

Het Nederlandse commentaar daargelaten, is Project Spark zeker een ambitieus project. Het is en blijft pittig om een interessant spel te bedenken en te realiseren, maar Project Spark zal voor veel jonge game-designers in wording een leuke eerste stap in het leerproces zijn. De engine is relatief open, een groot aantal driedimensionale renders en textures staan alvast paraat en er is gereedschap genoeg om zelf aan de slag te gaan. Daar komt natuurlijk bij dat Project Spark een cross-platform-onderneming is, waardoor je dus ook een game kunt maken voor de Xbox One, om deze later ook nog eens te porten naar Windows 8-systemen. Een primeurtje voor dit genre open-source-ontwikkelomgevingen.

Steekje los

Jammer genoeg loopt gewoon niet alles even vlot. Naast de veelvoorkomende bugs kent Project Spark ook een wat onhandige besturing van de gamecamera en sluiten animaties vaak wat slordig op elkaar aan. Ook de menu’s van Project Spark zijn wat onpraktisch en voelen nogal goedkoop aan. Het bladeren door games gaat haperig en onoverzichtelijk, waardoor de game weinig new-gen aanvoelt in de omgang. Qua stijl hebben de menu’s en laadschermen soms meer iets weg van de leeromgeving van een educatieprogramma, wat hopeloos probeert ‘hip en happening’ over te komen. Misschien is ook dit weer te danken aan de onbeholpen Nederlandse vertaling van het geheel. Ik bedoel maar, met zinnen als “Versla de gecorrupteerde kobolden en probeer de Runesteen te vinden op de Thunderhead-berg” kan ik een game al niet erg serieus meer nemen. Waarschijnlijk had zelfs de Nederlandse stemacteur daar nog moeite mee.

Ook wil het geheel nog wel eens technisch inkakken. Toen ik levels van Team Dakota speelde, bleek meer dan eens dat de engine de enorme gevechten niet aankon. Een aantal corrupte kobolden en ‘Leegte-strijders’ (ik verzin dit niet) hoeven maar op je scherm te verschijnen of de hele framerate zakt ineen en reduceert het spel tot een kleurrijke PowerPoint-presentatie. En dat gebeurt dan in het voorbeeld wat Team Dakota aan andere Sparks wil geven, die waarschijnlijk niet veel beter overweg kunnen met de engine van Project Spark. Dat stemt niet echt hoopvol voor Team Dakota’s zo ambitieus geschetste plan.

Conclusie

Project Spark is als game zijnde niet met vlag en wimpel geslaagd. De Nederlandse vertaling is tergend om aan te zien en horen, de menu’s zijn onpraktisch en het spel wordt momenteel nog geteisterd door technische mankementjes. Desalniettemin denk ik dat Project Spark toch een waardige toevoeging is aan het aanbod in games. Het werkt weliswaar nog niet optimaal, maar het heeft al het gereedschap om gamers te interesseren in game-design en hun eerste stapjes erin te zetten. Gingen we vroeger zelf nog een platformer proberen te maken in het simpele Game Maker, gaan de jonge talentjes van nu lekker uit hun dak in Project Spark. De ontwikkelomgeving is crossmediaal, uitgebreid en interactief, waardoor het delen van je kunstige gamepje gemakkelijk is. Ik adviseer de luie gamers onder ons dan ook om Project Spark links te laten liggen. Ben je echter een geïnspireerde gamer die graag ook eens wil pogen zelf een eigen spel neer wil zetten, dan kan Project Spark wel eens jouw eerste ontwikkelomgeving zijn. Ik hoop over het verloop van tijd in ieder geval een aantal interessante creaties terug te zien in Project Spark, mits ik ze kan vinden in die wanstaltig onoverzichtelijke galerijen.