Tearaway

Media Molecule heeft zich in relatief korte tijd opgewerkt tot een ontwikkelaar van formaat. De studio debuteerde met LittleBigPlanet, een game die ontzettend goed ontvangen werd en voor mij persoonlijk één van de redenen was om een PlayStation 3 te kopen. Drie jaar later bracht men LittleBigPlanet 2, waarbij de studio veel ergernissen uit het eerste deel wist weg te nemen. Hierna had Media Molecule wel weer genoeg van Sackboy en wilde het zijn creatieve ei kwijt op iets anders kwijt. Tot op de dag van vandaag is nog onbekend wat de ontwikkelaar nu precies naar de PlayStation 4 zal brengen. Ondertussen is de studio ook nog met een ‘zijprojectje’ bezig geweest: Tearaway. Dat je met deze term het spel te kort doet, wordt in deze review echter wel duidelijk.

Niet te vergelijken?

Tearaway is nauwelijks te vergelijken met LittleBigPlanet. Natuurlijk het zijn beide platformers, maar ditmaal speel je niet in een 2,5D-wereld. Je hebt nu een echte 3D-wereld tot beschikking: een wereld van verschil. Daarnaast biedt Tearaway een echte singleplayerervaring, waar bij LittleBigPlanet het creëren van levels en samenspelen nog grotendeels centraal stond. Desalniettemin bevat Tearaway toch zeker een bepaalde ‘Media Molecule-vibe’ die LittleBigPlanet ook met zich meedroeg.

In Tearaway ga je aan de slag met een papieren boodschappertje Iota, of Atoi als je het vrouwelijk geslacht prefereert, die je naar eigen voorkeur kan aanpassen. Verwacht echter niet de meest gekke kostuums waarmee je Sackboy kon uitdossen, maar kleine aanpassingen die je zelf kunt maken door wat knip- en plakwerk met papier. Want papier, daar draait het om in Tearaway. De hele wereld is er immers van gemaakt en dat zorgt voor een fabelachtige omgeving.

Boodschapper

Iota heeft een belangrijk doel: hij moet een boodschap vanuit de prachtige, idyllische wereld van papier brengen naar onze ‘echte wereld’. Helaas verloopt dit niet helemaal volgens plan en komt er een scheur in de papieren wereld. Op brute wijze wordt de rust in het wereldje verstoord en krijg jij, als speler, een kijkje in Iota’s leefomgeving. Je bent echter niet de enige die zijn wereld lastig komt vallen. Tegelijkertijd met jou komen talloze akelige flenters, vervelende papieren monstertjes, Iota en zijn vrienden lastig vallen. Aan Iota de taak om de boodschap bij de speler, de ‘jij’, af te leveren en zonder dat hij dit weet doet hij dat met de nodige ondersteuning van jou. Gedurende zijn reis leert Iota steeds nieuwe vaardigheden die één voor één geïntroduceerd worden en ook de mogelijkheden die je hebt om hem te helpen worden stapsgewijs aan het spel toegevoegd.

Zo kan Iota in het begin van het spel niet eens springen, maar moet je hem over obstakels helpen met behulp van het touchpad. Al snel leert Iota echter om te springen en voor je het weet spring en rol je erop los. Ondertussen krijg je er als ‘jij’ ook steeds meer taken bij. Zo moet je na verloop van tijd wegen toegankelijk maken met behulp van het touchscreen, flenters verslaan met het touchpad en jouw creativiteit de vrije loop laten door uitdossingen en dergelijke te creëren om anderen te helpen. Dat is echter nog niet alles, want Iota is ook uitgerust met een camera, waarmee je gedurende jouw tocht constant foto’s en ‘selfies‘ kunt, en soms moet, maken. Dan is er nog de tilt-functie, waarmee je de wereld laat draaien en het moge uit deze opsomming duidelijk worden dat de gameplay behoorlijk wat afwisseling biedt.

Geforceerd?

In veel andere Vita-games, zoals bijvoorbeeld Uncharted: Golden Abyss, voelt het gebruik van het touchscreen en meer nog het touchpad vooral erg geforceerd aan. Zo niet in Tearaway. Er wordt optimaal gebruik gemaakt van de mogelijkheden die Sony’s handheld biedt en de integratie hiervan in het spel is bijna foutloos. Slechts enkele keren kostte het wat moeite om bijvoorbeeld tegelijkertijd zowel een balk te verschuiven met mijn vinger, Iota hierover heen te laten lopen en vervolgens op de volgende balk te springen.

Lukt het je in een dergelijke situatie niet direct om aan de overkant te komen, dan is er geen man overboord. Tearaway is namelijk erg vergevingsgezind. Val je naar beneden, dan kan je soms gewoon weer teruglopen om het opnieuw te proberen. Soms zal je echter wel degelijk doodgaan, maar ook dat stoort je progressie nauwelijks. Het aantal checkpoints is namelijk legio en zo kan je bijna altijd vrijwel direct verder waar je gebleven bent. Het aantal keren dat je met deze checkpoints te maken zal hebben, is vermoedelijk niet al te hoog. Tearaway is, op een aantal stukjes na, vrij gemakkelijk.

Magisch

Tearaway is magisch en biedt een ervaring die zich kan meten met ervaringen als Flower en Journey. Je maakt de reis niet als Iota (of Atoi), maar mét Iota. Constant word je betrokken bij deze trip, terwijl je het schattige papieren mannetje (of vrouwtje) verder op weg helpt. Zo zie je jouw vinger door het scherm komen als er objecten verschoven moeten worden met behulp van het rear touchpad en zie je dikwijls je eigen gezicht. Jij bent immers de zon en iedere keer als deze zichtbaar is, wordt jouw gezicht er middels de camera aan de voorkant van de Vita in afgebeeld. Hoewel het misschien als een triviaal gegeven klinkt, versterkt dit de band die je met Tearaway en Iota hebt enorm. Meer dan eens vermaakte ik me prima terwijl ik gekke bekken trok naar Iota, terwijl de mensen om mij heen mij waarschijnlijk voor gek verklaarden.

Niet alleen speel je zelf een rol in de wereld van Iota, je kan de papieren wereld ook een beetje naar de onze brengen. Gedurende het spelen, kom je namelijk bij tijd en wijlen witte objecten tegen, waar je als oplettende speler een foto van kunt maken. Als je die witte dingen op de gevoelige plaat weet te leggen, wordt je beloond. Niet met de na verloop van tijd overbodige, want overvloedig aanwezige, in-game valuta confetti, maar met bouwtekeningen. Deze bouwplaten kun je middels website Tearaway.me uitprinten, waarna je met een beetje knutselwerk jouw bureau kunt opleuken met papieren eekhoorntjes, flenters of een varken.

Zo voorbij

Helaas vliegt het avontuur voorbij en na een uur of zes á zeven zal je ‘de boodschap’ voorgeschoteld krijgen. Hierna kan je nog de nodige tijd steken in het vinden van alle cadeautjes, confetti en de bouwplaten en het voltooien van enkele kleine optionele opdrachten. Hoewel het jammer is dat Tearaway wat aan de korte kant is, dient hier wel bij vermeld te worden dat de platformer voor circa dertig euro in de winkels ligt en daarmee relatief goedkoop op te pikken is.

Conclusie

Tearaway biedt een magische ervaring, mede doordat Media Molecule op ultieme wijze gebruik weet te maken van de Vita. Niet alleen op grafisch vlak, zoals we zagen in Killzone: Mercenary, maar ook de andere opties van Sony’s handheld zijn naadloos in het spel verwerkt. De touchpad aan de achterkant, het touchscreen, de camera en tilt-functie worden allemaal ingezet om jou Iota te laten helpen met het volbrengen van zijn missie: het afleveren van de boodschap. Terwijl je door de prachtige, sfeervolle papieren wereld struint, wordt het cliché duidelijk: de reis is belangrijker dan het doel.