Inazuma Eleven 3: Bomb Blast

Elk jaar gaan FIFA en PES de strijd aan om met de beste voetbalgame op de markt te komen. Voor sommigen een strijd om leven en dood, voor anderen slechts een spelletje. Want ja, voetbal bestaat natuurlijk om vermaak te bieden, toch? Ben jij dat realisme en die strijd wel eens zat en zou je liever met de kracht van een tsunami, draak of groep pinguïns het doel bereiken? Dan is Inazuma Eleven wellicht iets meer jouw cup of tea…

Unicorn Boost!

In plaats van een voetbalgame is Inazuma Eleven 3: Bomb Blast eigenlijk meer een RPG. Een voetbal-RPG. Aan het Japanse karakter kun je waarschijnlijk wel zien dat voornamelijk dat laatste de hoofdrol speelt. Toch blijft het een uniek concept. Tijdens de wedstrijden stuur je je team via het touchscreen van de 3DS. Door vlug en precies lijnen te trekken en over te spelen naar je medespelers moet je het doel bereiken van de tegenstander (het lijkt bijna op echt voetbal). Hoewel dit vrij logisch en rechtlijnig klinkt, is niets minder waar. Onze hele verre ‘oosterburen’ zouden zichzelf namelijk niet zijn als er geen dieper laagje aanwezig was.

Zo heeft elk van je voetbalspelers de mogelijkheid om verscheidene magische vaardigheden te gebruiken. Dit varieert van defensieve tot offensieve vaardigheden. Elke speler heeft zijn eigen karakter en ook vaak zijn eigen unieke vaardigheden. Soms moet je deze technieken wel noodgedwongen gebruiken voordat je een tegengoal voor je kiezen krijgt. Het valt duidelijk te zien dat Level 5 hier de moeite in heeft gestopt. De speciale aanvallen lijken een soort extreme combinatie tussen voetbal en Dragonball Z of Pokémon. Elke speciale vaardigheid (in totaal meer dan 350) en bijbehorende cut scene is met zo bijzonder veel aandacht in elkaar gezet dat dit mogelijk wel eens de hoofdmoot van de RPG vormt. Spijtig genoeg steekt de rest van de game daar nogal tegen af.

Herhaling alom

Want hoewel Inazuma Eleven op zichzelf een uniek genre biedt, treedt het wel veel teveel in de voetsporen van zijn voorganger. Dit gebeurt al gelijk bij het verhaal. De game gaat er ten onrechte vanuit dat je al aardig wat informatie op zak hebt over de games en de anime. Dan moet daar wel bij gezegd worden dat het niet om verhaal à la Inception gaat. Je kruipt in de huid van de jonge keeper, en inmiddels legende, Mark Evans en zijn team. Na alle lokale en regionale succesjes is het nu wel eens tijd voor wat anders. Het is namelijk tijd om het wereldkampioenschap voor jongeren op naam van jouw team te zetten. En tja, dat is ook niet bepaald een alledaagse klus.

Spijtig genoeg valt de voetbal-RPG ook teveel in voetsporen van de eerdere gebieden op gebied van presentatie. Aan zowel de graphics als het gebruik van de mogelijkheden van de 3DS valt te zien dat het gaat om een overzetting van een DS-game. Het apparaat had gemakkelijk veel meer kunnen bieden dan de 2D-sprites die nu getoond worden. Daarnaast wordt ook de 3D-optie weinig gebruikt en had de toevoeging van StreetPass ook een stuk functioneler gekund.

Daarnaast kan het concept op een gegeven moment vrij eentonig worden. Je loopt met een groepje van doorgaans vier voetballers rond in de wereld om voornamelijk dialogen en wedstrijden door te werken. Gaandeweg kom je dan wel weer andere voetballers tegen en kun je aanpassingen in je team maken. Het lijkt bijna een Pokémon-game. Hoewel hier nog vrij veel diepgang en vrijheid in zit, blijft je trouwe Inazuma-elftal toch het sterkst. En je kunt het ook natuurlijk niet over je hart verkrijgen om één daarvan op de bank te zetten..

Level 5-charme

Toch heeft Bomb Blast een charismatisch stijltje. Een ontzettend charismatisch stijltje. Je kan duidelijk aan alles zien dat de studio van Level 5 zijn magische vingertjes hier het werk heeft laten doen. Bij elke cut scene voelt het of je even in de originele anime zit. Ook al geeft de voice-acting dan wel weer een nieuw level aan het woord cheesy, voelt het soms net even of je een Professor Layton-game in handen hebt. Nou is dit een vrij verre vergelijking, maar kan het zeker een compliment aan Inazuma Eleven genoemd worden.

Conclusie

Inazuma Eleven: Bomb Blast en Lightning Bolt zijn niet de games geworden die ze hadden kunnen zijn. Er is te weinig gedaan om de oorspronkelijke DS-titel naar het niveau van de 3DS te tillen. Toch is het fijn om een game te zien op de handheld die weer eens uitbundig gebruik van het touchscreen maakt. Op een sterke en verslavende wijze. Want ook al oogt en voelt het alsof de game op sommige punten te kort komt, de kern van de voetbalgame is toch ijzersterk te noemen. Ben je namelijk dat realistische potje voetbal zat en heb jij stiekem wel een zwak voor ‘over de top’? Dan zal Inazuma Eleven heel wat uurtjes van je op kunnen slokken.