Review: Killzone: Mercenary

Het najaar van 2013 is groots voor de gamer. Releases van de PlayStation 4 en Xbox One (helaas niet voor Nederland) staan ons te wachten en games als Grand Theft Auto 5, Battlefield 4 en Watch_Dogs beloven veel goeds. Ook het najaar van de PlayStation Vita is echter niet verkeerd, met potentiële toppers als Tearaway, Batman: Arkham Origins Blackgate en Rayman Legends, weet Sony’s handheld wellicht wat uit zijn dal te klimmen. De game die het game-seizoen voor de Vita af mag trappen is Killzone: Mercenary en dat is zeker geen slechte start!

Mercenary

Waar we in de console-versies van Killzone een kleine groep aan ISA-soldaten volgen in hun strijd tegen de Helghast, heeft Guerilla Cambridge het bij Mercenary compleet anders aangepakt. Als huurling Arran Danner zijn geld en uiteindelijk je eigen moreel de drijfveer en dus volg je niet langer simpelweg de orders van hogeraf. Dit betekent ook dat je jezelf niet zal binden aan één partij, maar dat je voor zowel ISA als Helghast opdrachten zult aanpakken. Verwacht echter niet dat je constant zult wisselen van werkgever, in de praktijk blijk je behoorlijk trouw in het aannemen van je orders. Wel wordt het verhaal op een interessantere wijze vertelt dan bij de voorgaande Killzone-games en krijg je veel meer de indruk wat voor conflict zich er nu echt afspeelt tussen de ISA en Helghast.

Noviteiten

Hoewel Killzone: Mercenary qua gameplay in eerste instantie grotendeels vergelijkbaar aanvoelt als voorgaande Killzone-games, worden enkele interessante nieuwe mogelijkheden toegevoegd. Nieuw zijn bijvoorbeeld de melee-aanvallen, waarbij je op brute wijze je tegenstanders van het leven berooft en waar je verplicht wordt gebruik te maken van het touchscreen, iets wat je verder, als je dit wilt, grotendeels kan vermijden. Weet je daarnaast een tegenstander die hoger in rang is dan de normale soldaat ongezien te besluipen, kan je hem op brute wijze ondervragen, wat jou de nodige informatie oplevert.

Dat je een huurling bent, uit zich ook overduidelijk in de gameplay van Killzone: Mercenary. Met vrijwel iedere actie die je doet, verdien je namelijk nieuwe Vektan dollars. De beloning stijgt ook naarmate je acties lastiger zijn, zo verdien je met een headshot of melee-aanval meer geld dan wanneer je een opponent gewoon neerschiet. Jouw zuurverdiende geld kan je op veel punten in de levels uitgeven op de zwarte markt om zo jouw uitrusting wat te verbeteren of te optimaliseren aan de situatie waarin je verkeert. Zo kan je ervoor kiezen om wapens met geluidsdempers aan te schaffen en missies op een stealthy-wijze aan te pakken. Moeilijker, maar het levert ook meer van die felbegeerde centen op.

Van-Guard

Niet alleen kan je andere wapens aanschaffen, ook een pantser dat matcht bij jouw speelstijl en een Van-Guard-systeem behoren tot de mogelijkheden. Van-guards zijn behoorlijk prijzig, maar eenmaal aangeschaft zijn ze ook zeker hun geld waard. Mits op het juiste moment ingezet kunnen ze een gevecht dat in jouw nadeel lijkt aanbeland gemakkelijk voor jou winnen. Voorbeelden zijn de Porcupine, waarmee je tien doelzoekende raketten kan afvuren, de Carapace, een schild dat je beschermd tegen vijandelijk vuur zolang je zelf niet schiet, en de Arc-raket, een drone die vijanden uitschakelt met elektriciteit. Uiteraard kan je maar één Van-Guard-systeem dragen en na gebruik kost het de nodige tijd voor ze weer opgeladen zijn. Het gebruik hiervan dient dus op het juiste moment te geschieden en dit voegt een aangename tactische twist toe.

Na het voltooien van de negen missies, wat je in circa zes á acht uur wel gedaan hebt, wordt de tijd die je kunt besteden aan de singleplayer gelukkig nog wat omhoog gekrikt. Iedere voltooide missie kan je namelijk opnieuw spelen, maar dan met specifieke doelen gericht op een bepaalde speelstijl: ‘precisie’, stealth en ‘sloop’. De vereisten voor het voltooien van ieder contract verschillen per missie en bestaan bijvoorbeeld uit een x aantal headshots (‘precisie’), onontdekt blijven (stealth) of voldoende kills maken met explosieven (‘sloop’). Deze contracten kan je alleen completeren als je aan alle vier de doelstellingen weet te voldoen en dit is vaak behoorlijk pittig. Gelukkig is de beloning daar ook naar en deze contracts zorgen er dan ook voor dat het zeker de moeite is om de singleplayer van Mercenary opnieuw te spelen.

Money, money, money

Als je bent uitgekeken op de singleplayer, kun je daarna natuurlijk ook nog aan de slag met de multiplayer van Killzone: Mercenary. Doordat ook de onlinemodus gebruikmaakt van het valuta-systeem zal je online direct aan de slag kunnen met je favoriete wapens uit de singleplayer, eens gekocht blijft gekocht. Ideaal, aangezien het doorspelen van de singleplayer zo beloond wordt als je online een potje wilt spelen. Handig is het ook als je vast zit in de verhaallijn en eigenlijk een sterker wapen of armor nodig hebt, maar hier geen geld voor hebt. Na een paar matches online heb je weer het benodigde geld verdiend voor die ene felbegeerde versterking en zo kan je weer door in de campaign.

Leuk is ook dat de andere unieke elementen uit de singleplayer, het ondervragen van tegenstanders en de Van-Guard-systemen, ook hun opwachting maken in de multiplayer-modus. Het ondervragen van tegenstanders is uiteraard risicovol online, maar als je succesvol bent, krijg je de posities van alle opponenten voor korte tijd op je radar te zien. Ondervragen brengt een behoorlijk risico, maar dus ook een waardevolle beloning met zich mee. De Van-Guard-systemen vindt je daarnaast ook online terug en je kunt ze op twee manieren verdienen. Naarmate je punten, en dus geld, verzamelt door onder andere kills te maken, laadt jouw zelfgekozen Van-Guard op. Daarnaast kan je ook onbekende Van-Guard-systemen verdienen doordat deze op willekeurige plaatsen op het strijdtoneel worden geplaatst. Zo kan je dus ook als je maar weinig punten weet te verzamelen beschikken over een extra portie aanvalskracht.

Beperkt?

In de online potjes heb je de keuze uit zes maps, speel je met maximaal acht spelers en zijn er drie spelmodi. Zo opgesomd klinkt dit wat magertjes en dat is het helaas ook. Op zes arena’s ben je natuurlijk vrij snel uitgekeken, maar dit is nog de minste beperking van de drie. Het feit dat je met slechts acht spelers kan spelen, wordt op het eerste gezicht nog goed gemaskeerd. Doordat de maps niet erg groot zijn en zo zijn ingericht dat je nooit lang hoeft te wachten voordat je één van die vier tegenstanders tegenkomt, krijg je ook met slechts acht spelers intense gevechten.

Het beperkte aantal spelers heeft echter toch zeker zijn nadelen en dit wordt vooral duidelijk in een tweetal situaties. Als één of meerdere spelers plotseling jouw team verlaten, is dit in een team van slechts vier man immers een enorme aderlating. Doordat teams niet automatisch gebalanceerd worden, is het mogelijk dat je het de rest van het potje in je eentje of met z’n tweeën tegen vier opponenten moet op zien te boksen. Een bijna onmogelijke klus. Daarnaast hebben (extreem) goede of slechte spelers een veel grotere invloed op het spelverloop met zulke kleine teams. Waar je het in een team van tien man best kan veroorloven om één of twee mindere spelers te hebben, wordt het in Killzone: Mercenary met een slechte medespeler of één zeer goede tegenstander al zeer lastig om je potje nog te winnen.

De spelmodi bestaan uit deathmatch, team deathmatch en het in de Killzone-franchise welbekende Warzone. Uiteraard behoeven de eerste twee modi geen uitleg, in deze laatste modus moet je met je team achtereenvolgens vijf doelen weten te behalen en het team dat dit het beste doet, wint de match. Warzone kent in totaal echter slechts vier verschillende doelstellingen: maak het meeste kills, een Kill Confirmed-achtige modus, ondervraag het meeste tegenstanders en verover de meeste Van-Guard-capsules. Ook hier draait het dus voornamelijk om het rechttoe rechtaan doden van je tegenstanders en Capture the Flag- of Conquest-achtige modus zou een welkome afwisseling zijn geweest. Spelers die meer willen dan slechts kills maken, zullen in Killzone: Mercenary dus niet helemaal aan hun trekken komen.

Console-achtig

Vergis je echter niet, hoewel het bovenstaande verhaal over de multiplayer wellicht wat negatief klinkt, is het nog steeds ontzettend tof om de multiplayer van Killzone: Mercenary te spelen. Met name als je beseft dat je al die potjes niet op een console, maar op een handheld speelt. Want niet alleen qua gameplay weet Killzone: Mercenary zich te meten met console-games, ook grafisch staat de game zijn mannetje. De shooter gebruikt een aangepaste variant van de Killzone 3-engine en dat is goed te zien, want de game oogt werkelijk waar prachtig. Mercenary kan dan ook met gemak grafisch de knapste prestatie genoemd worden die tot op heden neergezet is op de Vita. Alleen de explosies vallen wat tegen en doen je beseffen dat je toch echt op een handheld aan het gamen bent.

Conclusie

Hoewel met name de multiplayer van Killzone: Mercenary wellicht wat beperkt kan lijken, komt dit vooral doordat je simpelweg het idee hebt dat je op een console speelt. Een handheld is nu eenmaal minder krachtig en Guerrilla Cambridge heeft dan ook een prestatie van formaat neergezet door die console-ervaring naar de PlayStation Vita te brengen. Killzone: Mercenary is niet alleen de mooiste game en de beste shooter op de Vita, maar misschien ook wel gewoon de beste game die momenteel beschikbaar is voor Sony’s handheld.