Star Trek: The Videogame

“Beam me up, Scotty.” Nee, dat is niet een poging om je in de Star Trek-sfeer te krijgen maar een noodroep. Een noodroep die ik tijdens mijn korte avontuur in de wereld van Star Trek: The Videogame maar vaak genoeg voelde opkomen. Weg van de planeet High Vulcan en nog belangrijker: Weg van deze belabberde poging tot de zoveelste licentiegame.

Reptielen schieten

Laten we beginnen met het verhaal. Prominente Star Trek-helden Kirk en Spock moeten afreizen naar de problematische planeet High Vulcan. De beschaving op deze planeet is zo goed als verwoest en wonder boven wonder breekt er daarnaast ook nog eens een virus uit. Hoeveel geluk kun je hebben als rustig volkje? Afijn, door dit dominante virus worden de eens zo vredige Vulcan veranderd tot bloeddorstige mutanten en is het aan de dappere intergalactische heren de taak om dit een halt toe te roepen. Tijd om de futuristische wapens te trekken.

Ach, het is niet bepaald een schoolvoorbeeld van een geïnspireerd verhaal, maar de game-industrie heeft wel erger gezien. Het dieptepunt zit hem echter in de manier waarop het verhaal je gebracht wordt. Alle karakters brengen hun verhaal met een ontzettend strakke en monotone uitdrukking. Het flinterdunne verhaaltje is al moeilijk om serieus te nemen, maar het helpt niet mee als zelfs de cast het op een belachelijk stoïcijnse manier brengt. Alsof ze zelf liever niet aan deze titel hadden deelgenomen.

Achterlijke partner

Dat het verhaal bagger is, dat valt nog te overzien. Maar ook op gebied van gameplay biedt Star Trek: The Videogame weinig soeps. Star Trek is in eerste instantie nooit een serie geweest die zich leent voor actie (behalve Star Trek Voyager: Elite Force, red.). In plaats van een episch avontuur met de beide seriehelden, word je een middelmatige third-person shooter voorgeschoteld die zich voornamelijk baseert op saai en ondermaats reptielen neerknallen.

Daarnaast biedt de wereld van High Vulcan vrijwel geen afwisseling. Je gaat van omgeving naar omgeving, die ook nog eens weinig van elkaar verschillen, en je knalt enkel monster na monster af. In principe zou dat nog wel kunnen, enkel zou de titel dan wel genoeg wapens moeten bieden. Ook hierin is Star Trek: The Videogame veel te oppervlakkig. Het is veelal in dezelfde soort omgevingen, veelal dezelfde monsters met veelal dezelfde wapens afknallen. Gelukkig word je daarin dan wel weer bijgestaan door je metgezel. Nouja, gelukkig?

In principe is het coop idee van deze titel dan wel weer best vermakelijk. Kies als eigen karakter kapitein Kirk en wordt bijgestaan door je adjudant Spock. Jammer genoeg heeft je partner dan wel weer de AI van een zeekomkommer. In mijn avontuur op de planeet van High Vulcan was ik de man vaker kwijt dan rijk. Om vervolgens dan weer uit het niets te verschijnen als ik een puzzel activeer en zich vervolgens dan, dankzij de bugs, vast weet te werken in een deur. Ach, hij fungeerde wel als een goed vleesschild.

Conclusie

Heb jij je hele kamer volhangen met Star Trek-behang, actiefiguren van Kirk en Spock en knijp je zelfs elke dag je ogen nog dicht onder een bijpassend dekbedje? Ja? Dan heb je misschien nog wat te zoeken in deze licentietitel. Dankzij de originele voice-casting brengt de titel namelijk net dat nodige beetje gevoel uit de serie mee. De titel doet jammer genoeg echter veel meer fout, dan dat hij goed doet.