The Walking Dead: Survival Instinct Review

Voor een zombieliefhebber als mijzelf is elk uitstapje richting ondood territorium een waar snoepreisje. Logischerwijs schakelde ik bij de aankondiging van The Walking Dead, een tv-serie op basis van de comics van Robert Kirkman, direct in om de belevenissen van Rick, Daryl, Glenn, Maggie en andere helden op de voet te kunnen volgen. Ook in de gamewereld blijkt The Walking Dead een naam die als basis kan dienen voor kwalitatief hoogwaardige producten. Het enorme succes dat Telltale met haar vijfdelige point and click-serie behaalde, verbaasde echter vriend en vijand. Nu het derde seizoen van de tv-serie aan zijn einde is gekomen en het wachten op het tweede seizoen van de serie van Telltale nog wel even voortduurt, is daar nu The Walking Dead: Survival Instinct. De game werd ontwikkeld door Terminal Reality, onder meer bekend van de Bloodrayne-serie en het in 2009 verschenen Ghostbusters: The Video Game. Ach, wat maakt het ook uit, het is The Walking Dead, geen ontwikkelaar die deze licentie kan verprutsen. Toch?

Brotherly Love

The Walking Dead: Survival Instinct is een prequel op de gebeurtenissen in de tv-serie van AMC en zet de broers Daryl en Merle Dixon (die niet in de comics voorkomen) in de hoofdrol. Tijdens een korte introductie kruip je in de huid van de vader van de twee heren en word je overrompeld door de levende lijken. Nadat Jess Collins, een vriend van de familie, pa Dixon uit zijn lijden heeft verlost, speel je verder als Daryl en begint de game. Samen met Jess verlaat je het dorp en ga je op zoek naar broer Merle die in het stadje Fontana een cel warm houdt. Vanuit daar vervolg je de weg richting Atlanta, de stad waar redding gevonden moet worden.

Roadtrip!

De weg naar Atlanta is lang, maar gelukkig is daar een aloude, typisch Amerikaanse oplossing voor te bedenken: roadtrip! Je begeeft je met vier wielen onder de kont van plaats naar plaats op zoek naar voedsel, wapens, grotere auto’s en natuurlijk benzine. Tijdens elk level kom je overlevenden tegen die opdrachtjes voor je hebben, zoals het vinden van een batterij, voedsel en dergelijke. Geregeld sluiten deze mensen zich bij je reisgezelschap aan en rijden ze met je mee, mits er natuurlijk genoeg plek in de auto is.

Tijdens een rit kun je ervoor kiezen om de snelle route via hoofdwegen te nemen of via binnenweggetjes te rijden. De snelle route verbruikt minder benzine, maar de langere route geeft een grotere kans op tussenstops waar je de kans krijgt om je voorraad aan te vullen. Bij elk level kun je je medepassagiers er bovendien op uitsturen om bepaalde tekorten in je voorraad weer op pijl te brengen. Dit is echter niet zonder risico. De kans dat iemand gewond, of helemaal niet, terugkeert is namelijk aanwezig. Dit is de game in een notendop; je rijdt van plaats naar plaats, vindt overlevenden, houdt je voorraad op pijl, terwijl je de hongerige zombies van je af probeert te houden.

The Good

Daryl en Merle Dixon zijn twee fantastische personages en het idee om een game rond de twee broers te maken is er dan ook een die ik toejuich. Daarnaast worden de stemmen van Daryl en Merle verzorgd door dezelfde acteurs die de twee personages in de serie gestalte geven, wat zeker een pluspunt is. Het concept van de roadtrip is bovendien best origineel en het feit dat je geregeld verschillende routes kunt nemen, en dus verschillende levels per reis naar Atlanta kan tegenkomen, zou de herspeelbaarheid aanzienlijk moeten bevorderen. Er is echter een vrachtlading aan redenen op te noemen waarom ik deze game niet meer ga aanraken.

The Bad

Een game die zich centreert rond twee personages, twee broers nog wel, schreeuwt om een co-op modus. Ontwikkelaar Terminal Reality liet weten dat het weglaten van een co-op modus een bewuste keuze is geweest, zodat de focus meer op het vertellen van een goed verhaal kon worden gelegd. Het flinterdunne verhaal is echter niet het paradepaardje waarop deze game punten scoort. Zeker met de absentie van een multiplayer is het weglaten van een co-op modus een gemiste kans op alle fronten.

Ondanks het goede stemwerk van de twee broers is het stemwerk van de andere acteurs even slecht en inwisselbaar als de personages die ze vertolken. Daarnaast laat het geluid op andere fronten ook te wensen over. Wanneer er een zombie in de buurt was, klonk het vaak alsof deze van alle kanten op me af kwam lopen. Bovendien viel het geluid van de wapens tijdens het spelen geregeld weg. Sterker nog, het geluid van een kleine bijl bleef op een gegeven moment weg, ondanks het herstarten van mijn PlayStation 3.

The Ugly

Dan hebben we nog de graphics. Ik weet niet of ik nu moet lachen of huilen wanneer ik hier verder op inga. Wanneer iemand mij zou proberen wijs te maken dat de game een jaar of tien geleden op de PlayStation 2 was verschenen, zou ik het zo geloven. De graphics van The Walking Dead: Survival Instinct zijn namelijk ronduit lachwekkend. De omgevingen zijn opgebouwd uit enorm grove textures, daarnaast zijn alle omgevingen vrijwel compleet statisch. Ruiten reflecteren niet, de schaduwmodellen zijn beledigend en bovendien heb ik heb het gevoel dat ik continu dezelfde zombies neer sta te hakken. Tijdens het spelen denk ik geregeld terug aan Land of the Dead: Road to Fiddler’s Green. Gamers die bekend zijn met deze titel weten waar ik het over heb.

Conclusie

Het feit dat we dit review-exemplaar pas na de release van de game in handen kregen, deed al enigszins het ergste vrezen. Het is duidelijk dat uitgever Activision snel wilde cashen op het succes van de tv-serie en ontwikkelaar Terminal Reality weinig tijd heeft gegund om echt iets van deze game te maken. Dit is jammer, want het concept van de roadtrip naar Atlanta had potentie. The Walking Dead: Survival Instinct voelt nu echter op alle fronten als een snel in elkaar geflanste budgetgame. Dit is echter een game waar de volle mep voor wordt gevraagd. Voor een game zonder multiplayer noch co-op en met een singleplayer van krap zeven uur is dit schandelijk.

Stel je nu eens voor dat ik naar het toilet was geweest en deze game was het toiletpapier, dan zou het van dat schuurpapier zijn waar ik direct rode billetjes van zou krijgen. De echte Walking Dead-fanaten kunnen deze game misschien nog een keer voor een tientje uit de budgetbakken vissen, de rest raad ik met klem aan om dit wanproduct te vergeten en uit te kijken naar het tweede seizoen van Telltale’s fantastische point and click-avontuur.