Trine 2: Director’s Cut

Trine wist in 2009 alleszins te bewijzen dat downloadbare games ook grafische meestwerken kunnen zijn. Ondanks dat de gameplay van het spel zeker vermakelijk was, werden daadwerkelijke hoge hoogtes niet bereikt. Dat er inderdaad ruimte was voor verbetering, bewees Trine 2 eind vorig jaar door elk element van het eerste deel op te poetsen. En Trine 2? Die heeft inmiddels ook een oppoetsbeurt gekregen middels de Director’s Cut-versie voor de Wii U.

Puzzelplatformer

Trine 2 is een platformer in een fantasywereld, die draait om een drietal personages. Deze dienen door gebruik te maken van hun vaardigheden allerhande puzzels op te lossen of tegenstanders op hun eigen manier uit de weg te ruimen. Amadeus de tovenaar kan bijvoorbeeld blokken tevoorschijn toveren en diverse voorwerpen met magie verplaatsen, Pontius de ridder is er voor de brute kracht en Zoya de dief kan op lange afstand aanvallen en gebruikmaken van een grijphaak om aan houten objecten te hangen. Het biedt een grote diversiteit aan mogelijkheden en houdt het spel lekker fris, omdat de puzzels hier voor een groot deel op gemaakt zijn.

De game draait namelijk vooral om het voltooien van breinkrakers en de meeste hiervan kunnen door meerdere van de figuren worden opgelost. Kom je ergens niet bij? Gebruik je magiër om een blok te toveren waar je vervolgens op kunt staan, maar wellicht kun je ook de grijphaak van de dief gebruiken om bij je doel te komen. Helaas vormt dit ook gelijk het grootste heikele punt van de puzzels, want wanneer je te lang bezig bent om een oplossing te vinden, geeft een van de personages je een hint. Vaak blijkt het ook gewoon mogelijk om je door de puzzels heen te beuken. Is het de bedoeling om een brug naar boven te houden door hieronder allerlei spullen neer te leggen? Met een beetje slim gespring kun je er ook komen, wat de puzzels minder magisch maakt dan de rest van de game.

Sfeer

Want wat weet Trine 2 je op te slokken met diens grafische pracht en praal. Een divers kleurpalet siert de game en dit weet mede dankzij het veelvoudig gebruik van lichtval voor zeer indrukwekkende plaatjes te zorgen. Regelmatig betrapte ik me erop dat ik toch wel erg lang in dezelfde omgeving rond aan het huppelen was, omdat de wereld echt om je heen lijkt te leven. Mooie werelden creëren is een ding, maar de juiste sfeer neerzetten is een prestatie op zich. Ontwikkelaar Frozenbyte is het met Trine 2 gelukt.

Director’s Cut

Wat eerder is beschreven, wisten we eigenlijk al. Waar het daadwerkelijk om draait is de nieuwe versie voor de Wii U. Weet de Director’s Cut, zoals deze editie door het leven gaat, genoeg te bieden? Naast dat Trine 2 op de Wii U alle content van het origineel bezit, en we dus ook aan de slag kunnen met de Goblin Menace-uitbreiding, heeft deze versie een aantal interessante exclusieve extra’s.

Het is met name leuk om de volledige game op de GamePad te kunnen spelen, want dan komt het nieuwe besturingssysteem echt tot zijn recht. Trine 2 is namelijk voor een groot deel speelbaar met het touchscreen. Teken als tovenaar een blokje op het scherm en deze verschijnt precies waar jij deze wilt. Ook het slepen van objecten gaat een stuk makkelijker. Altijd gebruikmaken van de touchscreen-functionaliteiten zul je niet doen, maar bepaalde acties gaan nu een stuk vloeiender.

Conclusie

Trine 2 blijft ook in de Wii U-vorm een indrukwekkend avontuur, waarbij de fantasievolle wereld op magische wijze tot leven is gebracht door ontwikkelaar Frozenbyte. Hoewel de Wii U-editie wel degelijk de definitieve versie vormt en deze ook een aangename toevoeging kent in de vorm van intuïtieve touchscreen-besturing, is er inhoudelijk helaas niets aangepast. Hierdoor wordt Trine 2 niet naar een volledig nieuw niveau gebracht, omdat de fouten van de oorspronkelijke game ook meegenomen zijn naar de Director’s Cut-editie. Trine 2: Director’s Cut blijft echter, net als het origineel van eind vorig jaar, simpelweg een geweldige game.