Rainbow Moon

Wanneer heb je voor het laatst een daadwerkelijke hardcore game gespeeld? Niet per se een spel dat bijster moeilijk was, maar een titel die zich slechts richt op een “harde kern”; een select groepje gamers voor wie het spel is bedoeld? Rainbow Moon, ontwikkeld door het Duitse SideQuest Studios, doet dit en windt er geen doekjes om: het is een RPG die enkel en alleen gericht is op mensen die strategische RPG’s kunnen waarderen. Niets meer, niets minder.

Rainbow Moon vertelt het verhaal van Baldren, die op ongewone wijze op een maan belandt. De beste man poogt het zogeheten Rainbow Moon te verlaten en ziedaar: de plot van de game. Een eenvoudig verhaal dus en de game doet weinig om dit te verhullen. Ontwikkeling van de personages is er namelijk niet en ook onderlinge interactie tussen je figuren is afwezig. Hierdoor zal je team uiteindelijk slechts bestaan uit een uiteenlopende cast aan nietszeggende personages. Bovendien weten de dialogen met de andere figuren in de wereld van Rainbow Moon, die kampen met een ietwat krakkemikkige vertaling, het verhaal ook niet denderend goed over te brengen. De game heeft echter absoluut genoeg te bieden om hier tegenwicht aan te geven.

Vechten

Waar Rainbow Moon het niet van de plot moet hebben, schittert het spel middels de gameplay. Hoofdzakelijk zul je bezig zijn met het uitvoeren van gevechten en deze steken op zeer goede wijze in elkaar. Elk gevecht vindt plaats op een speelveld, waarbij de figuren in beurten te bewegen zijn, vergelijkbaar met Disgaea of Final Fantasy Tactics dus. De hoeveelheid acties die een personage kan uitvoeren per beurt, evenals de frequentie van het aantal beurten, hangt af van de figuur in kwestie en diens level. Dit bepaalt de keuzes die je maakt aanzienlijk, omdat soms een verdediging de juiste aanval blijkt als een tegenstander sneller is dan jij. Combineer dit met het gebruik van een grote diversiteit aan speciale vaardigheden en een verscheidenheid aan tactieken, zoals het laten liggen van loot om vijanden te blokkeren, en je hebt een zeer degelijke basis voor een game.

Een groot voordeel is dat de willekeurige gevechten in de game volledig optioneel zijn. Af en toe zal linksonder in beeld te zien zijn dat bepaalde vijanden je wensen te bevechten, maar of je dit ook doet, is aan jou. Uiteraard wordt grinden beloond, maar gelukkig komen eindeloze stromen vijanden bij het verkennen van een kerker niet voor. Wel zijn er hiernaast nog vijanden die simpelweg rondlopen, maar vaak is de keuze hierbij nog steeds aan jou om ze te bevechten. Het beste van dit alles is dat bovendien heel duidelijk een indicatie wordt gegeven van de sterkte van een tegenstander. Naast de naam van de sterkste vijand in de groep wordt ook een geadviseerd level en het aantal tegenstanders aangegeven.

Je eigen ervaring

De zeer goed werkende gevechten, tezamen met het feit dat je niet verplicht bent je te onderwerpen aan willekeurige gevechten, weten voor uitermate verslavende gameplay te zorgen. Als speler heb je namelijk niet alleen input in het knokken met je vijanden, maar kun je ook bepalen of je wel of geen trek hebt om überhaupt te vechten en dat maakt het geheel zo verslavend. Hoewel de game je uiteraard een specifieke ervaring voorschotelt, namelijk dat van een strategische RPG, bepaal je dus zelf wanneer je van welk aspect van het spel geniet.

Naast de gevechten is er ook genoeg ruimte voor andere zaken. Optionele missies kunnen worden uitgevoerd, wapenrusting kan worden aangepast en met ervaringspunten kies je zelf welk onderdeel van je personage je wenst te verbeteren. Rainbow Moon heeft absoluut voldoende te bieden qua inhoud. Je zult bovendien zeker tientallen uren aan de slag moeten alvorens je het einde te zien krijgt, waarna er nog vele optionele missies te doen zijn. Om een beeld te schetsen: een trofee voor het bereiken van level 500 en een trofee voor het meer dan honderd uur spelen van de game zijn te behalen. En dat voor slechts dertien euro.

Missers

Toch bereikt Rainbow Moon geen al te grote hoogtes doordat veel kleine missers, naast het zeer matige plot, roet in het eten gooien. Zo werkt het lopen tijdens de gevechten niet ideaal. De knokpartijen worden namelijk gehouden op een ruitvormig speelveld waardoor je goed moet leren hoe je personages bewegen. Naar boven klikken zorgt er namelijk voor dat je personage naar rechtsboven loopt en niet een beweging naar linksboven maakt. Je zult dit regelmatig fout doen en het is des te pijnlijker om te zien dat je de stappen van je personage niet kunt corrigeren. Eenmaal een stap gezet is, blijft deze ook zo.

Daarnaast zul je bij het oppakken van zaken geen spullen uit je eigen inventaris kunnen vervangen. Als deze namelijk vol is, zul je eerst spullen moeten weggooien alvorens je nieuwigheden kunt oppakken. Daarnaast is de game ontzettend kleurrijk, maar dit blijkt soms in de weg te staan van overzichtelijkheid. Het is bijvoorbeeld soms niet goed te zien of je wel of niet langs een bepaalde boom kunt lopen. Je enige soelaas is dan de kaart, die je iets vaker zult zien dan noodzakelijk zou moeten zijn geweest.

Conclusie

Rainbow Moon kent zeer solide gameplay door het gebruik van strategische gevechten en de mogelijkheden daarbuiten, maar helaas zijn er genoeg kleinigheden die je ervan kunnen weerhouden om ongekend veel plezier met het spel te beleven. De game is voor liefhebbers van strategische RPG’s echter hoe dan ook de moeite waard en door diens verslavende gameplay blijf je Rainbow Moon fervent spelen. Vraag je alleen niet af waarom je dat eigenlijk doet, want voor een hoger doel in de vorm van een goed plot hoef je het allemaal niet te doen.