Roep ‘Sneeuwwitje’ en ongetwijfeld komen er beelden naar boven van de schattige tekenfilm van Disney uit 1937 waarin een sprookjesachtige prinses uiteindelijk door een knappe prins weer tot leven wordt gewekt. De kern van dit verhaal is ook terug te vinden in het originele sprookje opgetekend door de befaamde gebroeders Grimm, met als enige kanttekening dat de schoonmoeder, de koningin, op gruwelijke wijze aan haar einde komt. Geheel in de traditie van deze Duitse genieën natuurlijk. Dat sprookje kan echter anders, zo dacht regisseur Rupert. Snow White and the Huntsman was geboren.
De snode Ravenna
En hoe anders wordt direct duidelijk in de eerste minuten van de film. We verplaatsen ons naar een fictief, middeleeuws-achtig land waar een koningin een prachtige dochter baart. Deze noemt ze Sneeuwwitje (Kristen Stewart), vanwege haar ravenzwarte haar, bloedrode lippen en bleke huid. Enkele jaren later overlijdt de koningin echter na een strenge winter. Haar plaats wordt spoedig ingenomen door de gevangene van een door de koning verslagen vijandelijk leger. Koningin Ravenna (Charlize Theron) doet zich voor als een beminnelijk iemand, maar al tijdens de huwelijksnacht worden haar ware doelen duidelijk. Ze is een infiltrant, en na het doden van de koning herhaalt ze een trucje dat ze al vele malen heeft uitgevoerd. De poorten worden open gezet en haar leger trekt vrijwel ongemoeid binnen. Opnieuw is een koninkrijk gevallen. Sneeuwwitje wordt in een kerker gegooid, en het land wordt door de magie van Ravenna ondergedompeld in verwoesting.
De film heeft vervolgens wat moeite om weer op gang te komen na een actievol begin. Op uitgebreide wijze wordt getoond hoe de knappe Ravenna haar schoonheid bewaart, voor honderden jaren lang. Haar macht verkrijgt ze uit een betovering, die verbroken wordt zodra zij niet meer de schoonste van het land was. De volwassenwording van Sneeuwwitje, zo laat de magische spiegel aan Ravenna weten, verbreekt deze betovering. Haar krachten zullen hierdoor afnemen. De geplande executie van Sneeuwwitje draait echter uit op een ontsnapping, na een misser van Ravenna’s broer Finn (Samuel Spruell).
Dwergen hoogtepunt?
Dit personage is een nieuwe toevoeging aan het welbekende sprookje, een onnodige welteverstaan. De vreemde relatie die de, door Teron zeer goed gespeelde, waanzinnige koningin met haar broer onderhoudt voegt namelijk werkelijk niets toe aan het verhaal. Zijn enige functie binnen de film is het introduceren van Erik ‘de Jager’ (Chris Hemsworth) die in zijn zoveelste Thor-achtige rol de sterke held mag spelen. Hij wordt door Ravenna aangesteld om Sneeuwwitje te vinden, voordat het te laat is. De jager keert echter al snel de snode plannen van de koningin de rug toe en besluit om Sneeuwwitje naar het kamp van het verzet te brengen. Op deze probleemvolle reis komt het duo ook een zevental humoristische dwergen tegen. Niet de bekende schattige dwergen uit de tekenfilm, maar volwassen, doch kleine, gure en onverlaten strijders die zich pas na wat vertoonde magie ook scharen achter Sneeuwwitje. Een veldslag moet uiteindelijk weer het tempo terug in de film brengen en bepaalt ook het lot van Ravenna.
Conclusie
Een volwassen vertelling van het aloude sprookje, ja. Maar de relaties en personages die door regisseur Sanders en de schrijvers van het script er zijn ingestopt, zoals de broer van Ravenna en jeugdliefde William (Sam Claflin) van Sneeuwwitje, zijn veelal overbodig en dragen niet bij aan het verhaal. Kristen Stewart vormt daarnaast een schril contrast met Charlize Theron die haar rol op sublieme wijze vertolking geeft. Een Sneeuwwitje dat bovendien na tien jaar opgesloten te zijn geweest, plotseling gek genoeg Jeanne ‘d Arc-gelijke speeches kan geven en zich stort in een veldslag. Een sprookje, dat blijft het inderdaad wel.
