Sniper Elite V2

Ik moet even iets kwijt. Het is namelijk een beetje vreemd om van een film over de Eerste Wereldoorlog, The Red Baron (ook wel ‘Der rote Baron’ – red.), waar het nazisme nauwelijks voelbaar, merkbaar en nog vrijwel volledig geurloos is, maar waar wel de kant van de Duitsers wordt belicht, over te stappen naar Sniper Elite V2, een game over de Tweede Wereldoorlog waarin een Amerikaan de hoofdrol speelt. Zo’n honderd jaar geleden had Duitsland een heel andere reden tot oorlogvoeren, de aanleiding was de moord op Frans Ferdinand. De tweede keer, in 1939, was het immers gebiedsuitbreiding en één Duitsland creëren en later onder andere de Jodenvervolging. Voor het Duitsland in WOI kun je dan ook nog enigszins sympathie hebben, maar omdat er zo erg in gestampt is dat het land in WOII de grote boeman is, zijn de kieren van sympathie bijna nergens. Dat is logisch, want de daden zijn niet goed te praten. Echter, persoonlijk heb ik te weinig belichting van de Duitse kant gezien, gelezen of gehoord om het állemaal te snappen.

Om bovenstaande reden speel ik Sniper Elite V2 wellicht met een andere kijk dan de meeste gamers. Ook al ben ik mij bewust dat ik ‘nazi’s’ (tussen aanhalingstekens omdat niet elke Duitse soldaat per definitie nazi was) neerschiet en het verhaal vanuit de geallieerden speel, het zou mij niet veel doen als ik eens aan de Duitse, Russische, Japanse of weet ik veel welke kant vecht. Het zou goed zijn om elke kant eens te belichten. Echter, met Sniper Elite V2 gaan we weer Duitsers knallen en we mogen zelfs Hitler een oplawaai geven.

Jawohl, Sie sind Amerikaner

Zoals gezegd, je bent een geallieerde. Jij neemt de controle over de Amerikaan Karl Fairburne, een Office of Strategic Services-officier (OSS) en je moet aan de slag in Berlijn. De Tweede Wereldoorlog loopt ten einde, maar er is nog een dreiging gaande. Er zijn meerdere wetenschappers betrokken bij het programma om V2-raketten te lanceren en jij als Fairburne, een sluipschutter, zult dit moeten stoppen. Het doel is het uitschakelen van (Duitse) sleutelfiguren die met dit programma te maken hebben en daarnaast zul je belangrijke informatie moeten verzamelen. Helaas zijn er vreemde situaties gaande, waarin wetenschappers niet altijd pluis zijn en tevens de Russen je tegen het lijf lopen. Deze Russen lijken niet op de locaties te horen waar jij je bevindt en je zult ze dan ook moeten neerhalen. Nee, het verhaal van Sniper Elite V2 is misschien niet bijster origineel en ook niet heel sterk verteld, maar het legt wel een interessant plot uit om te blijven volgen.

Niet stilletjes snipen

Sniper Elite V2 speel je in third-person en je bezoekt diverse locaties in en rondom Berlijn. Jouw doel is zo stil mogelijk alle vijanden uit te schakelen met je sluipschuttersgeweer, mitrailleur of Welrod-handpistool. Het eerste wapen zoomt in terwijl je schiet in first-person, terwijl de andere wapens blijvend in third-person richten. Echter, het snipen in de Tweede Wereldoorlog blijkt niet zo gemakkelijk als het lijkt. Alleen je pistool heeft een geluidsdemper en je sniperrifle dus niet, waardoor vijanden al snel doorhebben dat jij ze aanvalt. Het vreemde hieraan is wel dat vijanden je direct spotten als je eenmaal hebt geschoten. Begrijpelijk is dat de soldaten reageren op waar het geluid vandaan komt, maar zelfs op een paar honderd meter ben je zichtbaar en word je met een pistool of mitrailleur simpelweg om je oren geschoten. Dit is best jammer, omdat de game toch om het snipen en stealth zou moeten draaien. Bovendien heeft jouw mitrailleur dan weer geen zin op zo’n afstand, want zelfs op vijf meter zijn deze secundaire wapens niet secuur. Naast gewone wapens draagt Fairburne ook meerdere granaten en mijnen met zich mee. Het kan handig zijn om een klein groepje Duitsers weg te blazen, maar leuker zijn eigenlijk de boobytraps. In een deuropening een landmijn neerleggen of op een vernuftige plek een trip mine plaatsen voelt fantastisch. Als vijanden een gebouw bestormen of je lokt ze naar je toe, is het geweldig om de vijanden in je boobytraps te zien lopen en in sommige missies zijn de bommen verdomd handig. Vooral omdat soldaten plots op een vreemde plek spawnen.

De ontwikkelaar verdient tevens een pluim voor het creëren van de sluipschutters-gameplay. Dit is namelijk subliem en een verrijking om te doen. Je hebt verschillende standen om in te zoomen en je kunt Karl Fairburne’s adem inhouden – waardoor de game in slow motion gaat – om je sniperrifle stil te houden en accurater te kunnen schieten. Wanneer je de moeilijkheidsgraad van Sniper Elite V2 verhoogt, worden de vijanden steker en het schieten lastiger. Op Cadetniveau hoef je alleen te richten en nergens op te letten, terwijl je op de niveaus Marksman en Sniper Elite rekening moet houden met de wind en het dalen van kogels. Het zou dus kunnen dat je met het sluipschuttersgeweer linksboven het hoofd van een vijand moet richten om een headshot te maken.

Het is in ieder geval van belang om geduld te hebben met dit spel. Als een malle rennen en je wapen trekken heeft weinig zin, want veel gezondheid heb je niet. En hoewel Sniper Elite een selfregeneration-systeem hanteert, zul je wel op moeten letten. Het is daarom slim om op omgevingsgeluiden te letten. In sommige missies wordt er iets in het Duits omgeroepen of worden er verderop bommen gedropt. Deze ‘verstoringen’ zijn eigenlijk jouw geluidsdemper, omdat vijanden jouw schot van je sniperrifle niet horen. Zulke momenten maken de game dan ook een stuk bevredigender, als je uiteindelijk redelijk ongestoord uit een missie komt.

Bommen los met X-ray

Een nieuwe feature in deze remake is de ‘X-Ray Kill Cam’. Als je vijanden op diverse plekken op het lichaam raakt met je sniperrifle, activeert de game automatisch de X-ray. Je ziet het geraamte van je vijand verschijnen en in slow motion ploft de kogel door het lichaam. Organen worden kapot geblazen, botten breken en bij een headshot zie je het skelettenhoofd soms half uit elkaar vallen. Echt een voldoening en het verveelt nooit, zeker omdat het op een brute wijze wordt getoond en het visueel heel vet in elkaar steekt. Helaas ziet Sniper Elite V2 er verder niet baanbrekend uit, en misschien zelfs wel verouderd. Veel van de omgevingen tonen hetzelfde kleurenpalet en zien er veelal hetzelfde uit. Ook animaties en emoties zijn niet ijzersterk en tijdens de slow motion-schoten is dit zeker te merken. De vijanden hebben een stalen gezicht als ze worden neergeschoten en de details missen nogal eens. Het geluid is dan wel weer goed; de muziek verhoogt perfect het gevoel van oorlog, de wapens klinken prima en de kogels die met de X-Ray Kill Cam door het lichaam gaan, geven een bruut geluidseffect. Bij het snipen en kijken door de verrekijker hoor je de adem van Karl Fairburne, wat voor medeleven zorgt. Wel is het zo dat de omgeving ontzettend galmt wanneer je loopt, zodat je sneller kunt worden ontdekt.

Langer leven

De singleplayer is in een uur of zeven tot acht uit te spelen en bij de hogere moeilijkheidsgraad mag je er wat bij optellen. Een tweede speelsessie is wat minder interessant, daar er genoeg goudstaven te vinden zijn en je flessen kapot kunt schieten voor Trophies. Om het leven van Sniper Elite V2 wat uit te rekken, is er een multiplayer die zeker even noemenswaardig is. Online heb je de mogelijkheid tot ‘Bombing Run’, een modus waarbij je onderdelen en benzine voor een auto moet verzamelen om te ontsnappen voordat bommen je hoofd doen pletten, ‘Overwatch’, waar één iemand een gebied moet doorkruisen en de sniper zijn medespeler vanaf een vast punt moet dekken en dan is er nog ‘Kill Tally’, waar je golven van vijanden moet zien te verslaan. Ten slotte kun je ook de campagne met zijn tweeën doorlopen. Erg leuk om je nog flink wat uurtjes zoet te houden.

Conclusie

Sniper Elite V2 is de moeite waard omdat de sniper-ervaring door middel van de ‘X-Ray Kill Cam’ flink wordt verhoogd. Samen met de omgevingsgeluiden kun je stilletjes vijanden omleggen en het verhaal vervolgen. Helaas kent de game wat haken en ogen, zoals dat vijanden je op een paar honderd meter kunnen zien en zelfs raken met een mitrailleur, terwijl dit vice versa onmogelijk is. Het haalt je soms echt uit de ervaring. Ook is Sniper Elite V2 grafisch gezien wat achterhaald, voelen de omgevingen hier en daar identiek aan en zijn soldaten emotieloos. Het geluid maakt dit weer deels goed, omdat de sfeervolle muziek, de adem van Fairburne, het doordringen van kogels in lichamen en explosies gewoonweg goed klinken. Het verhaal wordt verder matig verteld, maar is wel interessant. Hou je dus van de setting en snipen, dan is de game prima te behappen. En in de DLC kun je Hitler neerschieten.