Dishonored

De Dishonored CGI trailer die Bethesda vorige week aan de wereld liet zien maakte mij erg nieuwsgierig. Het verhaal, de wereld, de look… het intrigeerde me. Het gevoel dat de video bij mij achterliet zorgde ervoor dat de game opeens heel hoog op mijn verlanglijstje is gekomen. Ik schreef afgelopen week al een artikel met de informatie die we op dat moment over Dishonored hadden. Ik ben nu echter ook één van de gelukkige die met Bethesda naar Londen is geweest om een uitgebreide presentatie van de game mee te maken.

Duister, onbekend en mysterieus

Ik loop door Londen, het is duister, de regen doordrenkt mijn jas en de wolken verbergen de zon. Ik loop langs enkele oude gebouwen, wachtend totdat het tijd is om Dishonored te checken. Gelukkig is het wachten bijna over. Ik verhuis met mijn gedachten van het duistere Londen naar het donkere stadje Dunwall. Ik kom terecht in een wereld waar het verleden, het heden, de toekomst en het mysterieuze allemaal een rol spelen. Een stad die de stijl heeft van de oude gebouwen waar ik zojuist langs ben gelopen, het Londen uit 1600, dat vreemde doch boeiende toevoegingen heeft. Er loopt een mysterieus uitziende hond voorbij, in de verte staat een auto die er niet hoort te zijn en zie ik nou soldaten met futuristische wapens?

De bevolking lijkt niet vrolijk, maar dat is ook niet zo gek. Door een dramatische ziekte is de helft van de bevolking overleden en hoewel er twee beschermende middelen tegen de ziekte zijn gevonden heeft lang niet iedereen hier toegang tot. De regering helpt hier ook niet aan mee en lijkt alleen met zichzelf en de rijken bezig te zijn. Dunwall is een gekke, maar boeiende mix van verschillende stijlen en gevoelens. Het geheel lijkt bij elkaar te passen, maar gelijkertijd zijn ook bij veel elementen uit de stad vraagtekens te zetten. De schilderachtige graphics brengen alles mooi in beeld en dat is belangrijk, want je kijkt je ogen uit in dit vreemde geheel.

Corvo en The Outsider

In de duistere stad gaan we aan de slag met Corvo Attano. Hij was een belangrijk soldaat van keizerin Jessamine Kaldwin, maar hij zit in de problemen. De burgemeester van de stad heeft de keizerin laten vermoorden en zorgt er voor dat Corvo hier voor opdraait. De soldaat is opgepakt en zit in de gevangenis om zijn straf af te wachten. Hier is het dat hij The Outsider ontmoet, een mysterieus figuur die zijn eigen wil en wet lijkt te hebben. The Outsider helpt Corvo uit zijn cel en geeft hem magische krachten. Corvo wordt gezocht en zit met veel vragen over zijn toekomst en The Outsider, maar heeft vooral helderheid nodig over de moord op de keizerin. Of Corvo voor keiharde wraak kiest of juist naar antwoorden op zijn vele vragen gaat zoeken is aan jou. Dishonored geeft je namelijk veel vrijheid en is geen lineair verhaal. We krijgen geen open wereld voor onze kiezen, maar wel missies met veel vrijheid en keuze mogelijkheden.

Een bezoekje aan het bordeel

Om de verschillende krachten en wapens van Corvo te tonen en de openheid van de missies te demonstreren speelde ontwikkelaar Arkane Studios voor ons een missie op twee hele verschillende manieren. Eén keer sneaky en stil en één keer hard en bloederig. Het doel van de missie was simpel. Infiltreer een bordeel en zorg dat één van de belangrijke aristocraten, die daar van het vrouwelijke schoon aan het genieten is, wordt uitgeschakeld.

De eerste keer kregen we Corvo als spion te zien. Door het lichaam van een vis over te nemen komen we via het riool ongezien het bordeel binnen. Stilletjes sluipend luisteren we enkele gesprekken af en komen we er achter dat de aristocraat in een kamer boven het gebouw is. Door lichtbronnen te doven, via dark vision vijanden door muren heen in de gaten te houden en vooral erg stil te zijn komen we ver het gebouw binnen, maar enkele soldaten staan toch echt in de weg. Eén voor één worden ze stilletjes buitenwesten geslagen en op duistere plekken verborgen. Niemand heeft in de gaten dat er wat staat te gebeuren. Onopgemerkt beklimmen we het balkon van de kamer waar ons doel zich bevindt. We nemen het lichaam van de aristocraat over en lopen met hem naar het balkon. Met één harde duw valt hij over de railing om kort daarna de harde grond te ontmoeten. We springen naar beneden en om niet dood te vallen nemen we in het midden van de val het lichaam van een persoon die al op de grond staat over. Het doel is bereikt, niemand heeft het gezien en het lijkt ook nog eens op een ongeluk.

De tweede playthrough van de missie is hard en bloederig. Het is tijd om alle wapens te gebruiken. Zonder al te veel weerstand komen we het bordeel binnen en hier begint een echt gevecht. Met een zwaard slaan we enkele soldaten naar de vergetelheid en door de herrie komen nog meer vijanden op ons af. We zetten de tijd stil en switchen naar de kruisboog. Terwijl de vijanden stil staan schieten we enkele pijl af. Deze hangen stil in de lucht, totdat de tijd weer start. Bam, bam, bam, verschillende soldaten vallen tegelijkertijd op de grond. Dit keer lijkt de aristocraat op een andere plek te zijn die we al snel achterhaald hebben. Met de elixers die bedoeld zijn tegen de ziekte die in Dunwall heerst houden we ons levend en vullen we de energie bij om de speciale krachten te kunnen gebruiken. Onder andere met mijnen, granaten, pistolen, zwaarden en een zwerm ratten die we kunnen oproepen maken we een eind aan het leven van nog meer soldaten, totdat ook de aristocraat het leven heeft gegeven. Het is de keuze tussen verder vechten of wegrennen, ach vechten is best leuk…

Openheid en vrijheid

Zoals je leest zijn beide speelsessies erg verschillend. Dit komt door de verschillende speelstijlen, maar ook door de vele mogelijkheden die de game biedt. Zo waren er alleen in deze ene missie die ik te zien kreeg al zeker negen verschillende opties om het bordeel binnen te dringen en kon de aristocraat die uitgeschakeld moest worden op verschillende plekken te vinden zijn. Hierbij is het ook nog eens mogelijk om de verschillende krachten en wapens met elkaar te combineren en tot geheel nieuwe mogelijkheden te komen. Het doet een beetje aan RAGE denken. Plak bijvoorbeeld een mijn op een rat en neem het lichaam van de rat over, je hebt een waar ontploffend zelfmoord knaagdier tot je beschikking. De ontwikkelaar wil ook dat spelers in Dishonored gaan experimenteren. Ze maken de tools om het verhaal door te spelen, maar hoe je dit doet mag je volledig zelf beslissen, de uitkomst zal keer op keer anders zijn. Een ander einde en een andere beleving. Het verhaal is zo opgezet dat meerdere keren spelen juist belangrijk is. Een groot deel van het verhaal maak je zelf mee, maar er is ook veel dat niet ‘in the face’ wordt verteld. Via subtiele hints kom je steeds meer te weten wat er in Dunwall en de rest van de wereld speelt.

Voorlopige conclusie

Hoewel Dishonored dingen doet die andere games ook doen voelt het spel toch nieuw aan. Ik herken elementen uit Assassin’s Creed, BioShock, RAGE en Half Life. Het is de combinatie van de verschillende elementen die de game tot een boeiend en vernieuwend geheel maken. Een wereld waar ik graag meer over te weten kom, een nog mysterieus verhaal waar ik in wil duiken, een look die ik nog niet zo goed ken en een combat systeem waar ik graag mee wil gaan experimenteren. Ik hoop wel dat Bethesda zich niet in Dishonored gaat verslikken. Het is en blijft natuurlijk een nieuwe IP die niet heel makkelijk in de markt te zetten is. Ik gun Dishonored in ieder geval veel fans toe, want in deze tijd is een nieuwe IP als dit een risico. Wel een risico waar een erg goed spel achter lijkt te zitten. Het gene wat ik heb gezien ziet er erg interessant uit en ik hoop snel zelf met de game aan de slag te kunnen, want de presentatie smaakte naar meer.