Silent Hill: HD Collection

Silent Hill is één van de franchises die het survival horror genre naar een hoger niveau getild heeft. Konami heeft daarom besloten om twee van de beste games uit de serie in een fris jasje te stoppen en te presenteren aan het moderne publiek. Hebben de twee legendarische games de tand des tijds weten te doorstaan?

Nostalgie

Silent Hill 2 was een fantastische game toen deze in 2001 uitkwam voor de PlayStation 2 en heeft heel wat mensen slapeloze nachten opgeleverd. In de HD Collection mogen we deze oude tijden herbeleven, om zo James Sunderland door zijn psychologische horrortrip te begeleiden. Wat meteen opviel bij het spelen van de game is hoe loyaal alles is gebleven aan het origineel. Van de besturing tot het hele sfeertje: alles geeft een ongelofelijk gevoel van nostalgie. Sommige HD-remasters weten de sfeer van een het origineel niet over te brengen, maar gelukkig is dat hier niet het geval.

Met Silent Hill 3 ging Konami in 2003 nog een stapje verder door de lat hoger te leggen. De graphics, het verhaal en de serieuze ondertoon werden nog beter uitgewerkt. Logisch dat de ontwikkelaar ervoor gekozen heeft juist deze twee games te bundelen. Van de twee games in deze collectie is deel drie er het meest op vooruit gegaan; de graphics zouden door kunnen gaan voor een hedendaagse titel, terwijl de duistere sferen van het spel wel intact gebleven zijn. De echte fanservice moest toen echter nog komen.

Elke keer wat anders

De oude Silent Hill-games staan bekend als lastige titels die je niet in een uurtje uitspeelt. Ze zijn moeilijk en juist door deze games aan een nieuw publiek te tonen worden gamers weer een beetje uitgedaagd om zich te wagen aan een game die zich niet zomaar gewonnen geeft. Maar wat doe je na het uitspelen van de games? Tegenwoordig wacht je veelal op DLC of op een nieuw deel, maar in deze twee spellen is geen playthrough hetzelfde. Zo kent Silent Hill 2 zes verschillende eindes en Silent Hill 3 heeft er drie. Ook zijn er, wanneer je aan de juiste voorwaarden hebt voldaan, genoeg wapens vrij te spelen.

Dit weet lang te boeien, want de drang om erachter te komen wat een bepaalde actie uithaalt op het einde is erg groot. Zeg nou zelf: wie wil er nou niet rondrennen in een duistere stad, verkleed als snoepprinsesje en bewapend met een lightsaber uit Star Wars? Mits je hiervoor gaat weet het de speelduur flink te verhogen. De games zelf bieden overigens ongeveer vijftien uur aan gameplay per stuk.

Variatie is niet altijd goed

Toch zijn er wat punten aan deze HD Collection waar beter aan gedacht had moeten worden, te beginnen met de nieuwe stemmencast. Bij het opstarten van de game krijgen we een hoofdmenu te zien waar je beide games aan kunt klikken om ze op te starten. Start je deel twee op, dan krijg je een menuutje te zien waar je kunt kiezen tussen de originele voicecast en de nieuwe. Zowel de ouderwetse als de nieuwe stemmencast hebben hun eigen sterke en zwakke punten, dus het ligt volledig aan jou welke keuze je maakt. Dit is een leuke feature voor de echte fans, maar mijn onbegrip was juist daarom des te groter toen ik dit ook bij deel drie wilde uitproberen, want het blijkt dat het derde deel alleen over de nieuwe stemmencast beschikt. Waarom? Het blijft een mysterie, maar jammer is het zeker.

Ook kent Silent Hill 3, ondanks haar nieuwe, frisse uitstraling, enkele problemen. Spelers die vaak hun spel opslaan zullen dit probleem vrijwel niet of zelfs nooit tegenkomen, maar als je de game zonder vaak op te slaan wilt uitspelen kom je zeker een aantal bugs tegen. Zo kwam het enkele keren voor dat tijdens het laden van een nieuw gebied de game volledig vastliep. Vreemd genoeg zit dit probleem niet in het tweede deel. Of hier een patch voor uitkomt is nog niet bekend.

Conclusie

Silent Hill 2 en 3 zijn beide in een fris HD-jasje gestopt en zien er een stuk beter uit, maar geheel vlekkeloos is de omzetting niet. De vele opties, verborgen extra’s en de optie om in Silent Hill 2 de voicecast van vroeger én van nu te gebruiken is leuk, maar het is daarom des te vreemder dat dit in deel drie niet kan. Over het algemeen is dit een heel toffe verzameling games die het survival horror-genre een nieuw gezicht gegeven hebben en op deze manier nog een stukje langer bij ons kunnen blijven. De Silent Hill: HD Collection is daarom zeker een aanrader voor de liefhebbers van het genre of van de reeks.