Review: Uncharted: Golden Abyss

Uncharted is voor vele PlayStation-gebruikers het pareltje tussen de games. Spanning, een mooi verhaal, babes, het zit er allemaal in. Drake, de hoofdrolspeler uit de serie, baant zich nu een weg naar Sony’s PlayStation Vita. Als echte Xbox 360-aanhanger heb ik nog nooit een Uncharted-game gespeeld, maar toch was ik ontzettend benieuwd naar het spel. Ik besloot een sprong in het diepe te nemen en mij te wagen aan de zoektocht naar de Golden Abyss.

Weggeblazen

Handheld gaming is een groot deel van mijn leven geworden. Ik begon met een Gameboy, daarna de Gameboy Advance en later de Nintendo DS en PlayStation Portable. Ze lieten mij keer op keer een proefje nemen van de toekomst binnen draagbaar entertainment. Nu, in 2012, bezit ik zowel een Nintendo 3DS als een PlayStation Vita. Beiden prachtapparaten, maar waar de 3DS een ietwat lastige start maakte lijkt het erop dat de Vita een soepeler begin krijgt. Zo begon ook mijn avontuur met Nathan Drake in Uncharted: Golden Abyss erg stabiel. Tijd om dit pareltje eens op de kaart te zetten.

Ik herinner mij nog goed hoe het was om deze titel voor het eerst te zien, in mijn eigen handen. Het viel meteen op hoe mooi de game eigenlijk is, hét bewijs van hoever handheldgaming eigenlijk gekomen is. Uncharted: Golden Abyss is prachtig en mag met recht een mijlpijl genoemd worden op het gebied van draagbaar vermaak. Ik was stomweg verbaasd. Uiteraard staat deze titel niet alleen mooi te wezen, maar het heeft ook een hoop te bieden. Als nieuwkomer binnen de Uncharted reeks wist ik totaal niet waar het verhaal om draait, iets waar Golden Abyss rekening mee houdt. Zo begint de game nog voor het eerste deel, Drake’s Fortune. Een mooi begin voor mij, want stukje bij beetje werd ik geïntroduceerd in de avonturen van de eerder genoemde Drake.

Een sprong in het diepe?

Maar goed, na een korte introductie worden de gameplay mechanics beschikbaar gesteld. Wat meteen een zegen is voor de launch van de Vita zijn haar twee pookjes. In Uncharted: Golden Abyss wordt nogal wat geschoten, waar een tweede pookje goed van pas komt. Naast deze optimale besturing voor een game als deze wordt er ook veel gebruikgemaakt van het touchscreen en het touchpad. Zo kan het voorkomen dat Drake van een richel kan vallen als je niet op tijd je vinger naar boven sleept op het scherm, een handeling die Drake weer grip geeft. Maar ook het vechten, mano-a-mano, gebeurt via het touchscreen. Zo kan je iemand helemaal lens meppen door een aantal simpele touch-commands in te voeren, of juist om een stoot van een vijand te ontwijken.

De grappigste functie is echter het kopiëren van een reliëf. Dit doe je met houtskool en een stuk papier, wat Drake voor je neerlegt op het desbetreffende object. Vervolgens kun je met je vinger over het scherm wrijven, om zo het patroon tevoorschijn te toveren. Lachen! Ook het tilten van het systeem om balans te behouden, Drake laten klimmen door een patroon over een muur heen te tekenen of het in en uit zoomen via het achterste touchscreen voelen allemaal erg natuurlijk aan, maar wennen is het wel. Hierbij wil ik wel toevoegen dat het af en toe geforceerd aan kan gaan voelen, aangezien bijna alle touchscreen functies ook met de traditionele knoppen verricht kunnen worden. Er zullen genoeg gamers zijn die na het proberen van de leuke features van de Vita gewoon Drake met de knoppen gaan besturen. Hier is echter niets mis mee.

Van vrienden moet je het hebben

Naast deze leuke elementen waardoor je je als speler direct betrokken voelt bij de game is er ook genoeg te smullen op het gebied van het verhaal. Ondanks dat Uncharted: Golden Abyss een handheld-titel is, zou deze zo op een console terecht kunnen. We beginnen met het verhaal. Nathan Drake, wandelende encyclopedie en net iets te goed met vrouwen, gaat samen met zijn maat, Dante, opzoek naar de verloren stad van goud. Ook wel bekend als de Golden Abyss. Aan het begin van het verhaal zit je met z’n tweeën diep in de jungle. Toch is het lang niet zo hels als je zou denken, want de locatie is prachtig. Denk aan enorme watervallen, ruines en een enorm landschap met een oneindig uitzicht. Onderweg komen de twee schatzoekers de lieftallige dame Chase tegen. Een ietwat, net zoals Drake, speelse persoonlijkheid. De twee blijken al snel het perfecte koppel tijdens deze zoektocht te zijn. Helaas kan het nieuw gevormde partnerschap niet gevierd worden, want al snel worden de twee belaagt door de troepen van dictator Guerro. Veel meer zal ik niet verklappen, maar het moge duidelijk zijn dat het verhaal speels, leuk en aangrijpend is. Keer op keer zat ik op het puntje van mijn stoel, smachtend naar meer.

Schatzoeker

Naast al het geschiet, de romance tussen Chase en Drake en het spannende verhaal is er ook zat te doen op het gebied van schatzoeken. Zo zit Uncharted: Golden Abyss vol met verschillende verzamelobjecten, een enorm aantal die je allemaal kunt opsporen. Naast het feit dat de speler met trophies wordt beloont, geven deze veloren artefacten ook een dieper inzicht binnen de wereld van toen. Ook gebruikt de titel de NEAR-applicatie van de Vita, een programma wat je kunt vergelijken met de Streetpass-functie van Nintendo’s 3DS. Hier kun je verschillende schatten met elkaar uitwisselen, om zo een set compleet te krijgen. Maar spelers kunnen ook een aantal exclusieve voorwerpen via deze functie verkrijgen. Wellicht is dit niet heel bijzonder voor iedere speler, maar voor iemand als ik was het een leuke tocht om ze allemaal te verzamelen. Normaliter voel ik me nooit gedreven om dergelijke collectibles te verzamelen, maar in Uncharted voelt het natuurlijker, juist omdat ik Nathan Drake was, de to-be-famous schatzoeker.

Conclusie

Voordat ik de PlayStation Vita in bezit had was ik erg sceptisch. De launch in Japan ging wat ongemakkelijk en maakte het moeilijk om te geloven dat Sony’s apparaat echt van de vloer zou komen. Maar nu ik eindelijk aan de slag kon met één van haar launchtitels, Uncharted: Golden Abyss, zijn bijna alle negatieve meningen van mijn kant van tafel geveegd.

Uncharted: Golden Abyss bied een bijzondere, aangrijpende ervaring die je keer op keer verstelt laat staan. Geloofwaardige voice-acting, het spannende verhaal en de grafische uitstraling laat elke speler zien wat handheld gaming kan zijn. Aan de besturing moet je wel wat wennen, maar werkt wel. Het is echter niet zo zwart/wit als dit. Soms is de besturing natuurlijk en goed, maar zowel het gamen met de twee pookjes als via de verscheidene touch-functies en de gyrosensor besturing kunnen soms ook wat stroef aanvoelen. Deze twee factoren zullen echter nooit de algehele presentatie van de game verpesten. Een launchtitel van zeer hoge kwaliteit, dus mocht je een Vita hebben, of nog niet, dan is dit beslist een game die je niet voorbij moet laten schieten.