Xenoblade Chronicles

Vroeger bezaten Japanse RPG’s een groot aandeel in de game-industrie, maar dat is allang niet meer zo. Het genre stagneert al jaren en is vastgeroest in jarenlange tradities. Toch zijn er af en toe nog games die deze conventies doorbreken of op een zeer succesvolle wijze verfrissen. Xenoblade behoort tot die laatste categorie; een game die traditie omarmt, maar deze op moderne wijze brengt.

Invasie

Lang, lang geleden, waren er slechts twee titanen. Jaar en dag bevochten de gigantische reuzen elkaar en er leek maar geen overwinnaar te komen. Uiteindelijk stierven ze beiden, waarna duizenden jaren rustig voorbij gingen. Er ontstond weer leven: flora en fauna en ook de mens kwam. Alles was vredig tot de mysterieuze Mechon, een robotachtig ras, hun opwachting maakten en op niets anders uit leken te zijn dan het menselijk ras uit te roeien. Om de invasie af te slaan leek niets te helpen: conventionele wapens bleken ineffectief en de Mechon leken in onuitputbare aantallen te verschijnen.

Echter, er was één middel om de vijanden te verslaan: de Monado, een eeuwenoud zwaard met vreemde krachten. Eenieder die het wapen wou gebruiken verloor tijdens het hanteren hun eigen wil en dus kon niemand het wapen inzetten, behalve één man. Dunban stopte de invasie en roeide de robots uit, maar daar werd wel een prijs voor betaald. Zijn rechterarm werd, door het overmatige gebruik van de Monado, gehandicapt voor het leven.

Een jaar later was alles weer zoals het hoorde en Shulk, zoon van Dunban, verricht inmiddels onderzoek naar het wapen en diens mysterieuze krachten. In Colony 6, de thuisplaats van beide heren, stap jij in de schoenen van Shulk en diens vrienden en leeft simpelweg je rustige leven. Totdat plotseling de eens uitgeroeide Mechon terug komen, en ditmaal in grotere aantallen dan ooit. Colony 6 dreigt volledig van de kaart te worden geveegd, waarop de jonge Shulk deze keer de Monado inzet en besluit wraak te nemen op de robotachtige wezens.

Opbouw

Het verhaal is op het begin nog niet heel erg sterk, maar Xenoblade Chronicles heeft dan ook aardig lang de tijd nodig om eenmaal op te bouwen. Wanneer blijkt dat de Monado krachten bezit om een glimp van de toekomst op te vangen, waarop het lot vermeden dient te worden, begint de game pas echt interessant te worden. Er zijn overigens wel een aantal redenen waarom Xenoblade Chronicles een traag begin kent en de voornaamste is dat de game enorm veelzijdig is.

Niet alleen is de spelwereld van Xenoblade Chronicles gigantisch, ook is daar ontzettend veel in te doen en te beleven. Voordat je dus wordt losgelaten en je kunt genieten van ongelooflijk veel vrijheid, wordt je eerst rustig aan het lijntje gehouden. Je leert de gameplay en de personages wat kennen, maar vooral ben je bezig met doorhebben wat je allemaal kunt doen. Zo is het mogelijk je wapens en uitrusting op te waarderen, dingen te verzamelen, missies te voltooien, op verkenning uit te gaan en al met al ben je continu bezig ervaring te vergaren.

Het leuke aan Xenoblade is namelijk dat je op heel veel manieren aan je experience kunt komen, waardoor elke verschillende speelstijl wordt beloond. Vanzelfsprekend kun je flink wat vijanden in elkaar slaan om je ervaringspunten binnen te harken, maar ook kun je deze vergaren als je bijvoorbeeld missies voltooid, nieuwe omgevingen ontdekt of meer mensen leert kennen. Het is daarom absoluut niet van belang om, wanneer je niet sterk genoeg bent, continu bezig te zijn met monsters in elkaar te slaan omdat je anders niet verder kunt komen.

Grootsheid

De schaal van de wereld kan wel in woorden worden uitgedrukt, maar dat geeft niet een correct beeld van de game zoals die in werkelijkheid is. De game is namelijk immens groot, waardoor jij je echt een nietig mannetje voelt. Het allerbeste is nog wel; je kunt overal heen. Wat voor plek je ook ziet; je kunt er komen. Een berg? Daar kun je op. Een gigantische klif met water eronder? Je kunt in het water springen en verder zwemmen. De vrijheid die je hebt is heel indrukwekkend. Het toffe is overigens ook dat het speelveld van Xenoblade Chronicles zich vormt op de lijken van de titanen en dat je dus ook steeds, wanneer je op een nieuwe plek bent aanbeland, met een ronde stop precies ziet waar je je nu weer op de titaan bevindt.

Ook de omgevingen zijn erg gevarieerd en indrukwekkend, want er zijn genoeg ideeën in de game verwerkt. Niet alleen kom je uitgestrekte landschappen en steden tegen, ook zijn daar bijzondere bergformaties, ruïnes en futuristische bases. Het verkennen wordt daarbij nog eens aangevuld met een sterke soundtrack wat de sfeer al helemaal compleet maakt.

Toch blijft het reizen door de immense wereld lang duren en het is dan ook fijn dat je op elk willekeurig moment ervoor kunt kiezen om de fast travel-functie te gebruiken om zo stukken over te slaan. Zodra je ergens al eens eerder bent geweest is dit mogelijk, wat ervoor zorgt dat je de wereld wel echt verkent, maar je niet continu bezig bent met lopen. Ideaal dus. Nog beter is dat de wereld ook nog eens propvol zit met dingen die je kunt doen. Als je alleen al in Colony 6 elke willekeurige missie aanneemt die je ziet, heb je binnen no-time een stuk of twintig quests open staan.

Vechten of bevochten worden

Xenoblade Chronicles kent een traditioneel, doch verfrissend vechtsysteem, die turn-based-actie omarmt, maar deze op succesvolle wijze implementeert in real-time gevechten. Automatisch val je de tegenstander met standaardaanvallen aan wanneer deze binnen je bereik is, maar je speciale vaardigheden kun je zelf nog kiezen. Dit klinkt simpel, maar uiteindelijk ben je op zeer tactische wijze bezig met het overwegen welke aanval in welk geval zinvol is. Zo is Reyn een personage met zeer veel leven die de tegenstanders aan zich toe-eigent, waardoor het bijvoorbeeld de taak van een ander is om hem regelmatig te genezen.

Er zijn geen zogeheten random encounters in Xenoblade Chronicles, want elke tegenstander loopt gewoon rond. Wel zijn er verscheidene types, waarbij je door middel van icoontjes kunt zien of een wezen niet veel waarde hecht aan jouw aanwezigheid of wel. Wanneer het eerste het geval is, kun jij er voor kiezen deze aan te vallen, maar doorlopen is ook gewoon een mogelijkheid, waardoor je niet constant bezig bent met vechten en je volop op bijvoorbeeld avonturieren kunt richten. Toch zijn er ook vijandige wezens die ofwel goed zijn in het horen, dan wel het zien van jou. Op die manier wordt bepaald of de monsters besluiten jou een kopje kleiner te maken, of je totaal niet opmerken.

Conclusie

Xenoblade Chronicles is in alles een grote RPG. Niet alleen in de letterlijke zin, daar de wereld enorm is en vol is gestopt met dingen die je kunt doen, maar ook figuurlijk is het spel gigantisch. De gameplay is namelijk enorm veelzijdig en uitgebreid en je kunt uren bezig zijn met nieuwe dingen uitvinden die ook mogelijk zijn. De game bouwt helaas wat langzaam op en weet niet in alles te verrassen, maar niettemin is Xenoblade Chronicles één van de meest volledige singleplayer RPG´s van dit moment.