Je hebt van die films die je gelijk met de eerste teaser al bij je lurven pakken. Je weet nog niks van het verhaal, je weet zelfs amper waar de film over gaat, maar je weet al wel zeker dat je hem wilt zien. Net dat kleine tipje van de sluier dat opgelicht wordt triggert je dusdanig dat je reikhalzend uitkijkt naar de eerste trailer, en natuurlijk naar de film zelf. Een van de films die dit met mij deed, is Super 8.
De ramp
Het is de zomer van 1979. Een groepje kinderen is in een rustig staalindustrie dorpje in Ohio bezig met het maken van hun eigen zombiefilm. Een van de scènes schieten ze op het perron van een klein stationnetje, net buiten het dorp. Als ze bezig zijn met repeteren, ziet de regisseur ineens een trein aankomen. Ideaal als toevoeging aan de sfeer van een station natuurlijk. Op topsnelheid wordt de set klaargemaakt voor de opname en precies als de trein eraan komt, begint het groepje met draaien. Alles gaat prima, totdat er ineens een auto het spoor op rijdt en zich frontaal in de tegemoetkomende trein boort. Een grote chaos is het gevolg. Binnen no-time wordt het gebied afgesloten en worden alle geruchten over eventueel gevaar weggewuifd met een “Niks aan de hand, wij ruimen het wel op” van het leger. Als er vervolgens allerlei voorwerpen, mensen en dieren uit het dorpje verdwijnen, wordt duidelijk dat er toch wel meer aan de hand is en dat het niet gaat om zomaar een treinramp.
Sterke acteerprestaties
Als kijker beleef je het verhaal door de ogen van Joe Lambs (Joel Cortney), de make-up artiest van het groepje. Joe is de zoon van de hulpsheriff en heeft vlak voor de treinramp zijn moeder verloren door een bedrijfsongeval in de lokale staalfabriek. Zijn vader probeert er voor hem te zijn, maar dat lukt hem door al het extra werk door de treinramp eigenlijk niet. Joe vindt zijn heil meer in het maken van de zombiefilm, en dan vooral in het werken met Alice (Elle Fanning), die de vrouwelijke hoofdrol speelt. De onderlinge relatie tussen de twee speelt een grote rol in het verhaal en wordt door beide jonge acteurs erg sterk neergezet. Van Elle Fanning wisten we natuurlijk al dat acteren haar in het bloed zit, maar ook debutant Joel Cortney zet zijn karakter erg overtuigend neer.
Ook de rest van de jonge acteurs overtuigt. Super 8 draait vooral om de onderlinge relaties tussen het groepje filmmakers en de jonge pubers laten stuk voor stuk zien dat ze in staat zijn om alle emoties van het witte doek over te brengen op het publiek. Het verhaal is zo geschreven dat de spanning langzaam wordt opgebouwd naar enkele hoogtepunten, die door de sterke acteerprestaties erg goed uit de verf komen. Bijvoorbeeld een conflict tussen Joe en regisseur Charles (Riley Griffiths) en het feit dat Alice en Joe elkaar niet mogen zien vanwege een ruzie tussen hun vaders, sinds het overlijden van de moeder van Joe.
Mysterieus
Super 8 weet de mysterieuze sfeer van de eerste teaser lang vast te houden, want tegen het einde van het verhaal wordt pas opheldering gegeven over het hoe en waarom van de hele situatie rond de treinramp. Maar dat betekent absoluut niet dat je je tot dat moment verveelt. De verhaallijnen rondom de personages zijn erg boeiend en je blijft benieuwd naar de zombiefilm, die als rode draad door het verhaal loopt.
Conclusie
Zowel een sterk als een zwak punt van Super 8 is dat J.J. Abrams een beetje op safe lijkt te spelen door veel elementen te lenen van films als E.T. en standaardmomenten uit eerdere films. Daar staat echter tegenover dat Super 8 erg mooi uitgewerkt is en dat alle elementen in de film, ook de wat minder originele, als een puzzel perfect in elkaar passen. De timing van het einde is echt perfect en het is ook aan te raden om tijdens de credits even te blijven zitten voor een hele leuke extra.
