Stacking

Ooit van matroesjka’s gehoord? Die Russische beschilderde houten poppen die men open kan schuiven en die vervolgens nog een heel scala aan kleinere poppen tonen? In Stacking zijn deze houten poppen tot leven gewekt en volg je het verhaal van de kleine matroesjka Charlie. O, en het is door Tim Schafer gemaakt.

Ja, die laatste zin spreekt al bijna boekdelen. De vrijwel legendarische Schafer staat vrijwel altijd garant voor leuke en originele games. Games die er op de een of andere wijze uitspringen, vanwege onder meer het vele vertier wat de gamer er uit kan halen. De eerste minuten van Stacking bevestigen vrijwel meteen dat beeld. Een beeld dat het gehele spel door continue wordt bevestigd.

Een kwaadaardige baron

Laten we bij het begin beginnen. In Stacking kruip je in de huid van Charlie Blackmore, een kleine matroejska. De familie van Charlie is van eenvoudige afkomst die elke dag brood op de tafel zet met het vegen van schoorstenen. Op een dag keert Charlie’s vader echter na het werken niet naar huis. Charlie’s broertjes en zussen worden vervolgens door zijn werkgever, een kwaadaardige baron, opgehaald om kinderarbeid te verrichten, daarbij Charlie en zijn moeder achterlatend. Een tijdje later blijkt echter dat ze vast worden gehouden en Charlie besluit als moedig ventje zijn familie te redden van de baron.

Charlie kan als klein mannetje echter niet veel beginnen tegen al die volwassenen en om die reden kan Charlie als rasechte matroejska in de gedaante van andere, iets grotere, poppen kruipen, waarmee hij zodoende ook continue puzzels weet op te lossen. Elke pop heeft zijn eigen speciale animatie. Zo heeft de één een viool in zijn handen waarmee die een riedeltje kan afsteken en kan een andere matroesjka continue overgeven. Deze aparte animaties zijn naast het feit dat ze vaak behoorlijk komisch van aard zijn, ook soms van fundamenteel belang voor het oplossen van puzzels.

Zo moet je eens een ambassadeur bevrijden die vastgehouden wordt op een rondjes rijdende auto die wordt bestuurd door gekke apen. Hiervoor moet je in de gedaante van een fotograaf kruipen, waarna je door het maken van een foto de apen doet schrikken, de auto daardoor crasht en de ambassadeur vervolgens bevrijdt. Humor is zoals je wel begrijpt dus ook ruim aanwezig in Stacking. Het leuke van de puzzels is daarnaast ook dat je ze vaak op drie, vier of zelfs vijf verschillende manieren kunt oplossen. Na het uitspelen van een level kan je daarom ook weer terugkeren om alle manieren uit te vogelen waarop de puzzels op te lossen zijn.

Stille films

De puzzels zijn over het algemeen niet de moeilijkste, maar dat is ook niet waar Stacking alleen om draait. Een zeer sterk punt in de game is namelijk vooral de sfeer. De game speelt zich tijdens de Grote Depressie af en de omgevingen die je met Charlie betreedt tijdens zijn queeste zijn dan ook geheel naar die tijd vormgegeven. De sfeer is ook sterk door de sublieme muziek, die doet terugdenken aan de tijd van de stille films. Deze stille films zijn daarnaast ook nog eens verwerkt in de tussenfilmpjes, waarbij je via beelden die op een decor worden getoond en de bekende tussenpozen met een tekstkader, het verhaal uitgelegd krijgt.

Conclusie

Het is nog niet eens genoemd, maar Stacking is een doodgewone PSN/XBLA-titel. Stacking neemt echter bijna de gedaante aan van een ‘normale’ game, net zoals een matroesjka. De game kent een originele setting met matroesjka’s in de hoofdrol, weet een fantastische sfeer neer te zetten en is bovendien voorzien van een gezonde dosis humor. Het enige kritiekpunt wat voor deze puzzeladventure genoemd kan worden, is het feit dat de puzzels niet van een dusdanig niveau zijn dat ze de fervente puzzelliefhebber lang tevreden kan stellen. Maar dat wordt wel goed gemaakt door het vele vertier wat je uit Stacking kunt halen.