Hoewel ik geen groot fan ben van racespellen, had ik wel enorm veel zin in Split/Second: Velocity voor de PSP. De PC-versie had ik al eerder gespeeld en daar was ik dol op. Misschien kwam dit voor een deel omdat ik het samen met een onervaren zus speelde, waardoor ik bijna altijd in de top drie belandde. Toch wist het mij vooral te bekoren vanwege de ontzettend extreme en verslavende gameplay.
Niet iedereen houdt van realistische racespellen zoals Grand Turismo of F1. Sommige mensen, waaronder ik, houden simpelweg niet van het rijden op circuits, zonder het tegenkomen van hellingbanen, explosieve objecten en talloze ontploffende auto’s die kriskras over je scherm vliegen. Disney Interactive heeft waarschijnlijk naar de gebeden van deze gamers geluisterd en heeft één van de meest overdreven racespellen tot nu toe ontwikkeld. Een racespel dat nog een stapje verder gaat dan Burnout, namelijk Split/Second. Weet deze compacte versie van Split/Second: Velocity ons ook zo’n geweldige adrenaline rush te geven? Overigens zal ik niet teveel ingaan op elementen van Split/Second: Velocity aangezien deze al duidelijk worden behandelt in de PlayStation 3-review van dit spel.
Leuk geprobeerd…
In Split/Second: Velocity is het de bedoeling om net als in elk ander racespel als eerste te eindigen bij de finishlijn. De PSP-versie van de game zou de Split/Second-titel dan ook niet waard zijn als deze niet gepaard ging met wat stijlvolle actie. Je kunt namelijk tijdens een race met een simpele druk op de knop jouw mederacers lastig vallen door gebruik te maken van de zogenoemde powerplays. Zo kun je wagens laten opblazen door bijvoorbeeld een helikopter een ton laten vallen vol met explosieve stoffen of een paar stilstaande taxi’s laten opblazen, waardoor ze over de baan heen vliegen en zo moeilijk te ontwijken zijn. Zorg wel dat je een valstrik op het juiste moment activeert, anders is er een kans dat je hier zelf de klos van wordt. Deze handige powerplays zijn niet altijd uit te voeren, maar moeten worden verdient door voornamelijk te grinden wat het ontwijken van andermans powerplays een stuk lastiger maakt.
Ook is het mogelijk om gebouwen te laten instorten waardoor je een compleet andere route creëert. Zo kan ik me nog goed herinneren dat toen ik dit spel op de computer speelde ik volledig verbijsterd was toen ik heel onschuldig een knopje indrukte waardoor de voorkant van een gebouw naar beneden denderde en ik vervolgens via het half ingestorte dak zo het gebouw op kon rijden. Alsof ik dan nog niet genoeg actie had gezien, gleden er ook nog eens vliegtuigen van het schuinstaande gebouw af die ik moest proberen te ontwijken, waarna ik vervolgens weer op de bekende route terecht kwam. Dit is de actie waarmee Split/Second: Velocity zich weet te onderscheiden en die het een sterke titel maakte. Hoewel je deze hele mikmak ook met de PSP-versie meemaakt, valt het toch een tikkeltje tegen. De speciale powerplays vallen door gebrek aan detail jammer genoeg halverwege weg in de lucht. Natuurlijk moet je er rekening mee houden dat de PSP niet zulke mooie graphics op een schermpje kan toveren als een console of computer dat kan, maar toch was er zonder twijfel meer uit te halen.
…maar toch net niet
Hoewel de powerplays niet heel interessant in beeld worden gebracht, kun je de PSP-versie van Split/Second: Velocity toch geen slecht spel noemen. Aangezien de game bijna identiek is aan diens console- en PC-broertjes zit de snelheid er nog steeds lekker in. Omdat je niet veel verschillende knoppen hoeft te gebruiken speelt dit spel overigens ontzettend lekker op een PSP. Wel is het besturen met de d-pad wat eenvoudiger dan met de analoge stick, want de bochten lijken hierdoor wat soepeler te nemen.
Wat ook jammer is, is dat de AI je altijd veel te slim af is. Mocht je een ronde achterlopen omdat je de dupe was van een aantal op jouw gerichte powerplays, dan kan je de race maar meteen herstarten, want eerste wordt je hoogstwaarschijnlijk toch niet meer. Je kunt dit zien als een uitdaging, maar na vijf keer dezelfde race te hebben gespeeld begin je het toch wel zat te worden.
Overigens is het ook teleurstellend dat er geen online multiplayer aanwezig is. Je kunt wel via Ad Hoc spelen met vier andere spelers, maar hoe groot is nou de kans dat je vier vrienden hebt met de PSP versie van Split/Second: Velocity? Het is ontzettend zonde, omdat Split/Second echt een spel is dat je met een aantal vrienden moet spelen. Na een gewonnen potje kun je eens lekker opscheppen en iedereen duidelijk maken hoe mooi jij wel niet een powerplay ontweek en vervolgens eentje activeerde en daardoor drie man tegelijkertijd wist uit te schakelen.
Conclusie
Split/Second: Velocity is op de PSP een vermakelijk spel geworden, maar ligt helaas duidelijk in de schaduw van diens HD-equivalent. Het spel weet je gewoon niet met een snel kloppend hart en zwetende handen op het puntje van je stoel te laten zitten. Ben je op zoek naar een leuk overdreven racespel, heb je een console of een computer met een redelijke goede grafische kaart en lijkt Split/Second: Velocity je toch wel wat, ga dan niet voor deze versie. Het is wel een leuk spel voor in de trein of als je op vakantie gaat, maar daar blijft het helaas dan ook bij.
