Zie ginds komt de stoomboot uit Spanje weer aan. Hij brengt ons een seriemoordenaar die moordend, tierend en tergend langs de huizen gaat om zoveel mogelijk mensen en kinderen af te maken, ik zie hem al staan. Hoe huppelt zijn paardje keihard over de Amsterdamse daken, wegrennend van de schietende politie. Hoe waaien de wimpels al heen en alweer.
Het is weer bijna Sinterklaastijd en hoewel dat voor de meeste kinderen een groot feest is, was er een groot aantal volwassenen dat zich heel druk maakte over de nieuwste film van Dick Maas. Maas, bekend van onder andere Amsterdamned en Flodder, heeft namelijk een horrorversie van ons gezellige Sinterklaasverhaal gemaakt en deze film is vanaf deze week te zien in de Nederlandse bioscopen. De film is gelukkig ook alles wat de mensen vreesden en gaat qua angst en geweld zo over de top dat het zich met recht een horror-komedie mag noemen.
Grandioos begin
De film begint grandioos met boven in beeld 1492 A.D. Een boos paard, met daarop een boze Sinterklaas en daaromheen heel veel boze Zwarte Pieten, lopen boos naar een dorpje toe om dood en verderf te zaaien. Er wordt aan het einde van de slachtpartij een briefje met daarop de wensen van de Sint aan een muur gespijkerd en vervolgens keren ze terug naar hun zeilboot (de stoomboot was immers nog niet uitgevonden). De dorpelingen pikken het niet meer en besluiten in opstand te komen. De Sint en zijn Pieten vinden de dood dankzij deze mensen en dit alles wordt gruwelijk in beeld gebracht. Met een schop slaat iemand een gezicht van een Piet in tweeën en de Sint zelf wordt levend verbrand op zijn, nogmaals, zeilboot.
Deze eerste vijf minuten vatten precies het gevoel van de film samen. Hij is keihard, ontzettend grappig en je schrikt je regelmatig de pleuris. Als we de sprong in de tijd naar nu maken, gaat het gerucht dat de geest van Sinterklaas wraak zoekt als het volle maan is tijdens pakjesavond. Gelukkig is dat dit jaar en politieman Goert is bijna de enige Nederlander die in deze legende gelooft. Dankzij een jeugdtrauma moet en zal hij de Sint afmaken en ook dit personage is lekker ongenuanceerd en hard. Er wordt meestal weinig geschoten in Nederlandse films, maar SINT is daar een positieve uitzondering op.
Over de top
Naast de over de top-actie is natuurlijk de spanning erg belangrijk in SINT. Mensen die ervan houden zich kapot te schrikken tijdens films hebben geluk. Die momenten zijn er in overvloed en hoewel ik er persoonlijk niet zo van houd (voel me altijd zo stom als ik schrik), kan ik me voorstellen dat veel mensen hiervan zullen smullen. Het verhaal is natuurlijk dun, maar het past in deze grote knipoog naar onze traditie.
Conclusie
SINT is precies wat mensen ervan zullen verwachten. Alle acteurs zetten een degelijke rol neer (Egbert Jan Weeber vooral), maar in deze film gaat het meer om het vermaak dan om de diepgaande rollen. SINT is grappig, SINT is zeer actievol en SINT is bij vlagen heel erg spannend. De film is wel degelijk voor achttien jaar en ouder en denk ook absoluut niet dat jonge kinderen hierheen kunnen. Deze Sint schuwt het moorden van kinderen namelijk niet, maar als je volwassen bent, kun je absoluut genieten van deze volwassen Sint.
