Assassin’s Creed: Brotherhood Hands-on

Als je op een druilerige donderdagmorgen naar het schitterende West-In Hotel mag komen om een ochtend aan de slag te gaan met de singleplayer van Assassin’s Creed: Brotherhood (ACB), dan ben je als fanatieke gamer een heel blij man. ACB neemt alles wat zo goed was aan Assassin’s Creed II, gooit daar een lading nieuwe opties in en verlengt op die manier de topper van vorig jaar. Vernieuwend? Misschien niet op alle fronten. Lekker? Hell yeah!

Producer Vincent Pontbriand was ook naar Rotterdam gekomen om meer over de game te vertellen. Zelf noemt hij Brotherhood ook eigenlijk Assassin’s Creed 2 2, maar omdat die titel natuurlijk een beetje raar klinkt (net als bij Army of Two 2), heeft de game nu de titel die wij allemaal kennen. En inderdaad, de game kent zijn begin direct na de gebeurtenissen van deel twee en zal daarna al snel een sprong maken naar de toekomst, waar Ezio een stuk ouder en volwassener is. Er gebeurt iets vreselijks in de familie, wat ik niet zal verklappen, en vervolgens reist Ezio naar Rome om daar wraak te nemen op zijn tegenstanders. De perfecte kans om Rome in zijn volle glorie te bouwen, zodat we nu het echte Rome te zien krijgen en niet het kleine gedeelte wat we te zien kregen aan het einde van ACII.

Rome ziet er schitterend uit en hoewel de game grafisch hetzelfde is, is de hoeveelheid content en sfeer in de stad een stuk groter. Een logische beslissing, aangezien de game zich bijna volledig in Rome afspeelt en dus kleiner is dan het vorige deel, dat verscheidene steden bevatte. Naast het zeer meeslepende verhaal van Ezio, zal vooral het verhaal van Desmond, het alterego van Ezio in de huidige tijd, een grotere rol spelen. Ik ga hier niet teveel over verklappen, maar je zult meer actie met Desmond te zien krijgen.

Hulp!

Natuurlijk is niet alleen het verhaal nieuw, maar is de game ook net wat afwisselender en spannender gemaakt. Afwisselender, omdat je nu ook kleine submissies hebt, die slechts een aantal keer in de game voorkomen. Zo zul je in het begin van ACB Monteriggioni moeten verdedigen tegen een aanval, met behulp van onder meer stadskanonnen. Dit soort kleine minigames zullen vaker voorkomen in het spel en daarnaast kun je nu eindelijk paardrijden binnen de stadsmuren. Ook qua wapens is er veel meer te beleven. Zo kunnen we eindelijk gaan genieten van een kruisboog en zal buskruit een grotere rol spelen.

Ezio is in ACB ouder en volwassener en staat daarnaast ook nog eens aan het hoofd van een nieuw Assassins-gilde. In de singleplayer werkt dit op twee manieren. Ten eerste kun je ingame hulp inroepen van collega’s. Er is een metertje op het scherm dat zich langzaam vult, en als hij vol is, kun je een tegenstander selecteren die aangevallen zal worden door je vrienden. Je mede-assassins doen dan hun werk en afhankelijk van de hoogte van hun XP, zullen ze gevechten winnen of verliezen. De tweede manier om je Assassins in te zetten is om ze wereldwijd opdrachten te laten vervullen. Dit werkt door middel van een wereldkaart, waarop verschillende activiteiten te selecteren zijn. Afhankelijk van de moeilijkheidsgraad stuur je er hele goede (veel XP) of beginnende Assassins op af om de klus te klaren. Je krijgt dit alles niet live te zien, maar achter elke kill zit wel een verhaal dat te lezen is op de wereldkaart. Als een Assassin beter wordt, kun je zijn kleding, wapens en voorwerpen upgraden om hem nog beter te maken voor je ingame avonturen. Persoonlijk vind ik het idee vet dat je zelf je Assassins over de wereld kunt sturen om zo ervaring op te doen en geld te verdienen. Op deze manier blijf je zuinig op je collega’s, want als er een sterft, zul je een nieuwe weer helemaal moeten opleiden.

Meer lekkers

Wat terug is uit het vorige deel, is het upgraden van je eigen stad. Echter, je eigen stad is deze keer een stuk groter, namelijk Rome zelf. Tijdens het spel zul je Rome moeten bevrijden van de Doge, de gemene heerser van de stad en dat doe je door verschillende gebouwen te veroveren. Deze kunnen variëren van paardenstallen tot forten en zodra je deze hebt veroverd, zul je ze kunnen upgraden zoals dat ook mogelijk was met Monteriggioni in ACII. Op deze manier blijf je de gehele game lang bouwen aan een beter Rome, om de bevolking te laten zien dat ze beter af zijn met jou dan met de Doge.

Als laatste wil ik nog even de animaties noemen, die een grote uitbreiding hebben gekregen. Zo zul je nu ook je polsgeweer kunnen gebruiken tijdens gevechten voor zeer brute finishing-moves. Daarnaast zul je qua gevechten niet alleen meer verdedigend counteren, maar ook aanvallende combo’s kunnen uitvoeren. De gevechten zullen hierdoor spannender, maar vooral soepeler verlopen, omdat je niet meer hoeft te wachten op je tegenstander voor het uitvoeren van een bloedstollende beweging.

Voorlopige conclusie

Assassin’s Creed: Brotherhood bouwt duidelijk voort op deeltje twee en voor game-puristen zullen de toevoegingen misschien niet genoeg zijn. Gelukkig ben ik geen purist, maar gewoon een gamer die houdt van de franchise. We moeten natuurlijk nog even wachten op het uiteindelijke product, maar ik ben in ieder geval blij dat we nog even geen afscheid hoeven te nemen van Ezio, die nu ook nog eens een volledig gilde aan Assassins mag leiden. Nog heel eventjes geduld en dan kunnen we dus allemaal los!