DeathSpank: Thongs of Virtue

DeathSpank was wat mij betreft de verrassing van dit jaar. Ik had nog niet eens van het spel gehoord voordat het onverwachts op mijn deurmat plofte. Ik ontdekte echter wel snel dat dit niet zo maar een downloadbaar spelletje was. DeathSpank was een achtbaanrit vol leuke gameplay en, misschien nog wel belangrijker: enorm droge humor. De opvolger DeathSpank: Thongs of Virtue werd bijzonder snel aangekondigd en een beetje verbaasd speelde ik het spel dan ook afgelopen week. Waarom kwam dit tweede deel zo vluchtig en is het nog wel zo leuk als het eerste deel was?

Corrupt ondergoed

In de eerste DeathSpank maakten we kennis met de interessant held, DeathSpank genaamd. Hoe dat eerste deel in elkaar stak lees je natuurlijk in de bijbehorende review, maar voor het gemak zal ik even een korte recap geven van wat er voorafging in DeathSpank’s nu al legendarische epiek.

Het was in de originele DeathSpank aan de spelers om DeathSpank te helpen met het voltooien van zijn levensquest: het vinden van ‘The Artifact’, een obscuur voorwerp dat opmerkelijk veel weghad van een stuk bacon. The Artifact valt jammer genoeg in de handen van de duivelse Lord Von Prong, die DeathSpank op zijn beurt natuurlijk om moet leggen. Je doet zoals je verteld werd en maakt een einde aan het leven van Von Prong, maar wat blijkt? Je opdrachtgever, de mysterieuze Sandy Bravitor, liet je enkel deze tiran omleggen omdat zij diens string wilde hebben.

Zei ik string? Ja, ik zei string. In DeathSpank: Thongs of Virtue legt Sandy je namelijk uit dat een smid ooit een aantal magische strings maakte, ondergoed dat mensen speciale krachten geeft, maar ze tegelijkertijd ook waanzinnig maakt. DeathSpank draagt zelf ook zo’n stijlvolle string (in een passende tint paars overigens), al lijkt hij in al zijn koppigheid immuun te zijn voor de kracht van de string. De andere dragers van de strings zijn daarentegen corrupt en slecht geworden. Aan jou is nu de taak om de resterende strings te vinden en ze te ontdoen van hun doorgedraaide dragers.

Ja, het klinkt alsof ik de verhaallijn van de slechtste pornofilm ooit pitch, maar nee, dit is DeathSpank: Thongs of Virtue.

Guns, guns, GUNS!

Om maar meteen met de deur in huis te vallen: DeathSpank en geweren, dat gaat niet samen! Het toevoegen van het wapenarsenaal is de meest opvallende verandering tussen de twee delen en het staat me totaal niet aan. Ja, dat is een erg persoonlijke mening, maar het moet er gewoon even uit. Ik hield van de DeathSpank zoals hij was: de naïeve ridder die enkel goed wilde zijn voor de wereld. Deels is hij dat ook gebleven, maar het plaatje klopt gewoon niet als je DeathSpank bewapend met een tiental bazooka’s en futuristische vlammenwerpers. Er wordt in het spel gelukkig ook nog veel op los geslagen en gehakt en ik ben dan ook blij dat die ‘goede oude’ gameplay behouden is gebleven, maar vuurwapens? Nee, liever niet.

Andere setting, zelfde humor

Het is echter niet alleen DeathSpank’s uitrusting die een make-over heeft gehad, ook de setting van de game is een tikkeltje veranderd. Zeg vaarwel tegen de kastelen en kerkers en verwelkom het wilde westen, besneeuwde oorlogsgebieden en woestijnen. Net als de implementering van vuurwapens zijn deze veranderingen een verrassing in mijn ogen, al kan ik hier wel spreken van een positieve verrassing. De nieuwe omgevingen lenen zich prima voor de vele droge opmerkingen en zwarte humor en dat maakt het dat Thongs of Virtue in ieder geval niet onderdoet aan zijn voorganger qua grappen en grollen. De toon van de humor is meteen gezet als je Orcs te lijf moet gaan met een aardappelschiller, om ze vervolgens te overtuigen dat je een van hen bent door hun kleding te stelen. “As you can see, I am TOTALLY an Orque”

Ethisch dilemma

Wat de meesten een beetje dwars zal zitten, is het feit dat Thongs of Virtue zo bijzonder snel na het eerste deel komt. We zagen in trailers en screenshots van de eerste DeathSpank al beelden die we niet terug konden vinden in het spel, wat er op wijst dat men bij Hothead Games al bezig was met een nieuw deel, terwijl het eerste nog niet eens afgerond was. Met de huidige bombarie die developers creëren door al te beginnen aan het maken van downloadable content terwijl het spel nog niet eens helemaal af is, is dit wat mij betreft een hot topic. Had Hothead Games gewoon een dermate groot spel dat het in tweeën is gesplitst of hebben ze zelf besloten om het verhaal van DeathSpank in episodes uit te brengen om zo meer geld te vangen? Ik vermoed eigenlijk het eerste, al had het me netter geleken als de beste dames en heren ons op de hoogte hadden gesteld van deze opsplitsing. Nu krijg je toch een beetje het gevoel dat je afgezet wordt: je denkt een heel spel te kopen, maar komt je er later achter dat je enkel een klein deel van een groter geheel aanschaft.

Niet helemaal netjes gespeeld van Electronic Arts en Hothead Games dus, maar hoe cliché het ook klinkt, vergeef ik het ze. Je kreeg immers bij de eerste DeathSpank enorm veel waar voor je geld en ook het tweede deel flikt dit trucje weer. Je betaalt slechts een euro of twaalf en je krijgt uiteindelijk toch een heel compleet spel. DeathSpank: Thongs of Virtue heeft namelijk net als zijn voorganger enorm veel te bieden en de speelduur is zelfs nog een tikkeltje langer dan het origineel. Er zijn genoeg verschillende sidequests en het verhaal is ook weer gek genoeg om je toch een goed aantal uur bezig te houden.

Conclusie

DeathSpank: Thongs of Virtue bestaat net als zijn voorganger uit een vrij complete ervaring. Knokken tegen hordes vijanden en geboeid het verhaal volgen wordt vrijwel constant afgewisseld met flarden van lachaanvallen die veroorzaakt worden door de ontzettende droogkloot die DeathSpank is. Een van de overduidelijke minpunten aan dit tweede deel is natuurlijk dat Hothead Games geen tijd heeft gehad om iets te doen aan de feedback die men gaf op het eerste deel. Aan de ene hand is het leuk dat de serie vrijwel onveranderd voortzet, maar aan de andere hand had men beter even de tijd kunnen nemen om naar de game te kijken en hier en daar wat tweaks aan te brengen.

Dat men voor een andere setting heeft gekozen zal bij de een misschien wat beter vallen dan bij de ander, maar ach, die ondoorgrondelijk droge humor maakt een hele hoop goed. Ik heb in ieder geval nog geen genoeg gekregen van DeathSpank en zou graag weer meer van de naïeve kluns willen zien, al hoeven de delen elkaar ook weer niet zo snel op te volgen. Het zou zonde zijn als deze ontzettend gave held uitgemolken zou worden, dus Hothead Games: doe dat dan alsjeblieft ook niet.