Maak kennis met Steve en Kate Jones, hun twee doorsnee kinderen en… hun verborgen leven. Ze zijn net nieuw in een luxe woonwijk en lijken voor de buren op een ideaal gezin met een geweldige manier van leven, maar in feite is de familie Jones een en al gebakken lucht. Een gezin dat bestaat uit pure verkopers die de lokale omzet van hun merken moeten verbeteren. De hele truc van deze manier van ‘stealth marketing’ lijkt goed uit te pakken, maar al snel blijkt er meer aan de hand te zijn…
Meer humor dan drama
The Joneses is deels een lekkere luchtige komedie en deels is het een film met een kleine boodschap. Misschien ligt het er een beetje te dik op, hoe materialistisch wij allemaal leven en hoe producten en merken ons gedrag bepalen, maar een morele eyeopener is het nooit. Daarvoor is de insteek van de film meer humor dan drama, tot mijn grote genoegen.
Qua originaliteit zit het met The Joneses dan ook wel goed. De familie Jones kan lekker onhandig met elkaar het gezinsleven vormgeven, aangezien het er uiteindelijk toch om draait dat elk gezinslid ervoor moet zorgen dat zijn verkoopcijfers zo hoog mogelijk zijn. Als er buren of vrienden over de vloer zijn is het dan ook een en al marketing in huize Jones, terwijl het buiten werktijd een bijna doodgewone familie lijkt te zijn, elk met zijn of haar eigen problemen. De twee kinderen lopen tegen typische tienerproblemen aan, terwijl er ook de niet te vermijden spanning is tussen de nep ‘vader en moeder’.
Een stapje verder
Het verhaal gaat gelukkig wel een stapje verder dan alleen wat marketingavonturen en gedoe binnen de muren van huize Jones. Het doel van dit zogenaamde gezin is immers om zoveel mogelijk spullen aan de man te brengen, maar voor nieuwe stealth marketeer Steve Jones (een prima rol van David Duchovny) begint toch steeds meer zijn geweten een rol te spelen. Is het wel verantwoord om iedereen maar voor te liegen in de hoop dat ze jouw producten gaan kopen? Hoe echt leef je daarentegen zelf als je familieleden eigenlijk niet eens je echte gezin zijn? Al deze vragen pakken in een lekker tempo uit tot een boeiende film met een gezonde dosis humor.
Duchovny kruipt wat meer in een rol die hij ook met Californication al geweldig weet neer te zetten, Demi Moore is een charmante maar ambitieuze vrouw des huizes en de kinderen gaan lekker hun eigen gang en lijken ook niet altijd even makkelijk het onderscheid te kunnen maken of ze nu met vrienden of met potentiële kopers te maken hebben.
De film kent eigenlijk maar één groot nadeel en dat is de nogal vreemde opbouw. Het begint wat traag en lijkt alles rustig een plek te willen geven, terwijl er in de laatste tien minuten nog zoveel uit de kast wordt getrokken dat je het gevoel hebt dat ze dit beter hadden kunnen uitbreiden tot een verhaal van twee uur, wat zeker geen straf zou zijn geweest. Nu voelt het einde een beetje gehaast aan en dat is best jammer. The Joneses heeft genoeg te bieden en om dan ineens wat voorspelbaar te worden en met een cliché richting de aftiteling te werken, is een gemiste kans.
Conclusie
The Joneses is een luchtige komedie, met af en toe wat stukjes drama zonder echt hele zware onderwerpen aan te snijden. Het is een film die makkelijk wegkijkt en die eigenlijk te snel weer voorbij is. Helemaal omdat het einde wat overhaast aanvoelt. Hierdoor blijft de film met een mooie voldoende achter en is het zeker iets om eens een kans te geven, al had ik er graag een hoger cijfer opgeplakt.
