De onthulling van Bioshock: Infinite

Zeven, acht, misschien zelfs negen keer heb ik inmiddels vol verbazing de allereerste trailer van Bioshock: Infinite bekeken. Weg met Rapture, weg met de vervallen wereld onder water en weg met de meeste andere, vertrouwde elementen die je uit de vorige games kent. Dit nieuwe deel gaat namelijk hoog de lucht in. Skyoshock, zoals u wilt. Een nieuwe setting, een nieuw verhaal, een nieuwe aanpak… maar toch ontzettend vertrouwd.

Neo-klassieke steampunk

Het is de mensen van Irrational Games dan toch echt gelukt om hun Project Icarus geheim te houden tot het grote moment eindelijk daar was: een wereldwijde onthulling. Icarus, een jongen die tijdens een ontsnappingspoging met zelfgebouwde vleugels te hoog ging vliegen en zijn hoogmoed bestraft zag worden met een dodelijke val. Hoe poëtisch, en hoe passend voor dit nieuwe project van goeroe Ken Levine en zijn team, want met Bioshock: Infinite gaan we hoog de lucht in.

De game speelt zich af in het jaar 1912 en we bevinden ons in Columbia, een enorme stad die hoog in de lucht zweeft. Eigenlijk zijn het meerdere enorme, zwevende delen die Columbia vormen. Voorzien van propellors, meerdere luchtballonnen en onderling verbonden door een Sky Line die wel wat weg heeft van een enorme achtbaan, biedt Columbia een bijzondere omgeving in een voor Bioshock zo typerende neo-klassieke, deze keer zelfs bijna steampunk-achtige stijl. De stad was overigens niet in het geheim gebouwd, zoals Rapure, maar stond juist vol in de belangstelling van de hele wereld. Amerika wilde met dit project laten zien dat ze vergevorderd waren met hun technologie, maar de stad werd al snel vooral een tot de tanden bewapend, vliegend fort. Een heftige internationale rel volgde en Columbia verdween als sneeuw voor de zon. Vrijwel niemand die nog wist waar deze voorheen zo idyllische stad zich bevond…

Duidelijk concept

Een andere tegenstelling met de vorige Bioshock-setting is dat je in Bioshock: Infinite een duidelijk personage bent met een bekende achtergrond. Je stapt namelijk in de schoenen van Booker DeWitt, een agent van de private veiligheidsdienst Pinkerton. Op een dag word je door iemand benaderd die blijkbaar de locatie van Columbia weet en je krijgt de opdracht om een vrouw genaamd Elizabeth te redden uit de stad. Elizabeth blijkt echter meer te zijn dan ‘gewoon’ een vrouw en ook de problemen in Columbia hebben met haar te maken. Het is anarchie in Columbia en je weet nooit wie van de inwoners je zonder problemen laten passeren en wie meteen vijandig worden als ze je zien. Kortom, door de laatste bewoners van de vliegende stad word je niet bepaald warm ontvangen in jouw tocht om Elizabeth te helpen ontsnappen.

In termen van gameplay hebben we nog steeds te maken met een first-person shooter, zoals we dat gewend zijn van de vorige delen. Verwacht dus ook geen co-op modus waarin iemand anders Elizabeth bestuurt door het verhaal heen, want zij is puur een computergestuurde metgezel tijdens je avontuur. Ze heeft echter wel de nodige krachten om je te helpen en waar je goed gebruik van kunt maken. Zo toonde Irrational Games een situatie waarin Elizabeth een donderwolk opriep en dankzij de elektro-shock krachten van DeWitt resulteerde dit in dodelijke bliksem voor diverse vijanden. Niet veel later gebruikte Elizabeth haar krachten om een stapel oud ijzer bij elkaar te houden, die DeWitt door middel van telekinese naar zijn vijanden kon slingeren.

De overeenkomsten met de vorige Bioshock-games zijn duidelijk, maar toch voelt het ook weer heel fris aan. Het combineren van krachten is herkenbaar, DeWitt kan krachten krijgen door uit wat typische veldflessen te drinken, een ooit zo mooie stad die eigenlijk steeds meer in verval aan het raken is… het concept ‘Bioshock’ is duidelijk aanwezig, zonder dat je het gevoel moet hebben dat het een simpel vervolg op het avontuur in Rapture is. Ken Levine gaf tijdens recente interviews dan ook aan dat men klaar was met het verhaal van Rapture, maar dat er nog genoeg te doen was met de diverse elementen van Bioshock. Dat was ook de reden waarom een ander team aan Bioshock 2 werkte, zodat Irrational Games inmiddels alweer drie jaar lang aan Bioshock: Infinite kon werken.

Topje van de ijsberg

Eindelijk heeft men de stilte doorbroken en kan er openlijk gesproken worden over de werkzaamheden van Irrational Games. Er zijn wat herkenbare stukjes gedachtegoed uit de originele Bioshock aanwezig, terwijl er ook zoveel nieuws onder de zon is dat je vol overtuiging kunt zeggen dat dit een geheel nieuwe richting is binnen de franchise. Levine vergelijkt de serie dan ook een beetje met Final Fantasy; er zijn her en der wat raakvlakken aanwezig, er is sprake van een spirituele opvolger, zonder dat echt hele grote stukken uit vorige games worden meegenomen in een nieuw deel.

Toch is dit slechts een eerste onthulling geweest, een minimaal topje van de spreekwoordelijke ijsberg. Er is nog zoveel te ontdekken en zoveel te melden over Bioshock: Infinite dat we het liefst Levine aan een kruisverhoor willen onderwerpen om hem zoveel mogelijk uit te horen. Heb je hoog in de lucht ook wat meer vrijheid, of bestaat de actie vooral uit de onlangs getoonde scripted gebeurtenissen? En wat doet men deze keer met morele keuzes? Hoe tof zou het zijn als Elizabeth daadwerkelijk verandert, afhankelijk van jouw keuzes. Dat ze bijvoorbeeld steeds verzwakter raakt als je haar krachten vaker gebruikt of dat ze steeds kwaadaardiger wordt als ze meer slachtoffers maakt. Hopelijk gaan we hier heel spoedig meer van zien en horen en wie weet heeft 2K Games wel iets leuks voor ons in petto volgende week, achter de bekende gesloten deuren van de Gamescom.