Spektakel en revolutie in de filmindustrie, een filmpje kijken zou nooit meer hetzelfde zijn. Overal om je heen zag je posters, voorpagina’s van kranten en trailers met de welbekende blauwe wezens. Smachtend wachtten we braaf op de eerste beelden van de langverwachte film, waren deze wel zo spectaculair? Mij leek het weer een misleiding, een trailer van een 3D-film bekijken op een 2D- scherm, niet zo overweldigend. Maar niet getreurd, eenmaal de drie uur durende film in één zucht in 3D-uitvoering uit te hebben gekeken bleken de beweringen waar: Avatar is een lust voor het oog.
Het verhaal is een tweede. Alle aandacht lijkt zo naar het visuele getrokken te zijn dat het verhaal helaas zwak over doet komen. Hoofdrolspeler Jake Sully (Sam Worthington) is een kreupele ex-marinier en droomt ervan om weer normaal te kunnen lopen en te leven. Door het overlijden van zijn tweelingbroer krijgt Jake de kans om in de plaats van zijn broer mee te doen aan een wetenschappelijk project, en laat zich naar maan Pandora zenden. Jakes DNA komt overeen met die van zijn broer, zo kan hij de door zijn broer ontwikkelde Avatar besturen met zijn hersenen. De Avatar, deels bestaande uit genetisch materiaal van de inheemse bevolking Na’vi en deels uit de mens, is precies aangepast op het evenbeeld van de bestuurder. Door deze Avatar kan de mens de maan Pandora betreden terwijl deze eigenlijk giftig voor mensen is.
Leven op Pandora
Het project – onder leiding van wetenschapper Grace Augustine (Sigourney Weaver) – is van de bedoeling om zoveel mogelijk monsters van flora en fauna te verzamelen op Pandora, om zo meer kennis te vergaren van hoe de planeet in elkaar zit. Ex-marinier Jake gaat liever op avontuur en komt door zijn onoplettendheid en verwondering van de omgeving in de problemen. Wanneer hij Neyteri (Zoe Saldana ) –een Na’vi – ontmoet en zij hem meeneemt naar haar leefomgeving, krijgt Jake een andere functie toegewezen. kolonel Miles Quaritch (Stephen Lang) wilt dat Jake zich samenvoegt met het volk Na’vi en er op die manier voor zorgt dat het volk zich verplaats naar een andere leefomgeving. Het blijkt namelijk dat er op de huidige plek een grote hoeveelheid Unobtainium te vinden is, voor de aarde een zeer waardevolle erts. Maar zodra Jakes iets te veel proeft van het machtige en mooie leven op Pandora werkt hij al snel het bevel van de kolonel tegen.
Het moraal van dit verhaal, is dat wij (de mensheid) zijn vergeten hoe we moeten houden van de aarde en haar schoonheid. In de film hoor je hier en daar kleine boodschappen als: ‘zij hebben hun moeder al verwoest’, iets wat je bewust en onbewust aan het denken zet. De ‘droomwereld’ Pandora is namelijk geen droomwereld, maar een realistische vertoning van natuurlijke schoonheid. Als je verdwaald bent in het oerwoud heb je geen vuur nodig want de planten lichten op, als je dorst hebt drink je van de douw en met honger bied je je avondmaal een snelle en respectvolle dood opdat zij zich vermengen met de Na’vi en terugkeren in de natuur. Natuurlijk wordt deze schoonheid verstoord door boze Amerikanen met hun hoekige kaken en grove machines. Grote actierobotten, bestuurd door verouderde Actionmen laten je beseffen dat niet alleen organische vormen het goed doen in 3D, en dat een beetje verwoesting het stiekem toch goed doet.
Conclusie
Geen moment lijken de Avatars en Na’vi op 3D-wezens, hetzelfde geldt voor de overige dieren en insecten die veelvuldig voorkomen. De bewegingen zijn realistisch, geen hakkelende bewegingen met rennen of een dode blik in de ogen, waar velen zich met 3D films aan storen. De blauwe wezens zijn drie keer zo groot als de mensen, wanneer 3D met realiteit wordt vermengd blijft het geloofwaardig. Avatar is visueel geslaagd, op naar het volgende spektakel, want dit smaakt naar meer!
