Review: Skate 3

Vergeef me, maar ik was al sinds het prille begin van de Skate-franchise een enorme aanhanger van de serie. De stijl, de vernieuwing, de manier van leven die Skate uitbeeldde, de game kreeg zelfs mij op een skateboard. Vorig jaar maakte Skate 2 vele fouten van het eerste deel goed en ik beweerde destijds dan ook vol overtuiging in mijn review dat het de beste skategame ooit was. Skate 3 komt echter wel angstvallig snel na Skate 2, wat ons erbij stil doet laten staan: begaat Skate nu toch dezelfde fout die Tony Hawk ooit maakte?

Dag dag kontenlikken!

Gamers die de eerste Skate-games gespeeld hebben zullen bij het oppakken van Skate 3 meteen merken dat in dit deel van de franchise alles anders is. Het goede oude San Vanelona is niet meer; in Skate 3 begeven we ons namelijk in Port Carverton, een stad die niet alleen de skateboardscene uitbeeldt, maar het ook echt ademt. Elk denkbaar plekje stikt van de obstakels om over te grinden, springen of te manuallen. De mannen van Black Box hebben nog steeds hun oog voor detail, maar toch verschilt de wereld veel met die van de eerste twee games; de omgeving is namelijk stukken speelser en vrolijker dan voorheen denkbaar was. Zelfs je trouwe cameraman Reda wordt vervangen door de stille Shingo, die gelukkig lang niet zo bijdehand en irritant is als Reda. Het is tevens ook gedaan met de underground scene die we kennen van de eerste twee Skate games. Niet langer hoef je als skater te vrezen voor de bewakingsagenten in bepaalde gebieden en ook met het kontenlikken bij andere skaters blijft in in dit deel uit.

In Skate 3 hoef je niet meer je weg naar de top te zoeken, je bent er immers al tweemaal geweest in de vorige delen en daarom probeert Skate 3 een andere invalshoek voor de campaign: je gaat je eigen skateboardbedrijf oprichten. Natuurlijk blijft het noodzaak dat je in de skateboardbladen verschijnt en vrienden wordt met andere skateboardpro’s, ditmaal niet om jezelf te promoten, maar je eigen merk. Alles wat je doet zorgt ervoor dat je ‘boardsales’ omhoog gaan en het hele spel draait om het halen van bepaalde milestones in de verkoop. Een leuke nieuwe invalshoek van het spel, al merk je er zelf niet zo bijzonder veel van: je skate gewoon lekker door.

Team up, throw down

De headliner en misschien ook wel de leukste nieuwe feature is de vernieuwde multiplayer van Skate 3. Nagenoeg alle challenges en opdrachten in de singleplayer zijn ook te voltooien met online vrienden. Het bouwen van je skateboard-imperium levert je een groot aantal sales op, maar doe je dit in teamverband met een stel maten, dan gaat de verkoop significant omhoog. Je merkt echt dat ontwikkelaar Black Box de barrière tussen on- en offline probeert te verbreken. Met of tegen vrienden spelen is slechts een paar drukken op de knop van je verwijderd en het past naadloos in de setting van Skate 3 en hiervoor mag Black Box geprezen worden; voor de eerste keer lijkt het erop dat een skateboardgame ook echt een community kan hebben. Het maken van skateteams werkt goed en het is leuk om te zien dat je ook als team progressie kan boeken. Deze nieuwe feature kan leuk gecombineerd worden met de ‘Skate Graphics Creator’, die ook bekend is van het vorige deel. Met behulp van deze tool maak je in no-time een logo en merchandise voor jou en je team in de vorm van kleding of skateboards.

Strakker

Skate 2 had ondanks alle verbeteringen ten opzichte van de eerste Skate toch nog een hoop steekjes los zitten. Zo verliep bijvoorbeeld het rondlopen wat stroef en zagen sommige bewegingen er nog steeds erg stijf uit. In Skate 3 zijn dit soort onzuiverheden weggepoetst, alle bewegingen van je skateboarder zien er strakker uit en zelfs het vallen is verbeterd. Genoodzaakt zijn om op je bek te gaan is er niet meer bij, in Skate 3 kun je namelijk je board kwijtraken in een trick en er toch ‘uitlopen’; even strompel je weg of maak je een korte koprol, maar je blijft uiteindelijk staan en daar draait het toch om. Dit soort bewegingen zijn kleine, fijne toevoegingen aan de Skate-formule die het spel in mijn ogen toch goed doen. Naast verbeterde bewegingen steekt ook de editor van films en foto’s, Skate.Reel, beter in elkaar. Er is nu de mogelijkheid om meer effecten aan je foto’s en fimpjes toe te voegen en ook de camera werkt stukken handiger dan in voorgaande delen.

Jammer genoeg voegt Skate 3 toch niet op alle aspecten net zoveel toe als Skate 2 dat op het eerste deel deed. Er is slechts een handjevol nieuwe trucs bijgekomen, waarvan de meest prominente nog wel de zogenaamde darkslide is. De darkslide is een technisch erg lastige truc, aangezien je een grind of slide maakt met je board ondersteboven. De darkslide ziet er gaaf uit, maar is naast erg omstreden in de skateboardscene ook nog eens ongelooflijk onrealistisch. Een korte darkslide hier en daar is natuurlijk goed mogelijk, maar om er eentje van een meter of honderd te landen is toch in tegenspraak met het realisme van de eerdere games uit de franchise. Iets waar ik persoonlijk erg op tegen ben. De charme van Skate zit hem in het realisme en die charme lijkt nu stukje bij beetje weg te vallen.

Hilarisch ziekenhuisbezoek

Ook de ‘Hall of Meat‘ is weer terug in Skate 3. Deze pijnlijke feature kennen we al van de eerste Skate, waarin het slechts een simpel extraatje was met de bedoeling zo hard mogelijk te vallen en zo veel mogelijk botten te breken. De Hall of Meat was echter tot ieders verbazing immens populair en kwam daarom ook in volle glorie terug in Skate 2, waarin het zijn eigen doelen en opdrachten kreeg. Ook in Skate 3 speelt deze feature weer een grote rol. Nu is het zelfs mogelijk om al vallend te skydiven en kun je zelfs na je klap op de grond nog wat naspartelen in de hoop dat je verder naar beneden dendert. De Ragdoll-physics zijn aangepast en verbeterd, maar de Hall of Meat blijft niets meer dan de luchtige afwisseling die Skate 3 nodig heeft. Al is het uiteraard wel hilarisch om met een stel vrienden zo pijnlijk mogelijk van de klokkentoren af te springen of tegen obstakels aan te skydiven.

Conclusie

Skate 3 heeft een handvol geweldige toevoegingen op de Skate-formule waaronder vooral het maken van teams, de verbeterde physics, een leukere Hall of Meat en de mogelijkheid om zelf een skatepark te maken. Dit zijn dan ook de echt noemenswaardige nieuwe features. Ook de speelsere omgevingen van Port Carverton zijn op het eerste gezicht erg gaaf om te zien en om over te skaten, maar ze doen je toch twijfelen aan het imago van de Skate-franchise. Het realisme wordt grotendeels over de boeg gegooid en dat is in mijn ogen oneindig zonde. De game is echter nog steeds een genot om te spelen en gamers zoals ik kunnen het zichzelf nog steeds lekker moeilijk maken, mede door de nieuwe ‘hardcore mode’ of gewoon de onrealistische tricks en obstakels te laten voor wat ze zijn.

Wat mij betreft mag de Skate-franchise ook zo nog door leven, al zou ik Black Box er toch graag op willen wijzen dat ze voorzichtig moet zijn met haar reeks. De games zijn gaaf en blijven in zekere zin ook nog altijd leuk om te spelen, maar als we elk jaar een nieuwe Skate krijgen, dan zal de formule snel gaan vervelen en dat is niet wat we willen. Laten we dus hopen dat Black Box niet de fouten begaat die Neversoft met Tony Hawk ooit beging.