Bob Came In Pieces

Indie-games met physics als uitgangspunt is een snel groeiend en succesvol subgenre aan het worden. Zodoende krijgen we weer een nieuwe game voorgeschoteld met het zojuist genoemde concept, in dit geval Bob Came In Pieces. Met ruimteschip en al is Bob gecrasht en dringend op zoek naar zijn verloren onderdelen. Dit doet hij aan de hand van uitgebreide puzzels en een uniek aanpassingsvermogen. Benieuwd? Lees dan verder…

Een twijfelaar

Met deurpost en scharnieren dender ik maar direct naar binnen: Bob Came In Pieces is helaas niet van het niveau Braid of Audiosurf. De game kent simpelweg niet genoeg variatie en aantrekkingskracht om een dergelijke status te bereiken. Toch kent Bob een handjevol unieke concepten, waarvan het eerder genoemde ruimtescheepje al een voorbeeld is. Al vliegend en puzzelend kun je in de levels onderdelen vinden voor dit voertuig, waardoor je extra raketten en speciale apparaten kunt plaatsen op je schip.

Dit speelt een belangrijke rol, aangezien je op momenten extra stuwkracht of bepaalde manoeuvres nodig hebt, om respectievelijk stenen te verplaatsen of ijs te breken. De eerste paar levels barst dit concept nog van de potentie, maar het is gaandeweg dat het geheel repetitief begint te worden. Het is ook nog eens een korte ervaring, aangezien de game maar veertien levels kent en binnen twee á drie uur te voltooien is. Pas in de allerlaatste levels keert de kracht weer terug en kun je echt ‘genieten’ van de game.

Teveel hooi op de vork

Zoals het elk goed concept betaamt, wordt deze stukje bij beetje verder uitgebouwd. Bob Came In Pieces voldoet aan deze verwachting door steeds complexere puzzels voor te schotelen, die telkens weer een andere opbouw van je schip vereisen. Regelmatig ben je dus aan de slag om je schip aan te passen voor de volgende puzzel(s). Een leuk aspect hiervan is dat je zelf kunt bepalen welke knoppen je toewijst aan de onderdelen, zodat je volledige controle hebt over je schip.

Hierdoor krijg je een zekere vrijheid in handen, om op allerlei creatieve manieren uit je dak te gaan. Toch zul je eerder geneigd zijn om vaak de makkelijkste route te pakken en snel het level te voltooien. Dit komt mede doordat er teveel verschillende elementen aan te pas kunnen komen en het tempo vaak al laag ligt. Er ontstaat als het ware een ‘nèt niet’-factor, waardoor de puzzels nooit echt bevredigend aanvoelen. Slechts de allerlaatste levels wisten het tempo weer op te pakken en een goede balans te treffen tussen het puzzelen en vliegen.

Mooie voorbeelden hiervan zijn de momenten waarop je perfect een rollende steen of voorwerp moet timen, om zo toegang te krijgen tot het volgende stuk. Gelukkig is het geheel zelden of nooit frustrerend (afgezien van wat bugs), al dan wel minder goed gepoetst dan ik had gehoopt. Desondanks is dit een game die het uitproberen waard is, aangezien je Bob voor slechts 6,99 euro in huis kan halen. Mocht je echter op zoek zijn naar een revolutionaire Indie-game die iets totaal anders doet, dan raad ik eerder Windosill of simpelweg World of Goo aan.

Conclusie

Bob Came In Pieces is geen slechte Indie-game, integendeel, het is alleen jammer genoeg zo dat Bob en zijn ruimteschip niet tot de ‘AAA’-klasse horen binnen het Indie-genre. Wellicht dat een vervolg de fouten in dit deel kan corrigeren en voor een ware, toffe ervaring kan zorgen die vlekkeloos speelt. Tot die tijd ben je beter af met andere Indie-games binnen het physics-subgenre, al is Bob zeker het uitproberen waard.