R.U.S.E. Gamescom 2009

R.U.S.E. is een strategische game zoals je ze niet vaak ziet. Ontwikkelaar Eugen Systems en Ubisoft werken al tijden hard aan deze game en tijdens de Gamescom kon ik zelf aan de slag. Het resultaat: een zeer aangename verrassing. Lees meer in deze preview…

Misleiding

Als ik R.U.S.E. in één woord moet omschrijven, dan is het wel “misleiding”. Deze real-time strategy game speelt zich af tijdens de Tweede Wereldoorlog en laat je als een ware strateeg diverse waargebeurde missies en veldslagen herbeleven. De game draait voor de verandering niet om het zo snel mogelijk bouwen van een basis en zorgen dat je als eerste de meeste units op het veld zet, want het meeste profijt zal je hebben van een goede tactiek. Een goede tactiek bestaat in R.U.S.E. vooral uit het misleiden van je tegenstander, wat een erg leuke strijd oplevert.

In Keulen had ik niet alleen het genoegen om zelf met R.U.S.E. aan de slag te gaan, maar ook was ik als een van de weinigen getuige van een live duel tussen een lid van het ontwikkelteam en mensen van de Britse BBC. Zodoende stond ik niet alleen zelf Operation Dragoon te spelen, een map waar de Amerikanen tegen de Duitsers strijden in het zuiden van Frankrijk, maar ook kreeg ik een vrij exclusieve demo van een ander speelveld met een toepasselijke strijd tussen de Duitsers en de Britten. Het meeste wat ik echter merkte van de BBC-wedstrijd waren de twee heerlijk warme televisielampen voor de video-opnames, in een toch al niet bepaald koude ruimte.

Lekker ouderwets

Samen met een medewerker ging ik aan de slag met Operation Dragoon om eens aan den lijve te ondervinden wat R.U.S.E. eigenlijk zo revolutionair moet maken. Zoals gezegd draait deze game vooral om misleiding, maar je dient uiteraard wel nog steeds volgens enkele grondbeginselen van strategische games te werken. Je moet een basis hebben, verbindingen hebben met supply depots om genoeg voorzieningen binnen te halen, eenheden dienen gebouwd te worden… kortom, de basis is nog altijd gelijk aan een typische RTS-game. Gelukkig heeft men de game zowel diepgaand als toegankelijk gemaakt, zodat je ook met een controller vlot alle opties uit de menu’s kunt gebruiken.

Vanaf dit punt bewandelt R.U.S.E. echter al een geheel andere weg. In tegenstelling tot de meeste andere titels in het genre, hebben we niet te maken met een fog of war. Dit voorkomt in spellen dat je zomaar de hele map en alle tegenstanders kunt zien, maar in R.U.S.E. kan je dit wel. Alles van je tegenstander (en dus ook van jezelf) is zichtbaar op het totale speelveld, alleen weet je van de andere partij niet welke eenheden het zijn. Je ziet dat ergens iets gebouwd wordt of iets beweegt, maar het is niet zomaar te zien wat er is. Vergelijk het met een potje Stratego, waar je pas ziet wat de tegenstander heeft als je ze tegen het lijf loopt.

Om toch te achterhalen wat je tegenstander doet kun je allereerst lekker ouderwets de diverse sectoren van het speelveld gaan verkennen. Stuur verkenningsvliegtuigen naar voren om informatie door te kunnen spelen over de vijand, gebruik wat infanterie of lichte voertuigen om de nabije omgeving te verkennen, enzovoort. Allemaal vrij traditionele methodes. Er is echter een hele, hele grote “maar”: de Ruses.

Het verkeerde been

Ruse betekent in het Engels zoiets als “truc” of “sluwe streek” en dat dekt ook perfect de lading van de game, hoe toevallig. Een wedstrijd in R.U.S.E. draait zodoende vooral om het tactisch gebruiken van verschillende ‘ruses’, tijdelijke speciale acties die je kunt inzetten op een sector van het speelveld. Ruses zijn er in diverse variaties. Zo heb je onthullende ruses als Decryption en Spy, die je op verschillende manieren meer informatie geven over vijandige troepen. Daarnaast heb je verbergende ruses, die je zult inzetten om je eigen eenheden en gebouwen tijdelijk onzichtbaar te maken. De echte tactiek en misleiding kan je tot uiting brengen met ruses die nep-eenheden maken of bepaalde units extra snel laten oprukken.

Dankzij de ruses kan je op verschillende manieren een plan opzetten om uiteindelijk je tegenstander te verslaan. Stuur nep-troepen naar de zijkant van het veld, terwijl je echte aanval door het midden of over de andere flank met de ruse ‘radio silence’ gemaskeerd wordt, en zet ten slotte de Blitz-ruse in om extra snel door te stoten richting de vijandige troepen. Op een dergelijke wijze kan je ook van alles er aan doen om de tegenstander op het verkeerde been te zetten.

Je kunt echter niet onbeperkt ruses gebruiken. Je begint met de mogelijkheid om een paar ruses te gebruiken en na verloop van tijd krijg je steeds een extra mogelijkheid erbij. Je kunt er dus voor kiezen om wat ruses op te sparen of om ze juist zo snel mogelijk in te zetten. Je krijgt overigens een melding als iemand een bepaalde ruse heeft ingezet, dus op die manier weet je wanneer je extra op je hoede moet zijn. Daarnaast is het grote speelveld in diverse sectoren verdeeld en kan je één ruse per sector gebruiken. Aan je eigen kant van het speelveld zijn de sectoren groot, maar meer richting het cruciale midden van de map is er sprake van kleinere sectoren, waardoor je zeker profijt hebt van een goed doordacht plan.

Prikken we door het concept van de ruses, dan resteert uiteraard nog altijd de strijd op het veld als in een gemiddelde strategische game. Je hebt aanvallende en verdedigende eenheden, speciale eenheden tegen grond- of luchttroepen, enzovoort. Het speelveld is echter wel enorm, wat voor de fanatieke strateeg een genot is. Tijdens het spelen merkte ik dan ook dat deze vrijheid voor veel mogelijkheden kan zorgen, maar anderzijds is ook de vijandige dreiging groter. Via de speciale IRISZOOM engine kan je gemakkelijk in- en uitzoomen. Op die manier kan je de actie van heel dichtbij beleven of juist zo veraf, dat het speelveld eruit ziet als een grote speltafel met daarop een enorme map. Veel inzoomen is erg spectaculair om in detail alles te bekijken, al heb je dan natuurlijk wel minder overzicht.

Voorlopige conclusie

Ik zei het al in de inleiding: R.U.S.E. heeft me tijdens de Gamescom zeer aangenaam verrast. Vooraf wist ik eigenlijk niet zo goed wat me te wachten stond en achteraf is het een game geworden die zeker op mijn verlanglijstje komt te staan. De diverse waargebeurde scenario’s uit de Tweede Wereldoorlog die je tegen de computer kunt spelen en de mogelijkheid om op verschillende mappen de game als multiplayer te spelen, lijken voor genoeg variatie te zorgen.

Daarnaast zorgt het inzetten van de verschillende ruses ervoor dat de gameplay als het ware een extra dimensie krijgt. Niet langer wint de speler met het grootste leger en de snelste bouwkunsten. Het is ook zaak om een goed plan te hebben en in te spelen op de mogelijke misleidende acties van je tegenstander. Daarnaast is het feit dat men van waargebeurde operaties en veldslagen gebruik maakt natuurlijk heerlijk voer voor iedereen die zich veel heeft verdiept in de Tweede Wereldoorlog. Ik heb in elk geval al zin in vele psychologische spelletjes, al duurt het nog tot het begin van 2010.