Fuel

Fuel staat in het Guinness Book of World Records als de game met de grootste oppervlakte aller tijden. Het record staat nu op 14,400 km². De vraag is of Fuel het ook waard is om al die kilometers af te leggen. Lees het in deze review.

Spelen in de modder

Codemasters heeft met Colin McRae rally een behoorlijke naam voor zichzelf gemaakt met betrekking tot racegames. Hierdoor moest er een flinke voetstap gevuld worden. Fuel zou een nieuwe ervaring in racegames brengen met de 14,400 km² waarop je los kan gaan. De game is off-road en je kunt meerdere voertuigen kiezen om te racen. Als dit je een beetje bekend klinkt in de oren, dan zul je net als ik aan Motorstorm moeten denken.

Hoewel er overeenkomsten zijn tussen die twee racegames, lijken zij totaal niet op elkaar. Fuel wil zich bewijzen door het gevoel van vrijheid te creëren, waardoor jij bepaalt wanneer je racet. Dit lukt Codemasters best, aardig maar ik kwam op sommige punten toch bedrogen uit.

Op een onbewoond eiland

Fuel hanteert een ideologie die laat zien hoe Amerika eruit zou zien als het broeikaseffect op zijn hoogst komt. Het land wordt geteisterd door tornado’s, hevige regenval en allerlei soorten neerslag waar zelfs de gemiddelde Nederlander binnen voor zou blijven. Ondanks dat de wereld in stukjes ligt, geeft dit een heleboel mensen de kans om te racen waar dit eerst nooit mocht.

En zo begin je, als een nieuweling, een rookie, die een naam voor zich moet maken tussen al die andere racers. De game heeft geen filmpjes, geen mooie verhaallijn, maar draait gewoon puur om racen. Je zult in het begin kunnen kiezen uit een standaard aantal voertuigen, waaronder een motor, een buggie en een auto. Door races te winnen verdien je Fuel, waar zoals de titel al suggereert, de wereld om draait. Met Fuel kun je weer nieuwe voertuigen kopen die je, mits je de juiste koopt, naar de overwinning kunnen helpen.

Pas op voor dat bosje

De open wereld is zeer mooi om doorheen te rijden, het geeft je een gevoel van vrijheid die geen andere racegame kan bieden. Zoals ik al eerder vertelde, begin je als een nieuweling op een klein stukje land. Hoewel ik zeg een klein stukje land, kan het nog steeds wel een kwartier duren voor je aan de andere kant van dit “stukje” land bent. Gelukkig heeft de game je voorzien van een gratis helikoptertaxi, die je op de daarvoor aangegeven plekken neer kan droppen. Op het stuk land moet je races winnen om nieuwe voertuigen en nieuwe delen van de kaart vrij te spelen. Als je geen zin hebt om naar de start van de race te rijden, kun je dit ook doen vanaf het startmenu.

De races zelf variëren van het landschap, weersituatie tot aan de moeilijkheidsgraad. Zo kun je zelf bepalen hoe moeilijk je de race wilt, maar je hebt geen controle over het weer. De voertuigen variëren per race. Zo zul je dus de ene race met een motor moeten rijden en de andere met een buggie. De besturing is helaas wat lastig onder de knie te krijgen, waardoor je auto regelmatig onbestuurbaar wordt. Het is dan ook zeer vaak lastig om weer van een fout terug te komen. Als je van de weg raakt kun je altijd met één druk op de knop je auto weer naar de hoofdweg teleporteren, maar dit gebeurt meestal niet geheel vlekkeloos, waardoor je toch nog vaak op de laatste plaats terecht zal komen. Het valt me ook op hoe absurd sommige botsingen zijn. Zo is het een aantal keer voorgekomen dat ik zonder moeite over een dikke boomstam kon rijden, maar zodra ik door een bosje wil, crasht de auto met het gevolg dat deze ook gelijk over de kop vliegt. Dit kan tijdens een race die al erg lang aan de gang is tot irritaties leiden.

Ken ik jou niet ergens van?

Fuel kent ook een online multiplayer modus. Zo kun je uiteraard in freeride wellustig rondrijden. Hier zul je zo af en toe iemand langs zien racen, maar omdat de wereld zo groot is zal dit erg weinig gebeuren. De online freeride voegt misschien weinig toe aan het racen zelf, maar je kunt dan wel gewoon heerlijk doelloos rondrijden met je vrienden. Aan de andere kant heeft de multiplayer gewoon races die jij met vreemden en vrienden kunt spelen. Dit kan een zeer leuke uitdaging zijn, omdat menselijke spelers vaak minder de gebaande weg berijden dan de computer zal doen.

Mocht je genoeg hebben van de voorgeprogrammeerde races, dan kun je altijd nog je eigen race maken met de race-editor. Deze geeft je de vrijheid om met een aantal vlaggen een race in elkaar te bouwen. Zolang je de vlaggen op de wegen en tussenwegen zet, kun je het zo gek en zo groot maken als jij zelf wilt. Doordat je nu zelf bepaalt waar jij gaat racen, kun je samen met je vrienden laten zien wat jij kan op “eigen” racegebied. Dit maakt de mogelijkheden bijna eindeloos.

Zonsondergang met bliksemschichten

De graphics van Fuel zijn zeer mooi. De races zijn niet zo mooi als andere off-road racegames van tegenwoordig, maar de graphics zijn zeker niet mis. Het racen door onherbergzaam land is erg gaaf en geeft me dan ook echt een heerlijk gevoel als ik met hoge snelheid en een hemelsblauwe lucht over gebergtes rijd. De freeride geeft je een mooie kans om de omgeving eens goed te bekijken en het is dan ook goed te zien dat er best veel aandacht aan de details is besteed.

De game biedt ook een aantal Vistapoints. Dit zijn bepaalde punten in de game waar je heen kan rijden en waar je uiteindelijk van het uitzicht kunt genieten. Zo zul je regelmatig een schitterende zonsop- of ondergang zien. Soms zijn de graphics bij bepaalde Vistapoints adembenemend en hierdoor zul je de schoonheidsfoutjes tijdens de races wel vergeven.

Conclusie

Fuel is een racegame die met Codemasters’ voorgaande titels flink zijn best moet doen om de naam waardig te maken. Het enorme gevoel van vrijheid in je omgeving is zeer groot en het is dan ook best leuk om eens bij te houden hoe lang je erover doet om van punt a naar b te komen. Ik merkte daarentegen wel dat ik dan ook vaker bezig was met gewoon rondrijden dan het echte racen. Dat is dus wel jammer, want ondanks dat de races erg leuk zijn om te doen maakt de besturing het soms heel lastig om te winnen. Één fout en je verliest ineens de hele race.

De online modus biedt gelukkig nog een flinke uitdaging en anders kun je nog zelf een race in elkaar zetten. De graphics zien er goed uit en dwongen mij om alle Vistapoints op te zoeken en genieten van het digitale uitzicht. Kortom, de game mist een groot racedeel, maar geeft je daarentegen wel een speeltuin van 14,400 km² cadeau.