Dante’s Inferno

In The Divine Comedy beschreef Dante Alighieri op unieke wijze zijn reis door de negen cirkels van de hel. Een gruwelwereld die zich uitstekend laat lenen voor een game en Dante’s Inferno neemt ons mee naar deze vurige locatie. Op de E3 kregen we een duivelse presentatie…

Senior producer Justin Lambros was in Los Angeles aanwezig om ons alle ins en outs te vertellen van Dante’s Inferno, een game die ik al enige tijd met veel interesse volg. Als liefhebber van hack&slash games zat ik dan ook meer dan goed bij de presentatie, al dacht ik even dat ik bij de verkeerde game zat…

Enorme spierbundel

Dante’s Inferno zou je namelijk, heel plat gezegd, kunnen zien als God of War in de hel. Dante is net als Kratos een enorme spierbundel die van lekker knokken en het betere hakwerk houdt, ze hebben beide de beschikking over lompe wapens, je krijgt heerlijke level bosses en eindbazen voor je kiezen, quick time events zijn er voor extreme finishing moves, het is mogelijk om speciale krachten op te bouwen en zo kan ik nog wel even doorgaan. Toch zou dit Dante’s Inferno veel te weinig eer aan doen, want de game lijkt, ondanks alle overeenkomsten met het eerder genoemde God of War, wel degelijk een eigen smoel te krijgen. Justin Lambros ziet God of War vooral als een actiefilm en Dante’s Inferno als een thriller/horror: beide games zijn zeer bloederig en vol actie, maar Dante’s Inferno wil voor meer extreme gruweldaden en volwassen thema’s gaan.

Dante moet het in de hel vooral hebben van twee belangrijke wapens: zijn holy claws en de scythe, een enorme zeis met een ruggengraat als steel. Dit was tevens de voorbode van veel volwassen wreedheden, want Dante’s Inferno zal zeker niet voor jeugdige spelers worden. Gruwelijkheden die je bij de hel kunt bedenken komen zeker aan bod, variërend van het omleggen van duivelse kinderen tot het zien lijden van andere verbannen mensen.

Hoofdzonden

In de presentatie zagen we Dante op de boot van Charon aan het vechten en na flink wat dodelijke slachtoffers was het tijd om een einde te maken aan Charon, die in deze game geportretteerd wordt als de boot zelf. Vooraan de boot was de kop van Charon en met wat lomp getrek wist Dante de kop van de boot af te trekken. Een heerlijk gewelddadig begin…

Vervolgens werd er tegen zeer diverse vijanden gevochten, van gewone duivelse wezens tot tegenstanders die duidelijk te maken hebben met één van de verschillende hoofdzonden, zoals lust en vraatzucht. Zo zagen we een enorme, vette vrouw die vooral gevaarlijk was doordat ze nogal chemische kotsbuien had. Op een dergelijke manier zul je in andere delen van de game nog meer typische vijanden gaan tegenkomen.

Het kruis

Het was me eerder al opgevallen, het kruis dat om de nek van Dante hangt, en na enkele minuten werd me ook duidelijk dat het kruis een speciale functie vervult. Zo bevat Dante’s Inferno ook bekende groene en blauwe bronnen om je balken voor gezondheid en speciale krachten aan te vullen, wat je doet door het kruis in zo’n bron te rammen. Een klein visueel detail dus en het past erg goed bij de setting van de hel en het geloof van Dante.

Het kruis werd niet veel later nog eens gebruikt, maar toen werden we voor een keuze gesteld. We kwamen een bekend figuur uit de Italiaanse oudheid tegen en wij konden over zijn lot beschikken; verdient de man een definitieve straf, of zijn we in een goede bui en schenken we hem vergiffenis? Mijn sadistische collega’s deelden mijn mening: ”Punish!”. Met een verwoestende uithaal, beukte Dante het kruis in het hoofd van de arme man. Meer van deze situaties werden ons beloofd, waarbij het niet alleen een kwestie is van straffen of niet, want het zijn vooral ook momenten waarop je meer achtergrondinformatie kunt krijgen. Ideaal voor mensen die graag een zo rijk mogelijk verhaal willen beleven en zeker interessant voor liefhebbers van Italiaanse oudheid en The Divine Comedy.

Voorlopige conclusie

Dante’s Inferno leent ontzettend veel bij games als God of War, maar eerlijk gezegd heb ik daar totaal geen moeite mee. De setting is totaal verschillend en de aanpak van Dante’s Inferno is een stuk rauwer en volwassener. De game is een heerlijk gewelddadige hack&slasher en het duivelse leent zich uitstekend voor interessante gevechten met gruwelijke wezens.

De game verschijnt naast de PlayStation 3 en PlayStation Portable ook voor de Xbox 360, dus het lijkt me vooral een aanwinst voor de console van Microsoft, die het straks zonder God of War III moet doen. Grafisch ziet het er prima uit en zoals vaker geven de screenshots tot dusver niet echt een goed beeld van de game, want op een fatsoenlijk scherm en formaat is het allemaal zeer netjes. Misschien niet zo visueel verbluffend als het nieuwe avontuur van Kratos, maar Dante’s Inferno mag er zeker wezen.