ShellShock 2: Blood Trails

De eerste Shellshock kwam ongeveer gelijktijdig uit met Killzone en was ook afkomstig van dezelfde ontwikkelaar, Guerrilla. Misschien was dat de reden dat het spel een beetje ondersneeuwde. Deel twee komt van een andere developer. Levert dat een beter spel op?

Nee, integendeel. In deze review van Shellshock 2: Blood Trails geen lofzang, maar een serie excuses. Aangezien ontwikkelaar Rebellion en uitgever Eidos hier waarschijnlijk te lui voor zijn, moet ik het maar voor ze doen.

Excuses

Allereerst mijn oprechte excuses aan mijn gewaardeerde collega Peter. Peter werd als eerste getroffen door dit wanproduct. Eerlijk gezegd is dat niet helemaal waar, aangezien dat de postbode moet zijn geweest, die het spel van de distributeur naar Peter’s voordeur heeft gebracht. Postbode, mijn oprechte excuses. Vervolgens plofte het spel op Peters deurmat, die het zwaar te verduren heeft gehad. Deurmat, mijn oprechte excuses.

Mijn gedachten gaan ook uit naar de envelop waarin het spel uiteindelijk bij mij arriveerde. Envelop, mijn oprechte excuses. Eén van de grootste slachtoffers is ook mijn PlayStation 3, waarin het spel een aantal uur heeft rond mogen zoemen. PlayStation, mijn oprechte excuses. Shellshock 2 ligt nu zo’n halve meter naast me, op mijn bureau. Bureau, nog even volhouden. Mijn oprechte excuses. Bij deze wil ik me ook vast verontschuldigen richting mijn prullenbak, waar ik Shellshock 2 over een klein half uurtje met een rotvaart in zal mieteren. Prullenbak, mijn oprechte excuses. Tot slot bij voorbaat ook excuses richting de vuilnisman, die de wereld zal moeten verlossen van dit misselijkmakende schijfje.

Je PlayStation is helemaal niet kapot!

Het allerallergrootste slachtoffer is echter nog niet eens aan bod geweest. Dat is namelijk de PlayStation 3 van mijn gewaardeerde collega Dax. Het arme beestje sneuvelde nog voordat Dax, die oorspronkelijk was aangewezen om Shellshock 2 te recenseren, het spel had ontvangen. Ik heb wel eens gelezen dat ratten spontaan flauw kunnen vallen, wanneer er gevaar dreigt. Niet omdat ze zo’n mietje zijn, maar ter afwending van direct gevaar. Spelen alsof je dood bent kan best handig zijn tegenover roofdieren, tenzij het aaseters zijn natuurlijk.

Misschien heeft Dax’ PlayStation 3 wel hetzelfde geflikt. Het voelde dat Shellshock 2 er aan kwam en deed alsof het kapot was, zodat het geen Shellshock 2 hoefde te slikken. Best slim. Dax, misschien doet je PS3 het opeens weer, wanneer ik Shellshock 2 zometeen heb weggemieterd! Maar voordat het zover is; Dax, mijn oprechte excuses. PlayStation 3 van Dax, mijn oprechte excuses.

Shellshock

Maar waarom dan die excuses? Waarom? Omdat Shellshock 2 een wanproduct is van de eerste orde. Het feit dat je deze review op GamersNet leest is al raar, aangezien je games speelt voor je plezier en dat kan nooit de bedoeling zijn bij Shellshock 2: Blood Trails. Het is een schietspel dat speelt als een spel van tien jaar geleden, met de graphics van vijf jaar geleden. Eerlijk gezegd vond ik de originele Shellshock (van Guerrilla) beter dan dit tweede deel. Niet alleen relatief, maar ook absoluut.

Als dit spel vijf jaar geleden was uitgebracht en Shellshock: Nam ’67 nu, dan had dat een stijgende lijn in de serie betekend. Dit tweede deel smaakt echter nergens naar. De zombies waar je tegen vecht zijn te dom om serieus te nemen, maar door de krakkemikkige besturing wordt het spel daar niet simpel van. Richten is een hele opgave door de antieke interface die het zelfs niet haalt bij veel gratis flashspelletjes op het internet.

Conclusie

Laptop, excuses voor het tikken van deze vreselijk slechte review van deze vreselijk slechte game. Lezers. Lezers! Mijn oprechte excuses voor het bestelen van jullie kostbare tijd. Ik hoop dat jullie me kunnen vergeven en er is geen betere manier om dat te doen door Shellshock 2: Blood Trails niet te kopen.

Het speelt voor geen meter, grafisch ziet het er allemaal gedateerd uit en het spel is te donker om maar iets te kunnen zien. Tel daar bij op dat de singleplayercampagne slechts vijf uur duurt en een multiplayermode geheel afwezig is. Shellshock 2 is een spel waar de ontwikkelaars simpelweg hun best niet op hebben gedaan. Een drama met hoofdletter ‘D’.