Dragon Quest: The Hand of the Heavenly Bride

Wij Europeanen hebben nooit echt kunnen genieten van de Dragon Quest-serie. Square Enix maakt dat nu goed door remakes van allerlei eerdere delen uit te brengen. Is Dragon Quest: Hand of the Heavenly Bride nog steeds een top-RPG?

Derdehands

Een klein half jaar geleden was er al Dragon Quest: The Chapters of the Chosen, een Nintendo DS-adaptatie van het vierde deel. Hand of the Heavenly Bride is een remake van deel vijf, dat in 1992 op de SNES verscheen en in 2004 nog eens een remake onderging voor de PlayStation 2. Beide spellen kwamen echter alleen uit in Japan, maar nu is het Westen ook aan de beurt.

Verrassend is dat Dragon Quest: Hand of the Heavenly Bride helemaal niet aanvoelt als een derdehands spel. Hetzelfde compliment kende ik ook al toe aan The Chapters of the Chosen en het is volledig te danken aan de zorg die Square-Enix aan deze RPG’s besteedt. Het is geen halfslachtig werk en het design is op sommige punten, alweer, vanaf nul opnieuw opgebouwd.

Trilogie

Het vierde, vijfde en zesde deel van de Dragon Quest-serie vormen tezamen een trilogie. De verhaallijnen van de drie avonturen sluiten geenszins op elkaar aan, maar ze zijn wel gesitueerd in dezelfde wereld en dus kom je wel eens dezelfde vijanden, voorwerpen, omgevingen en personages tegen. Zie het als de manier waarop de Silmarillion zich verhoudt ten opzichte van de Lord of the Rings-boeken.

In Dragon Quest: Hand of the Heavenly Bride heb jij een jongetje onder knoppen, noem hem gerust een kleuter. De hele verhaallijn duurt echter zo’n twintig jaar, opgedeeld in verschillende episodes waarin je achtereenvolgens speelt met de kleine dreumes, een tiener en een volwassen man. Uiteraard wordt de wereld om jou heen ook ouder en het is vermakelijk om oude bekenden tegen te komen. Het verhaal is tegenwoordig alweer ingehaald door de tijd, maar is duidelijk wel een stuk verder dan het plot van deel vier. Vooral de levendigheid waarmee het verteld wordt is beter, alsmede de algehele ervaring en de ontwikkelingen die de hoofdpersoon doormaakt. Ook hangt het met minder cliché’s aan elkaar, hoewel dat slechts relatief is.

Gevechten

Moderner is ook de manier van vechten. Uiteraard is Hand of the Heavenly Bride nog steeds een turn-based RPG en ik vraag me af of de Dragon Quest-serie hier ooit van af zal stappen, maar het speelt veel vlotter dan het voorgaande deel. Vroeger waren veel gevechten nogal slaapverwekkend en had je tijd te over om te gapen, je tanden te poetsen, te eten, te leren of met je oma te bellen, maar in Dragon Quest: Hand of the Heavenly Bride voltrekt alles veel sneller, haast flitsend. Positief is ook dat je nu je gehele party kan besturen, er worden geen taken meer overgenomen door de computer. Ook hier moet echter de kanttekening gemaakt worden dat het slechts relatief is. Een verbetering ten opzichte van het vierde deel betekent geen verbetering in het algemeen, want er zijn genoeg moderne (Japanse) RPG’s die een beter vechtsysteem hebben.

Het role playing-element kan echter op veel punten nog prima met zijn tijd mee. Het ontwikkelen van de vaardigheden van jouw personages is erg uitgebreid en dit voelt geenszins routinematig aan. Verrassend goed is het monsters-systeem, waardoor de game Pokémon-achtige trekjes krijgt. Na een aantal uren spelen kun je je party van vier personen namelijk uitbreiden met een huifkar, zodat je de capaciteit van je party kan verdubbelen. Deze nieuwe plekken kunnen worden opgevuld door monsters, die je soms kunt vangen wanneer je ze hebt verslagen. Vervolgens kunnen ze meedoen in de gevechten en zijn ze, net zoals je menselijke bondgenoten, te betrekken in het role playing-gebeuren. Ze verdienen dus ervaringspunten, gaan levels omhoog, zijn uit te rusten met voorwerpen, etcetera.

Grafisch

De graphics van Dragon Quest: Hand of the Heavenly Bride zijn gebaseerd op de grafische stijl van de PlayStation 2-versie uit 2004. Natuurlijk is de DS niet krachtig genoeg om PS2-graphics te kunnen tonen, maar de driedimensionale omgevingen zijn desalniettemin prachtig.

Verder lijkt het spel erg op The Chapters of the Chosen, waarbij met name de strakke gevechtsanimaties er weer uitspringen. Jammer is dan wel weer de kale, zeg gerust lelijke wereldkaart waar je overheen loopt, wanneer je je niet in een stad of dungeon bevindt. In die gevallen is het visuele aspect namelijk dik voor elkaar, met uitzondering van de personages en vijanden, die slechts bestaan uit tweedimensionale sprites en jammer genoeg hergebruikt zijn en lijnrecht tegenover de vernieuwingsdrang van Square-Enix voor de andere grafische elementen staan.

Conclusie

Veel mensen zullen niet blij zijn met de drang van Square-Enix om al deze Dragon Quest-games te re-releasen. Hoewel er op deze manier wel erg veel spellen verschijnen en men best wat verbeteringen op het verhaal en de gameplay had door kunnen voeren, is het echter geen halfslachtig werk.

Grafisch ziet het er weer in orde uit, het verhaal is leuker dan het voorgaande deel en de gevechten verlopen een stuk sneller. Positief is ook het gameplayelement waarin je monsters kunt verzamelen en trainen, wat de speelduur ten goede komt.

Dragon Quest: Hand of the Heavenly Bride behoort, net zoals zijn voorganger, tot de beste role playing games voor de Nintendo DS. Daarom het bij voorbaat al geoorloofd om deze spellen naar de handheld te brengen. Punt.