SEGA Bass Fishing

Vissen met de Wii is iets waar je behoorlijk positief over zou kunnen zijn. Nunchuk en Wii-mote bieden op voorhand genoeg mogelijkheden om een virtueel visje te vangen, maar kan SEGA Bass Fishing je ook verleiden om een lijntje uit te gooien? Een ding is zeker, heel wat vissenbekken blijven hierdoor gespaard…

Ik heb nooit begrepen waarom al die mannen, inderdaad, voornamelijk mannen, dagen lang en op de meest vreemde tijdstippen, gehuld in het groen, onder een king-size paraplu en naast een tentje langs plassen en vijvers gaan zitten, met als enig doel vissen uit het water trekken. Sorry hoor, maar als dierenliefhebber begrijp ik hier nog minder als niets van, terwijl ik heel goed besef dat ik al deze zogenaamde vissporters nu keihard op hun ziel trap. Ik moet er ook niet aan denken dat vissers mijn gamehobby met onbegrip bestempelen als niet-sociaal. Tenslotte zit ik vaak als een debiel met een controller in de handen en vissers… nah ja… laat ook maar… De game SEGA Bass Fishing bood mij in ieder geval de mogelijkheid om eens aan de edele vissport te ruiken en dat is mij eh… matig bevallen.

‘Vissen is wachten op iets wat je niet kent en waarvan je niet zeker weet of het langs komt die dag’ is een veelgehoorde uitspraak. Het grote verschil met achter je console bijvoorbeeld zombies afknallen, is dat je in ieder geval zeker weet dat die wél langs zullen komen. Hoe dan ook, de game SEGA Bass Fishing zal voor veel gamers en vissers welkom zijn, hoewel het ook zomaar zo kan zijn dat echte vissers alleen maar vers deeg en echte haken willen voelen. Je kunt je met deze game uit gaan leven op de zogenaamde bass, vrij vertaald: de baars.

En zeg nou eens eerlijk, stiekem zijn we toch wel een beetje jaloers op al die gasten met tijd te veel of ruzie met hun vrouw c.q. vriendin, die uren langs de waterkant naar een dobber gaan zitten staren (of voor die lafaards die in hun tentje kruipen: met één oor gaan liggen luisteren naar de beet-verklikker). Ik duwde dus met behoorlijke zin het schijfje in de Wii, schoof een campingkrukje onder m’n achterste en niet lang daarna dreef m’n eerste dobber in het water.

Sinds we bij de aankoop van onze Wii-console meteen The Legend of Zelda: Twilight Princess aanschaften, wisten we natuurlijk al dat vissen met de Wii leuk kan zijn. Het enige verschil is dat het vissen met Zelda een leuk tussendoortje is, en dat we hier te maken hebben met een volledige game. Dat vraagt natuurlijk om letterlijk en figuurlijk wat meer diepgang, dus de makers van SEGA Bass Fishing hebben ervoor gezorgd dat werkelijk de duvel en z’n ouwe moer aan visspullen te krijgen is. Althans, ik wist niet dat er zoveel verschillende soorten aas te krijgen zijn. De ene kunstvis is nog kleurrijker dan de andere. Ik begrijp alleen niet dat je als vis hier intrapt, maar dat zal je als niet-visser wel nooit begrijpen.

SEGA probeerde overigens al eerder een visje uit te gooien in gameland. Wat héét een visje… zeg maar gerust gigavis… Er zullen best nog gamers zijn die zich de bekende arcadekast kunnen herinneren, maar wat recenter, hoewel we al weer over bijna tien jaar geleden praten, is de game SEGA Bass Fishing (inderdaad, dezelfde titel) op de SEGA’s Dreamcast. Toch kan ik mij niet aan de indruk onttrekken dat de arcadeversie qua populariteit de Dreamcastversie oversteeg. Hoe dan ook, anno 2008 is dan eindelijk een soort remake van de game uit 1999 verschenen. Dat de game dezelfde titel draagt is niet geheel onterecht want naast de besturing is er maar bar weinig veranderd aan het uiterlijk en de gameplay.

Vissen kan op vier verschillende soorten baars, namelijk de Smallmouth, de Red Eye, de Florida Largemouth en de Northern Spike Largemouth. Je begint uiteraard niet meteen met baarzen van een meter uit het water te halen, maar we beginnen klein en ook dus met kleine gewichten. Naar mate de game vordert vang je dus grotere exemplaren, maar daar moet je dan ook meer moeite voor doen. Er is veel in te stellen, zoals het tijdstip waarop je gaat vissen en het jaargetijde waarin je je bootje van de kant duwt. Dat dit alles invloed heeft op het bijtgedrag van de vissen snapt zelfs iemand als ik bij wie de enige vis waarmee ik in aanraking kom een bakje kibbeling is.

In totaal zijn er vijftien verschillende wateren waarop je je hengel kunt uitgooien. Dit doe je zoals verwacht met de Wii-remote, maar eerst zul je je bootje naar een geschikte plek moeten manoeuvreren. De lijn weer inhalen doe je met de nunchuk met de bekende molen-beweging. Net echt dus. En dan komt het moment dat je voor het eerst beet hebt. Onmiddellijk verschijnt er dan een meter in beeld die de spanning op de lijn weergeeft. Het is dus zaak dat je de lijn niet laat breken en door de stand van de hengel en het slim binnenhalen van de lijn, de vis op het droge brengt. Dit vergt enige oefening en is ook best leuk om te doen! Toch blijft het niet heel erg lang spannend, maar dat kan ook absoluut aan mijn interesses liggen. Ik heb het meer op kogels, bloed en rondvliegende ledematen zal ik maar zeggen…

Maar hoewel de game vrij saai lijkt en er op zich niet veel spannends te doen is, moet ik toch zeggen dat het toch wel wat heeft, dat virtueel vissen. Het is eigenlijk net als een spelletje Patience of Pacman… je bent er helemaal doodziek van en je vindt er eigenlijk geen reet meer aan, maar toch start je het ene na het andere potje op. Met SEGA Bass Fishing is het precies zo: niet super spannend, maar toch op de een of andere manier toch verslavend. Zoek je echte rust dan kun je de Nature Mode opstarten, waardoor je gagarandeerd de hartslag van een schildpad in winterslaap krijgt. Het echte vistempo dus.

Conclusie

Als je nooit hebt begrepen waarom vissers altijd zo’n soort surfkar achter hun fiets hebben hangen, dan stel je jezelf die vraag na het spelen van SEGA Bass Fishing nooit meer. De visuitrusting is bijkans nog groter dan die van een ijshockey’er, maar zeker niet zo stoer, al zullen die-hard vissers dit glashard blijven ontkennen. Vis-haters zoals ik (zowel als sport als op m’n bord), kunnen toch wel wat plezier hebben met deze vissimulator, al was het alleen maar om weer de arcadefeel van weleer te krijgen. Om vissen een sport te noemen gaat mij nog steeds veel te ver maar het is in ieder geval wel een sport om in deze game de nodige vissen op de kant te krijgen. Ik kan mij daarom zomaar voorstellen dat real-life vissers dit ook leuk vinden om te doen, al was het alleen maar voor de afwisseling. Dierenvrienden en échte vissers kunnen dan ook een punt bij de eindscore optellen.