Mystery Dungeon: Shiren the Wanderer

Je hebt bier en je hebt Grolsch. Je hebt oude games en je hebt tijdloze games. Mystery Dungeon: Shiren the Wanderer is een oude game op een nieuw systeem. SEGA, in het verleden behaalde resultaten bieden geen garantie voor de toekomst.

Afvragen

Gelukkig ben ik nog maar zo jong. Gelukkig. Aan de ene kant heb ik nooit meegemaakt dat Nederland Europees kampioen is geweest, maar aan de andere kant heb ik ook nooit ouderwetse games gespeeld. Maar ach, wat is ouderwets? Spellen die ik nu wel redelijk vind, zijn binnen een decennium oude rommel waarvan ik me afvraag wat ik er leuk aan vond en waarom ik er in vredesnaam geld voor heb betaald.

Datzelfde heb ik nu met Mystery Dungeon: Shiren the Wanderer. Dit Nintendo DS-spel is een remake van het origineel voor de Super Nintendo waar ik nog nooit van had gehoord. Gelukkig maar, want ik had waarschijnlijk ook niet begrepen waarom mensen dit vroeger leuk vonden.

Dungeon crawler

Mystery Dungeon: Shiren the Wanderer is een dungeon crawler. Dit houdt in dat het spel nagenoeg helemaal bestaat uit kerkers die het spel elke keer automatisch genereert. Ten eerste is dat een aanzienlijke besparing op een team leveldesigners, ten tweede is geen enkele dungeon gelijk. De gangen lopen elke keer anders en de vijanden staan elke keer op een andere plek. Het doel is om op de volgende etage te geraken en zo stap voor stap de kerker uit te lopen. Vervolgens staat de volgende dungeon alweer voor je klaar.

Dit uitgestorven genre wordt vergezeld door een ander slag games welke ook langzamerhand aan het verdwijnen is: turn-based spellen. Wanneer je een kerker betreedt, zul je nauwlettend in de gaten gehouden worden. Elke actie die je uitvoert telt als een beurt. Dus wanneer je een item gebruikt, een stap naar voren zet of een vijand aanvalt, dan zullen je vijanden dat ook kunnen doen. Hierdoor is het meer strategie dan behendigheid wat er bij komt kijken en dat is op zich helemaal niet erg.

Helemaal opnieuw

Tot zover niks ergs. Ik heb niets tegen turn-based spellen en de variatie die het dungeon-systeem me bood was ook redelijk aangenaam. Het erge van ouderwetse spellen is namelijk dat ze technisch gezien ook ouderwets zijn. Gelukkig heb ik nooit geleefd of uberhaupt gegamed waarin de meeste spelcartridges nog geen beschrijfbaar geheugen hadden. Wachtwoorden om na het uitzetten van je console terug te keren in het level waar je gebleven was, het is me allemaal bespaard gebleven.

Wat Mystery Dungeon: Shiren the Wanderer echter flikt, was vroeger misschien normaal, maar nu toch echt uit de tijd. Wanneer je het loodje legt zijn er geen savegames, checkpoints of ander houvast die ervoor zorgen dat je niet alles overnieuw hoeft te doen. Dit is dus wel het geval in Mystery Dungeon: Shiren the Wanderer en dat is ongelooflijk frustrerend. Wanneer je net twee uur hebt zitten spelen en lekker in het spel begint te komen, slaat het noodlot toe. Je gaat dood en moet weer van voor af aan beginnen. Hélémaal opnieuw. Helemaal!

Alle vergaarde experience points, foetsie. Alle dungeons die je hiervoor doorlopen hebt, pleite. Gelukkig hebben de makers een vangnet ingebouwd waarin je je wapens op kunt slaan, zodat je deze niet kwijtraakt. Toch voelt dit een beetje aan als dweilen met de kraan open en gewoon half werk.

Conclusie

Zijn er in de zaal nog mensen die het normaal vinden om een game niet op te kunnen slaan? Zijn er nog mensen die het prima vinden om alles opnieuw te doen wanneer ze even hun concentratie zijn verloren? Ja? Is er dan misschien ook meteen een dokter in de zaal?

Je hebt bier en je hebt Grolsch. Je hebt oude games en je hebt tijdloze games. Je hebt verschil van smaak en mensen die ongelijk hebben. De ontwikkelaar van Mystery Dungeon: Shiren the Wanderer heeft ongelijk wanneer hij een dergelijk spelconcept in het huidig tijdbeeld vindt passen.

De eerste twee uur die ik in het spel heb gestoken waren eerlijk gezegd best vermakelijk. Het turn-based systeem werkt redelijk en ook de andere RPG-elementen waren niet verkeerd. Het feit dat ik helemaal opnieuw moest beginnen frustreerde me echter zo erg dat ik de Nintendo DS maar heb opgeborgen, voor zijn eigen veiligheid. Alle progressie verliezen wanneer je ‘af’ gaat, om maar in oude termen te spreken, is achterhaald.