The Golden Compass

The Golden Compass is net als Lord of the Rings en Chronicles of Narnia een verfilming van een boek en tevens een fantasievolle film. Op de filmposter staan niet de minste namen, te weten Nicole Kidman, Daniel Craig (nieuwe James Bond) en Eva Green. Vooral over de laatste naam wordt, ondanks dat ze nog maar in een viertal films eerder heeft geacteerd, lovend gesproken door critici.

Naspeelspel

Hoewel we de kwaliteit van de film even buiten beschouwing laten, volgt nu toch even een globale samenvatting van het verhaal en de setting van de film. Het verhaal in de game is namelijk hetzelfde als die van de film. Dus geen flinterdun vervolg of duffe mini-games op ‘bekende plaatsen van de film’, gewoon de film naspelen.

Een vrolijk meisje afkomstig uit Oxford dat luistert naar de prachtige naam Lyra Belacqua krijgt een zogenaamde Alethiometer in haar handen. Dit is een mysterieuze meter die, zoals de naam van de film al doet vermoeden, in goud gehuld is en veel weg heeft van een kompas. In plaats van de vier windstreken staan er echter een boel symbolen aan de binnenkant. De bezitter van het kompas kan vragen stellen die vervolgens door middel van de symbolen juist beantwoord worden. Een waardevolle blitse gadget die, zoals in praktisch elk sprookje met een superkracht, niet in verkeerde handen mag vallen.

Lopen en ijsberen

De aarde in The Golden Compass is niet zoals wij die kennen. Zo hebben mensen een of meerdere daemon’s, een soort huisdieren die een weerspiegeling van iemands persoonlijkheid zijn. Er kan maar één dier tegelijkertijd worden ‘gebruikt’, waardoor je bijvoorbeeld soms op plekken komt waar je zonder daemon nooit zou komen. Lyra begint met een fret (Pantalaimon of kortweg Pan), maar heeft al heel snel ook een aapje, een vogel en een kat tot haar beschikking. Het aapje kan slingeren, het fretje kan knagen, de vogel haar optillen en laten zweven, de kat een koprol maken, und so weiter.

In zowel de film als de game zijn er verschillende groepen die mot met elkaar hebben. Zo zijn er de jagers, de heksen, de gepantserde ijsberen (met achternamen, je verzint het niet) en de lieve kinders. Hoe de verhoudingen precies zijn wordt in de film duidelijk. Hoewel de game het verhaal volgt van de film, zijn er hier en daar toch wat dingen onduidelijk. Ik heb de film niet gezien en ik weet dus ook niet of de game daardoor niet naadloos op elkaar aansluit, of dat het nodig is om de film eerst te zien.

The Golden Compass is een typische platformer. Kort door de bocht komt het erop neer dat je verschillende orbs, kruiden en andere dingen moet vinden om bepaalde metertjes in stand te houden, vijanden moet verslaan en je je een weg moet banen door moeilijk begaanbaar gebied. Dit laatste gebeurt dan ook het liefst in combinatie met toepasselijke minigames, waarbij je je evenwicht moet bewaren of knoppencombinaties op het juist moment moet indrukken. We kennen het, het voelt vertrouwd en door de afwisseling van minigames voelt het eigenlijk niet eens achterhaald. Dit is misschien wel het sterkste punt van de game. De afwisseling maakt het namelijk niet noodzakelijk dat er invloeden van andere gametypes nodig zijn, iets wat tegenwoordig erg veel gebeurt.

As usual

De camera is onbestuurbaar en dit is direct het grootste minpunt van de game. Ondanks dat je dus geen controle hebt over het camerastandpunt met de rechter analoge knuppel, varieert het camerastandpunt wel. Op het ene moment ligt deze op een vast punt, terwijl er op andere momenten over de schouder wordt meegekeken (meestal in kleinere gebieden zoals grotten) en er op weer andere plaatsen met een camera van de zijkant wordt meebewogen. Dit varieert zelfs binnen dezelfde opdracht en is verwarrend en vaak bijzonder onnatuurlijk, waardoor sommige gevechten of puzzels zeer irritant zijn om te voltooien. We mogen echter nog van geluk spreken dat er aardig wat checkpoints in de game zijn, waardoor je geen hele grote stukken overnieuw hoeft te spelen wanneer een opdracht door de slechte camerastand is mislukt.

Tel bij die slechte camerastandpunten de slechte afwerking en je hebt het recept voor een groot cliché. The Golden Compass bewijst namelijk weer eens dat filmlicenties en games een moeilijke combinatie zijn en blijven en kan zich dan oook aansluiten bij een hele rits middelmatige games. Daarmee is dit is dus een typische game zoals we die van films gewend zijn.

Ik schat The Golden Compass voor een leeftijdscategorie van 10 tot en met 16 jaar. Het is voor die leeftijd misschien een redelijk ingewikkeld verhaal, maar er zitten heldere tutorials in de game en bovendien wordt het verhaal toegankelijk verteld. Echter, het is alleen wel voer voor degene die zich kostelijk met de film vermaakt hebben, want op platform gebied is er gewoon beter te krijgen.