Unreal Tournament III

November was toch echt de meest extreme shootermaand sinds tijden. Elk gaatje in de markt leek inmiddels al wel gevuld, maar nu komt daar gewoon nog even Unreal Tournament III overheen om fans van online multiplayer eens stevig voor het blok te zetten. Weet deze game zich staande te houden tussen de overige toppers?

Unreal Tournament 2004 werd destijds door veel gamers als een prettige vernieuwing beschouwd, maar Epic was achteraf nog lang niet tevreden. Men had grotere plannen en wilde nog grotere bergen verzetten voor hun nieuwste project uit de Unreal Tournament-serie. De nieuwe game ging lange tijd door het leven als Unreal Tournament 2007, maar om de eigen Unreal Engine 3 wat meer te promoten werd het uiteindelijk Unreal Tournament III. Gezien het vele uitstel ook wel zo slim om je game niet binnen anderhalve maand al naar het vorige jaar te laten verwijzen…

Zondigen

Ik zal even gaan zondigen, want zodadelijk zal ik de singleplayer campaign kort bespreken. Sorry alvast, mocht iemand zich hierdoor gekwetst voelen. De singleplayer is niet geheel verrassend een kwestie van marketing. Om een grotere groep gamers aan te spreken, wil je natuurlijk veel opties bieden en een multiplayer-only game kan daarbij afschrikkend werken. In elk geval heeft men de singleplayer voor Unreal Tournament III flink op de schop genomen in vergelijking met de voorgaande delen. Althans, zo wordt het aangekondigd…

Uiteindelijk is het minder schokkend dan je misschien zou verwachten. Er zit deze keer wel wat meer een verhaallijn in de campaign verwerkt. Je bent de brute soldaat Reaper, die tijdens een oorlog met de buitenaardse Necris bijna zijn gehele ras uitgemoord ziet worden. Kortom, Reaper zal niet snel nog eens gezellig gaan coma-zuipen met de Necris en hij maakt zich op voor een laatste strijd om voor altijd af te rekenen met het buitenaardse gespuis.

Hier stopt de vernieuwing eigenlijk al, want wat rest is het bekende principe. In verschillende stages zal je de diverse spelmodi stuk voor stuk doorlopen. Hierbij krijg je tussendoor dus wel wat meer eye-candy dankzij mooie tussenfilmpjes, maar iedereen zal al snel door dit dunne laagje heen prikken. Wellicht leuk om even te zien wat je te wachten staat, maar vrijwel elke gamer die bewust Unreal Tournament III in huis haalt, zal dit doen voor de grootste troef van het geheel…

Snelheid

Inderdaad: de multiplayer! Hier komen we bij de echte essentiële zaken van de game. In hoeverre heeft men immers de gameplay aangepast, vergeleken met de vorige delen? Een antwoord hierop is vrij ambigu, aangezien er veel nieuws is ten opzichte van UT 2004, maar eigenlijk gaat deze nieuwe game qua gameplay ook terug naar de allereerste game uit de serie. Nog sterker ligt deze keer de nadruk vooral op snelheid. De actie is intens en er zal veel van je kwaliteiten en, bovenal ook, reflexen gevraagd worden. Zeker in drukke maps met veel tegenstanders, mens of bot, zal het weer ouderwetse hectiek opleveren.

Zijn we allemaal bij de les? Mooi, dan gaan we even een tussenstand opmaken. Singleplayer? Nee. Bots? Hell no! Goed zo, want net als de singleplayer campaign kan je bots in de multiplayer ook het beste mijden. De AI laat gewoon best wel te wensen over, zeker als het aankomt op spelmodi die wat meer berusten op samenwerken. Niets verrassends natuurlijk, met menselijke teamgenoten kan je veel beter alles op elkaar af laten stemmen, maar tijdens vele multiplayer potjes met bots vond ik toch dat het in UT 2004 net even iets beter geregeld was.

Warfare

Op het gebied van gamemodi zijn er ook enkele wijzigingen doorgevoerd in Unreal Tournament III. De keuze is deze keer simpelweg beperkter dan voorheen. Epic heeft alleen nog de populaire modi in de game gelaten, zoals de bekende deathmatch, team deatchmatch, een 1-op-1 duel en capture the flag. Persoonlijk miste ik toch wel Bombing Run, maar dit gemis werd al snel meer dan goed gemaakt toen ik het paradepaardje van de game ontdekte: Warfare.

Warfare kan je zien als een combinatie van het oude Assault en Onslaught. Het primaire doel hierbij is het vernietigen van de vijandige core door deze van 100 procent gezondheid naar het nulpunt te knallen. De core heeft standaard een beschermend schild om zich heen, maar zodra je een vijandige node verovert, zal dit schild iets afzwakken en kan je de core aanvallen. Het controleren van de nodes in een map is dus van levensbelang. Het levert je niet alleen meer wapens, voertuigen en spawnpunten op, maar het is ook noodzakelijk om überhaupt je tegenstander uit te schakelen.

Om een vijandige node sneller over te nemen kan je gebruik maken van een orb. Elk team beschikt over een orb, waarmee je in één klap een vijandige node kunt overnemen zonder enige wachttijd. In een druk gevecht is het dus ook nodig om op een speler te letten die met de orb aan de haal gaat. Als je in het bezit bent van de orb kan je niet in grote voertuigen stappen. Wel kan je op het nieuwe hooverboard stappen om jezelf alsnog vlot te verplaatsen naar een vijandige node en deze direct te overmeesteren met je orb. Dit hooverboard is opnieuw een vondst waardoor Unreal Tournament III nog beter is geworden.

Verder zijn er ook nog eens extra, vrije nodes in een map te vinden. Deze zijn niet van invloed op het schild van je core, maar bij een vrije node kan je speciale voertuigen vinden. Er is dus genoeg mogelijk met alleen al de Warfare-modus en in de korte tijd dat Unreal Tournament III nu verkrijgbaar is, valt al op te merken dat Warfare een zeer geslaagde toevoeging is. Er zijn genoeg gamers die het pure knalwerk van een deathmatch blijkbaar willen inruilen voor een meer tactische uitdaging, want de servers zijn riant gevuld met Warfare-wedstrijden. Dat kan ik persoonlijk alleen maar toejuichen…

Goede afwisseling

Als we dan nog even naar verdere vernieuwingen kijken, dan zien we naast het hooverboard nog meer nieuwe voertuigen. Het nieuwe Necris-ras brengt immers ook nieuwe voertuigen met zich mee en dat zijn er heel wat kan ik je vertellen. Vooral de grote, sterke Darkwalker (de bekende ‘tripod’ van de vele screenshots) en de snelle Viper zijn erg leuk om mee te werken. Epic is er opnieuw goed in geslaagd om in de maps een goede afwisseling te vinden tussen snelle voertuigen en krachtige voertuigen. Natuurlijk vergt alles weer een specifieke strategie om te gebruiken of, in het geval van een tegenstander, aan te vallen.

Op het gebied van wapens zijn de veranderingen over het algemeen minder ingrijpend. Je hebt nog steeds het bekende arsenaal met onder andere een link gun, flak cannon, rocket launcher en shock rifle tot je beschikking. De gewone minigun uit de vorige delen is echter vervangen door de “stinger”. Deze schiet over het algemeen sneller en kan meer schade veroorzaken. Het echte leuke werk begint eigenlijk pas met de Longbow AVRiL. Deze raketwerper kan een voertuig locken en het vervolg laat zich raden. Ook op het gebied van wapens heeft Epic de game goed gebalanceerd tussen kracht, vuursnelheid en herlaadtijden.

Conclusie

Unreal Tournament III zal ongetwijfeld voor heel veel multiplayer-plezier gaan zorgen de komende tijd. Het blijft door de snelle gameplay wel vooral een game voor de echte hardcore speler, maar dat kan toch vooral als een positief punt worden beschouwd. Grafisch ziet alles er bijzonder mooi uit, zeker als je PC het aankan. Let wel op dat de aanbevolen systeemeisen eigenlijk nog tegen het minimum aanliggen als je van alle pracht en praal wilt genieten.

Met een goed gebalanceerde gameplay, veel nieuwe voertuigen en vooral Warfare als paradepaardje van de multiplayer, is Unreal Tournament III bijna verplichte kost voor de fanatieke multiplayer gamer. Niet alles is even vernieuwend, maar er valt zoveel moois te beleven dat er zeker gesproken kan worden van een meer dan waardige voortzetting van de serie.