Lair

In veel sprookjes zie je het bijzondere, vaak metaforische, proces van een lelijk eendje dat uiteindelijk opbloeit tot een prachtige zwaan. De langverwachte PS3-game Lair laat echter zien dat je van een prachtige zwaan ook heel goed een hondslelijke eend kan maken…

Als je de opkomst van de PlayStation 3 een beetje gevolgd hebt, dan weet je vast nog wel de eerste beelden die getoond werden. Prachtige zeeën waarop de ondergaande zon een magistraal, glinsterend schouwspel toverde, waren het boegbeeld destijds van de kracht van Sony’s next-gen console. Enige tijd later bleek dat het beelden waren uit een bijzonder ambitieus project, genaamd Lair. Niet alleen zouden we overspoeld worden met grafische kracht, maar tevens zou de game ons een stevig staaltje Sixaxis-gameplay gaan brengen. Nu is het dan eindelijk zover: Lair ligt binnenkort in de winkels. Toch vrees ik dat de game in de winkelrekken beter tot z’n recht komt dan in de PlayStation 3.

Simplistisch

Voor iedereen die de afgelopen tijd onder een steen heeft geleefd, volgt even kort de achterliggende gedachte van Lair. Je speelt in deze game met Rohn, een dragon rider in het leger van de Asylians. Een ander volk, de Mokai, vervloekt elke Asylian en zodoende vinden er regelmatig hevige gevechten plaats tussen de twee rivaliserende volken. Op de rug van je draak ga je de strijd aan met vijandige dragon riders en… tja, eigenlijk was dat het wel. Het verhaal is bijzonder simplistisch en clichématig gehouden, en dat zorgt er wel voor dat je vrij doelloos bezig bent met de game. Geen spannende missies of meeslepende plotwendingen, nee, de hele verhaallijn zal je eigenlijk vrij snel vergeten zijn.

Opzich hoeft een zwakke verhaallijn geen groot probleem te vormen, ware het niet dat Lair ook de nodige steken laat vallen als het gaat om gameplay. Tijdens mijn hands-on preview was ik al heel minimaal positief ingesteld ten opzichte van deze game, maar nu blijken die kleine positieve aspecten die ik destijds had ook nog eens volledig door te slaan naar de gevreesde negatieve kant.

Locken

Zo is daar de veelbesproken besturing. Ontwikkelaar Factor 5 heeft er geen geheim van gemaakt dat Lair dé game moet zijn om de Sixaxis-controller van de PlayStation 3 te promoten. Van enige promotie is echter geen sprake. De primaire elementen van het vliegen met je draak zijn gelukkig nog geen probleem. De tilt-functie om je draak te laten bewegen werkt zonder problemen en ook de snelheid van je dierlijke vliegtuig is goed regelbaar. Het wordt echter anders op het moment dat er daadwerkelijk wat moet gebeuren in een level. Als je tijdens een gevecht of bij het uitvoeren van een bepaald objective snel moet manoeuvreren, dan valt de besturing compleet door de mand. De precisie ontbreekt gewoon om bijvoorbeeld korte bochten te maken.

Een ander probleem van de besturing is het locken van tegenstanders. Je kunt ervoor kiezen om zelf een tegenstander ‘vrij’ te locken, maar vrijheid is een erg groot woord bij deze optie. Op het moment dat je een vijand gelockt hebt, wordt de tilt-besturing van je controller niet meer gebruikt om je draak te besturen maar om de camera te bewegen. Zodra de slow-motion van je lock voorbij is en je hopelijk een tegenstander armer bent, gaat de besturing weer terug om met de tilt-functie je draak te besturen. Dit werkt erg verwarrend en zorgt er regelmatig voor dat je draak een ogenschijnlijk eigen wil heeft en een totaal ongewenste richting uit gaat. Iets dat toch zeker voor irritatie zorgt tijdens drukke gevechten.

Het is echter ook mogelijk om L1 of R1 te gebruiken voor een automatische lock-on functie. Dit werkt helaas ook verre van soepel. Als een tegenstander gelockt is kan je er naast gaan vliegen en door je Sixaxis-controller te bewegen is het mogelijk om een stevige beuk uit te delen. De besturing werkt op dit punt wel een beetje onnauwkeurig, waardoor je nooit echt een lekker duel uit kunt vechten. Hier komt ook een nog groter probleem naar voren: het locken gebeurt automatisch, waardoor je regelmatig in de situatie komt dat iets anders gelockt wordt dan je eigenlijk zou willen.

Flamberen

Een ander zorgenkindje van mijn preview sessie was de diepgang. Destijds speelde ik nog maar enkele levels en toen al begonnen de missies in herhaling te vallen. Helaas brengt de volledige versie hier geen verandering in, want nog steeds zal je erg vaak opgetrommeld worden om de zoveelste groep dragon riders uit de lucht te knallen of mag je er voor zorgen dat op de grond alles rustig blijft door vele Mokai te flamberen. Dit is erg jammer, want iets meer uitdaging en vermaak in de levels had heel misschien het gebrek aan een besturing een beetje kunnen compenseren.

Deze compensatie komt er, niet geheel verrassend, wel op het audiovisuele gebied. Factor 5 heeft van Lair een mooie game gemaakt die zeker tijdens de missies in de lucht prachtige vergezichten oplevert. Het geluid is eveneens goed verzorgd, van woeste dierengeluiden tot zeer behoorlijke voice-acting. Dit blijven echter hele kleine lichtpuntjes in de grote duisternis.

Conclusie

Het moge duidelijk zijn dat Lair voor mij toch wel een van de grootste tegenvallers van dit jaar is geworden. De game heeft er altijd al heel mooi uitgezien, maar eens te meer worden we er aan herinnerd dat een game meer te bieden heeft dan alleen maar een leuk uiterlijk. De gameplay bij een game als Lair staat of valt bij de sixaxis-besturing en in dit geval stort het geheel als een wankel kaartenhuis ineen. En wat Factor 5 betreft: of ze in sprookjes geloven of niet, er is toch zeker een wonder nodig om Lair een succes te kunnen noemen.