Pokémon Ranger

Pokémon Ranger is alweer de derde Pokémon spin-off binnen twee jaar voor de Nintendo DS, en dan zijn Diamond en Pearl nog niet eens verschenen. Dash en Mystery Dungeon waren niet van geweldig goede kwaliteit, maar is Ranger dat wel, of kun je beter wachten tot de ‘echte’ Pokémon-RPG’s voor de Nintendo DS te koop zijn?

Pokémon, het is me wel wat. Het is bijna tien jaar geleden dat ik en mijn negenentwintig klasgenootjes voor het eerst verslaafd raakten aan het fenomeen Pokémon. Na het Gameboy-spelletje volgden al snel een hele stapel ruilkaarten, videobanden en weet ik veel. Kan je nagaan wat voor een geld het me wel niet had kunnen besparen als ik niet zo hypegevoelig was geweest. Want ja, Digimon, Yu-Gi-Oh, ik heb er allemaal nog aan meegedaan. Maar goed, tegenwoordig ontvang ik deze spelletjes gewoon lekker gratis in de bus en blijft mijn geweten lekker schoon. En dat lijkt me wel een goed uitgangspunt om deze review te beginnen, toch?

Vergeet het allemaal maar

Een spin-off zou geen spin-off geweest zijn als het niet anders zou zijn dan het orgineel, en dat is Ranger dan ook. Vergeet Ash Ketchum, vergeet Professor Oak, vergeet Pikachu, vergeet die hele Pokéballs. Geen “BULBASAUR, IK KIES JOU” meer, want Ranger kent helemaal geen Pokéballs meer. En ook geen Misty en ook geen Brock en ook geen Gary. Vergeet het trainen en vangen van je Pokémon, vergeet dat je ooit een rode, blauw, gele, gouden, zilveren, robijnen, saffieren of emeralden Pokémontrainer bent geweest. De enige dingen die bewaard zijn gebleven zijn de Pokémon, maar dan ook nog niet eens allemaal, want ik moet me heel erg vergissen of een significant aantal slaafbeestjes van de 214 die in deze game zitten is geheel nieuw.

In Pokémon Ranger speel jij een ranger. Wat het verschil tussen een ranger en een trainer is moet je mij niet vragen, maar dat zullen de koters op het schoolplein je wel haarfijn uit kunnen leggen. Ik denk in ieder geval dat een trainer zijn Pokémon vangt met Pokéballs, en een ranger dat doet door cirkels te trekken, want dat is de bedoeling in Pokémon Ranger. Je begint als jongen of meisje, en krijgt, afhankelijk van die keuze, respectievelijk Minun of Plusle. Voor aanvullende informatie over hen verwijs ik je wederom naar het schoolplein. Als ranger trek je erop uit in de wijde wereld, maar om verder te komen zul je toch echt de hulp moeten krijgen van Pokémon.

Cirkels trekken

Het probleem is echter dat het helemaal niet meer mogelijk is om Pokémon te vangen of te trainen, je kunt ze alleen maar voor een korte tijd je eigen maken. Dat doe je door ze te benaderen (want ja, in Pokémon Ranger kun je de Pokémon gewoon rond zien lopen in de wereld) en met ze te vechten. Maar wederom kun je weer iets vergeten, en dat is het turn-based gevechtssysteem. Om een Pokémon te verslaan zul je namelijk met de stylus van de Nintendo DS cirkels moeten trekken om de vijandige Pokémon heen. Elke keer dat je het rondje compleet maakt gaat het getalletje boven zijn hoofd naar beneden, om uiteindelijk op nul te belanden. Staat er bijvoorbeeld een vijf boven het hoofd van een Steelix, dan zul je vijf cirkels om hem heen moeten trekken om hem te vangen. Doen we effe. Nou niet dus, want dit is best pittig. De Pokémon mag de cirkel namelijk niet raken, dan is het einde verhaal. Ook mag zijn aanval de cirkel niet onderbreken, want dan kun je weer opnieuw beginnen. Zeker als er nogal wat Pokémon in de omgeving rondlopen is het behoorlijk lastig om ze weg te houden van je cirkel, maar gelukkig krijg je hulp van Pokémon die je daarvoor hebt verslagen. Wanneer je zo’n beestje namelijk verslaat loopt hij een eindje met je mee en zal hij één actie uit kunnen voeren.

Tijdelijke Pokémon

Zo zullen electrische Pokémon je tegenstander kunnen verlammen, water Pokémon kunnen een grote bel blazen waarin je een Pokémon kunt vangen, psychische Pokémon kunnen hun vijand tijdelijk verlammen, enzovoorts. Het probleem is echter dat ze dus na één enkele actie er van door gaan. Een Pokémon permanent vangen is dus helaas niet mogelijk, en van deze tijdelijke Pokémon kun je er maximaal zeven bij je dragen, plus je Minun of Plusle, die wel altijd aan je zijde blijft. Naast helpen tijdens gevechten kunnen ze ook in de omgeving van pas komen. Als er bijvoorbeeld ergens dicht struikgewas is waar je door heen moet, kun je een vuur Pokémon inzetten om ze boel even plat te branden. Zo is elke omgeving een kleine puzzel en zul je overal wel een Pokémon nodig hebben. Gelukkig lopen deze altijd in de buurt rond en zul je niet minutenlang te hoeven backtracken om de goede Pokémon te vinden.

Technisch

Pokémon Ranger is een behoorlijk mooie game, ik durf zelfs te stellen dat dit de mooiste Pokémon-game op een handheld tot nu toe is. De omgevingen zijn niet echt gevarieerd, maar ze zitten wel vol details en worden lekker scherp op je scherm weergegeven. De Pokémon zijn wederom weer goed bedacht en in veel gevallen erg orgineel. Ook van de Nintendo DS-stylus wordt goed gebruik gemaakt, beter dan in negen van de tien andere DS-games en zeker beter dan in Pokémon Dash en Pokémon Mystery Dungeon. Het geluid is wederom een ondergeschoven kindje te noemen, dit bestaat wederom uit niet meer dan een aantal simpele deuntjes, bliebjes en plofjes. Ook de stemmen van de personages worden nog steeds afgespeeld als een prrt-prrt-prrt geluidje en dat versterkt de sfeer en het gevoel in de game te worden gezogen nou niet echt. Desondanks is Ranger wel een behoorlijk verslavend spelletje.

Conclusie

Spin-off of niet, Pokémon Ranger is een hele degelijke game waar Nintendo zich niet voor hoeft te schamen. Natuurlijk is het uitmelken van een franchise, maar als dat voortaan altijd op deze manier gebeurt, heb ik er geen problemen mee. Pokémon Ranger biedt een nieuwe gameplay waar behoorlijk veel bij komt kijken en die je echt even aan moet leren, een hele zooi nieuwe en leuke Pokémon, en dat verslavende Pokémon-gevoel. Minpunt is dat na een tiental uurtjes het eindscherm al bereikt is, en dat is bij de gangbare Pokémon RPG’s wel anders. Ook zijn de teksten van de NPC’s die je allemaal dingen willen uitleggen wel heel erg lang, ze lullen maar door en door en door en door. Toch is Ranger een geslaagd spelletje dat ik met plezier nog een tweede keer uit zal spelen. Gotta catch ‘em all en houdoe.